Στα περισσότερα αθλήματα, ανάλογα με τους κανόνες τους, υπάρχουν βασικοί κι αναπληρωματικοί παίκτες. Στο ποδόσφαιρο, για παράδειγμα, η βασική ενδεκάδα είναι σημαντικό θέμα, εφόσον οι κανόνες δεν επιτρέπουν απεριόριστες αλλαγές. Στο μπάσκετ, απ’ την άλλη, το ποιος ξεκινάει τον αγώνα λίγη σημασία έχει, εφόσον μπορεί να αλλαχθεί με τον super-star με βάση τη στρατηγική που ακολουθείται για τον αγώνα.
Ωραία όλα αυτά, αλλά οι προσωπικές σχέσεις δεν είναι αθλήματα και δεν κυβερνώνται απ’ τους κανόνες κάποιας παγκόσμιας ομοσπονδίας. Με τις σχέσεις, είτε αυτές είναι ερωτικές, είτε φιλικές, είτε επιδερμικές, δεν είναι τόσο καλό να παίζουμε. Απέναντί μας βρίσκονται άνθρωποι κι όχι αριθμοί από φανέλες.
Στην προκειμένη, πόσο καλά νιώθει κάποιος ή κάποια όταν αποτελεί τον πάγκο κάποιου άλλου; Δε βρήκες να βγεις αλλού και τελευταία στιγμή πήρες τηλέφωνο το σιγουράκι; Σε παράτησε ο νυν και θυμήθηκες πως ο πρώην παίζει μπάλα; Ωραία, κόφτο αυτό το παιχνιδάκι όμως, εκτός αν έχεις φοβερά καλό λόγο!
Όσο οι άνθρωποι μεγαλώνουν κι οι παραστάσεις τους αλλάζουν, τόσο λιγότερο πιθανή είναι η συμμετοχή τους σε απρογραμμάτιστα πράγματα. Φοιτητές, σε «νεκρή» περίοδο εκτός εξεταστικής, μπορούν εύκολα να πουν «Ναι αμέ, μέσα!» σε πρόταση του τύπου «Πάμε σε καμιά ώρα για ποτάρες;». Φυσικά, μπορεί να έχουν κανονίσει κάτι άλλο, αλλά μπορεί κι όχι, στο κάτω-κάτω χρόνος υπάρχει, σχετικά άπλετος.
Φεύγοντας από εκεί, ειδικά σε περιπτώσεις που τα πράγματα μπλέκουν με οικογενειακά, επαγγελματικά, έρωτες, αγάπες και λουλούδια, δεν ισχύει το ίδιο. Εντάξει, δεν το ξεχνάμε, πάντα κάποιοι υπερβάλλουν και θέλουν ειδική πρόσκληση με αριθμό πρωτοκόλλου και τη μεγάλη στρογγυλή σφραγίδα του κράτους για να μας τιμήσουν με την παρουσία τους.
Κάποιοι άλλοι όμως, οι περισσότεροι, όχι, δεν υπερβάλλουν. Δεσμευμένοι ή αδέσμευτοι, διευθυντές ή υπάλληλοι, μικρότεροι ή μεγαλύτεροι, τείνουν να είναι οκ με τον προσωπικό τους χρόνο και χώρο όταν υπάρχει μια περίοδος χάριτος πριν κανονιστεί κάτι. Το λες και κοινή λογική.
Το να πεις σε κάποιον να μην κανονίσει τίποτα για τις τάδε του μήνα γιατί είναι τα γενέθλιά σου, είναι φυσιολογικό. Το να προτείνεις σε κάποιον, αν θέλει, να τα πείτε από κοντά αύριο-μεθαύριο, επίσης. Το να αρχίσεις τα τηλέφωνα μια τυχαία μέρα στις 10 το βράδυ και να απαιτείς να εμφανιστεί μαγικά μπροστά σου αυτός ή αυτή που πήρες τηλέφωνο, δεν είναι τόσο φυσιολογικό.
Αρχικά, αν δεν είχε κανονίσει τίποτα για εκείνη την ημέρα, αν είναι άντρας μπορεί να κάθεται με το μποξεράκι στον καναπέ κολλημένος στο χαζοκούτι ή την κονσόλα του, αν είναι γυναίκα, μπορεί να κάνει κάτι παρόμοιο με το πρόσθετο ζητηματάκι του ότι το να βγει έξω απροειδοποίητα είναι μια πρόκληση: Μακιγιάζ, μαλλιά, πρόσωπο, ρούχα, η λίστα έχει τον ατελείωτο. Όχι πως οι άντρες απαραίτητα φοράνε σκισμένες φόρμες και φεύγουν σε 5 λεπτάκια, αλλά όπως και να το κάνεις, ακόμα κι αν είναι απ’ αυτούς που έχουν κάνει πλούσιες τις εταιρίες καλλυντικών for men, δεν είναι στην ίδια συνομοταξία, τι να κάνουμε τώρα.
Και το ξεπερνάμε αυτό, γιατί εντάξει αποφασίζει ο παραλήπτης του τηλεφωνήματος ότι γουστάρει να βγει μαζί σου. Το να σκεφτεί υποτιμητικά επίθετα, για να είμαι κόσμιος, για σένα, είναι απόλυτα δικαιολογημένο! Τι έγινε δηλαδή, σε ακύρωσε η στάνταρ παρέα και άρχισες να ψάχνεις κάποιον απ’ τους μαλάκες της γειτονιάς για να έρθει να σου καλύψει το κενό τελευταία στιγμή;
Ή, ακόμα χειρότερα, θυμήθηκες πως αυτό το πρώην πρόσωπο ήταν καλό παιδί μωρέ, ή καλή κοπελίτσα βρε συ, και τώρα που έφαγες τη στερεοσκοπική χυλόπιτα 18 κιλών στο δόξα πατρί από κάποιον επόμενο, σκέφτηκες να γυρίσεις πίσω στα παλιά, εκεί που γινόταν το δικό σου;
Εντάξει, όχι, να κρατάμε κι ένα επίπεδο, έτσι; Δεν είναι ανάγκη να φέρνεις τον κόσμο σε δύσκολη θέση, είτε πρόκειται για μία μέρα που ξέμεινες σόλο σε ένα μπαράκι γιατί στράβωσε η φάση είτε πρόκειται για κάτι πιο μόνιμο -βλέπε χυλόπιτα και επιστροφή στα σίγουρα.
Κι αύριο μέρα είναι, δε χάθηκε ο κόσμος αν τσαλακώθηκε λιγάκι η τέλεια εικόνα που είχες πλάσει για το βράδυ σου, ή για το πόσες φορές σεξ θα έκανες το συγκεκριμένο βράδυ. Αντίθετα, αν θέλεις να επανασυνδεθείς με κάποιον ή κάποια, κάν’το σωστά, οργανωμένα κι όμορφα:
«Πάμε μεθαύριο για έναν καφέ;»
Χωρίς τελευταίες στιγμές και χωρίς βιασύνες, χωρίς ψυχολογικά για το «γιατί με θυμήθηκε τώρα» απ’ την άλλη πλευρά.
Και τα υπόλοιπα, θα τα γράψει η προσωπική σας ιστορία, στην ώρα που πρέπει και με τη διάθεση που ταιριάζει στην περίσταση!
Συντάκτης: Γιάννης Ματζαβράκος
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
