Ένα από τα ωραιότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, και σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι φιλίες. Υπάρχουν φιλίες που κρατάνε χρονιά, και μας συντροφεύουν μια ζωή. Ίσως, να έχουν ξεκινήσει στο δημοτικό, στο γυμνάσιο ακόμη και στο πανεπιστήμιο κι έχουν καταλήξει σε κουμπαριά, ακόμη και σε βαφτίσια. Συνειδητά ή ασυνείδητα μέσα σε μια φιλία αναπτύσσεις και μια οικειότητα μέχρι που φτάνεις σε σημείο να ξέρεις τον άλλο καλύτερα κι από τον εαυτό σου. Βέβαια, όσα χρονιά και αν μετράει μια φιλία, ή όση οικειότητα κι αν έχουμε αποκτήσει, υπάρχουν πράγματα τα όποια δεν είναι επιτρεπτά, γιατί έχουν όλα ένα όριο. «Έλα, είσαι αδερφός και το ξέρεις, μεταξύ αδελφών όλα επιτρέπονται, με ξέρεις τόσα χρόνια», «αφού με ξέρεις, μη με παρεξηγήσεις, δεν ήταν σκόπιμο». Έχουν ακουστεί πολλές φορές φράσεις σαν κι αυτές, προκειμένου να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας, που ήταν και παραμένουν αδικαιολόγητες.
Ποιες είναι αυτές;
Να εξαφανίζεσαι από προσώπου γης για γκόμενο ή γκόμενα
Υποθέτω ότι όλοι εκεί έξω κάπου έχουμε έναν φίλο που με το που ερωτεύεται εξαφανίζεται κι εμφανίζεται την ύστατη στιγμή που χωρίζει και θέλει έναν ώμο να τον στηρίξει. Έχουμε βιώσει όλοι έναν μεγάλο ερωτά που μας έκανε να χάσουμε τη λογική και το μυαλό μας. Οι φίλοι μας ήταν, είναι και θεωρητικά θα είναι πάντα στη ζωή μας, μιας κι υπήρχαν πολύ πριν από το σύντροφό μας.
10 μέρες στο διαβάστηκε κι εξαφανισμένος
Όσο πνιγμένοι στη δουλειά και βυθισμένοι στην καθημερινότητα και να είμαστε, το να μη δώσεις σημεία ζωής ενώ χρειάζεται τη βοήθεια σου δεν επιτρέπεται ακόμη κι αν γνωρίζεστε από κούνια. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορείς πολύ απλά να στείλεις ένα μήνυμα και να εξηγήσεις τι συμβαίνει κι ότι με την πρώτη ευκαιρία θα επικοινωνήσεις.
Δεν την πέφτεις ποτέ σε πρώην/φλερτ ή άτομα που γνωρίζεις ότι έχει ο άλλος κόλλημα μαζί τους
Θα μου πεις, αυτό είναι άγραφος νόμος, παρ’ όλα αυτά καμία φορά χάνουμε τα λογικά μας και δεν αντιλαμβανόμαστε σε τι επικίνδυνα μονοπάτια κινούμαστε. Όσα χρονιά κι αν έχουν περάσει κι ακόμη κι αν δεν έχει συμβεί ποτέ τίποτα μεταξύ τους, μια τέτοια πράξη δεν μπορεί να δικαιολογηθεί εκτός κι αν μας το έχει κάνει λιανά ότι πραγματικά δεν ενδιαφέρεται.
Χαρακτηρισμοί που ξέρουμε ότι θα ενοχλήσουν ακόμη κι αν είναι για πλάκα
«Έλα τώρα πλάκα έκανα, μην πιάνεσαι με το τίποτα», «έχουμε κάνει την τρίχα, τριχιά, με ξέρεις, μου αρέσει να σε πειράζω» κι άλλα τέτοια που είναι άλλοθι για χοντράδες. Όλοι έχουμε τις κόκκινες γραμμές μας και κάνεις δεν επιτρέπεται να περνάει τα όρια, ακόμη και για πλάκα.
Να τάζεις κουμπαριά και στο τέλος να τη δίνεις αλλού
Το πιο πιθανόν να έχετε μεγαλώσει μαζί, να βιώσατε μαζί την εφηβεία, την ενηλικίωση και να έχετε υποσχεθεί ένα βράδυ ότι ο πρώτος που θα «κρεμαστεί» θα δώσει και την κουμπαριά. Μπορεί να έχουν περάσει χρονιά από αυτή την υπόσχεση, εντούτοις είναι μια υπόσχεση και μια σχέση ζωής που σίγουρα έχει σηματοδοτήσει τη φιλία σας, κι όπως και να το κάνουμε πράγματα σαν κι αυτά δεν μπορεί να τα πάρει κάνεις πίσω.
«Πιστεύω ότι έχεις τις προτεραιότητές σου λάθος, δε χρειάζεται να δουλεύεις τόσο πολύ»
Θεωρητικά, είναι μια φράση που θες να ακούσεις από έναν αδελφικό φίλο. Ωστόσο, το θέμα εδώ είναι κατά πόσο αυτή η φράση είναι καθαρά συμβουλευτική ή γίνεται με σκοπό την τάση για έλεγχο και κριτική. Οι φιλίες υπάρχουν για να παρέχουν αλληλοσυμπαράσταση στις επιλογές μας μιας κι εμείς γνωρίζουμε πραγματικά και τα θέλω και τις ικανότητές μας. Κι αν μέσα σε αυτά βρίσκεται και μια καριέρα, αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό,
Εξαφανισμένος μέχρι που χρειάζεσαι βοήθεια
Ναι, μπορεί να μην είσαι ο τύπος που είναι όλη την ώρα πάνω από το τηλέφωνό του, κι ίσως έχεις ένα σορό πράγματα στο κεφάλι σου, άρα το να μη δίνεις σημεία ζωής ως ένα σημείο είναι κατανοητό. Αυτό όμως αλλάζει όταν έχεις ένα μοτίβο που δείχνει ότι τη στιγμή που χρειάζεσαι κάτι, στέλνεις κατεβατά κι απαντάς στο άψε σβήσε.
Ό,τι ειπωθεί πίσω μας, να ειπωθεί και μπροστά μας
Άλλος ένας κανόνας που δε θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτή τη λίστα, αλλά δυστυχώς είναι μια κατάσταση που συμβαίνει. Όσα χρονιά φιλίας κι αν μετράτε δεν επιτρέπεται ποτέ να κακολογούμε ή να επικρίνουμε τον αδελφικό μας φίλο, γιατί τον ξέρουμε σαν κάλπικη δεκάρα. Άσε που δεν είχε ποτέ ούτε λογική ούτε αξία το «αν δε σε κακολογήσουν οι φίλοι σου ποιοι θα το κάνουν».
Συντάκτης: Τόνια Κωνσταντίνου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
