Ένα ρητό λέει: «Αν θέλεις να μάθεις έναν άνθρωπο, ταξίδεψε μαζί του». Κι αν αυτό ισχύει για τις φιλίες, πολλαπλασιάζεται επί δέκα όταν μιλάμε για ερωτικές σχέσεις. Ένα ταξίδι είναι από μόνο του μια μεγάλη υπόθεση. Δεν είναι απλώς μια μετακίνηση από το ένα μέρος στο άλλο. Είναι μια μικρογραφία της ζωής, συμπυκνωμένη σε λίγες μέρες, γεμάτη προσδοκίες, απρόοπτα και αποκαλύψεις.
Θεωρητικά, είναι η τέλεια ευκαιρία να γνωρίσουμε όχι μόνο νέους τόπους, αλλά και τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας. Κι ενώ μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι μέσα σε τρεις μέρες –όσο διαρκεί συνήθως ένα ταξίδι– δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις πολλά, η αλήθεια είναι πως τρεις μέρες αρκούν για να δεις (και να δείξεις) όλο σου τον χαρακτήρα.
Στο ταξίδι βγαίνουμε από τη ζώνη ασφαλείας μας, από τη ρουτίνα και τον έλεγχο. Εκεί φαίνονται πράγματα που στην καθημερινότητα κρύβονται εύκολα. Από το πώς οργανώνεσαι (ή δεν οργανώνεσαι), μέχρι το πώς αντιδράς όταν χαθείς, όταν πεινάς, όταν ακυρωθεί κάτι, όταν ο καιρός τα κάνει μούσκεμα ή όταν ο άλλος θέλει να κοιμηθεί νωρίς ενώ εσύ είσαι έτοιμος/η για πάρτι.
Ιδίως στα ζευγάρια, το ταξίδι λειτουργεί σαν crash test: Ποιος έχει ανάγκη τον έλεγχο και ποιος μπορεί να συμβιβαστεί; Ποιος γίνεται drama queen για ένα καθυστερημένο λεωφορείο και ποιος λέει “δεν πειράζει, πάμε παρακάτω”; Ποιος μοιράζεται το πάπλωμα και ποιος το τραβάει ολόκληρο; Και βέβαια, τα απρόοπτα είναι αναπόφευκτα. Κι εκεί, ανάμεσα σε μια χαμένη κράτηση και μια λάθος διαδρομή, αποκαλύπτεται η ουσία: πόσο καλά επικοινωνούμε, πόσο χιούμορ έχουμε, πόση υπομονή διαθέτουμε. Πώς λύνουμε τις διαφωνίες μας. Αν γινόμαστε ομάδα ή ο καθένας τραβάει τον δικό του δρόμο. Μια απλή καθυστέρηση μπορεί να οδηγήσει σε καβγά ή σε μια αστεία ιστορία για να θυμόμαστε– εξαρτάται από εμάς.
Παράλληλα, ανακαλύπτεις και τον εαυτό σου: Αν κάτι δε σου αρέσει, το λες ή το καταπίνεις; Πόσους συμβιβασμούς αντέχεις πριν αρχίσεις να χάνεις τον εαυτό σου; Και κυρίως: είσαι ο εαυτός σου όταν είσαι με αυτόν τον άνθρωπο; Ή προσποιείσαι; Κάπου εκεί, το ταξίδι γίνεται καθρέφτης της σχέσης. Αν μπορείς να περάσεις καλά με κάποιον σε ένα ταξίδι, χωρίς να μετράς τις ώρες μέχρι να γυρίσεις, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μπορείς να χτίσεις κάτι ουσιαστικό μαζί του και στην καθημερινότητα.
Γιατί, τελικά, το ταξίδι δεν είναι μόνο μια εμπειρία γεμάτη στιγμές – είναι μια μικρή πρόβα ζωής. Και η ζωή, όπως και τα ταξίδια, δε θέλει πάντα πρόγραμμα. Θέλει σύνδεση, προσαρμοστικότητα, και κάποιον που, όταν χαθείτε μαζί, να μη σε κατηγορήσει– αλλά να σου πιάσει το χέρι και να ψάξει τον δρόμο μαζί σου. Σε κάποιο κατάστρωμα, σε μια διαδρομή προς την Ανάφη, ας πούμε, ή ένα άλλο υπέροχο μέρος του κόσμου ετούτου.
Συντάκτης: Τόνια Κωνσταντίνου
