Η ζωή μας είναι μια σειρά από τυχαία γεγονότα

Εμείς οι άνθρωποι συχνά αισθανόμαστε ότι μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα. Νιώθουμε ότι έχουμε μαγικές δυνάμεις, οι οποίες μας επιτρέπουν να παρέμβουμε στη ροή των επερχόμενων γεγονότων και να τη μεταβάλλουμε. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι καμία δύναμη δεν έχουμε ως προς τον καθορισμό του μέλλοντος κι αυτό όχι γιατί είμαστε αδρανείς, αλλά γιατί η ζωή μας είναι γεμάτη από τυχαία γεγονότα τα οποία είναι αδύνατον να προβλέψουμε.

Ίσως η τυχαιότητα της ύπαρξης να μας τρομάζει, όμως, η ζωή δίχως αυτή δε θα ήταν η ίδια. Φαντάσου πώς θα ένιωθες αν η ζωή σου ήταν προκαθορισμένη· αν γνώριζες, δηλαδή, πότε και ποιον θα ερωτευθείς, ποιοι άνθρωποι θα μείνουν δίπλα σου μέχρι το τέλος ή πότε θα πεθάνεις. Η απόλυτη γνώση ίσως προκαλούσε την αδράνεια, αν όλα ήταν προγραμματισμένα. Κανένας δε θα προσπαθούσε για τίποτε, εφόσον όλα θα συνέβαιναν με το πέρασμα του χρόνου.

Όλα αυτά τα τυχαία γεγονότα –όχι μόνο τα καλά, αλλά και τα άσχημα– που συμβαίνουν στη ζωή μας καθημερινά είναι η κινητήρια δύναμη, η οποία μας βγάζει απ’ την αδράνειά· μας αναγκάζει, δηλαδή, να δράσουμε για να τα διαχειριστούμε -ή απλώς να τα δεχτούμε. Κι έτσι,  δίχως να το αντιλαμβανόμαστε πάντοτε, προχωράμε· εξελισσόμαστε ως όντα και κάνουμε παραγωγικά βήματα.

Επίσης, όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη ζωή μας είναι μέρος της λόγω τυχαίων γεγονότων. Σκέψου πώς θα ήταν η ζωή σου αν δεν είχες γνωρίσεις κάποιο πρόσωπο που αγαπάς πραγματικά -ίσως φαντάζει ασύλληπτο. Ακόμα κι οι γονείς μας έχουν αυτό το ρόλο στη ζωή μας εξ αιτίας μίας τυχαιότητας, την οποία προφανώς δεν ορίζουμε εμείς.

Είναι εντυπωσιακό το πόσα πράγματα δεν ελέγχουμε, σε σημείο που τείνει να μας τρομάζει. Όμως, έπειτα σκεφτόμαστε ότι αν η ζωή ήταν προκαθορισμένη, αν μπορούσαμε να ελέγξουμε τα πάντα και να τη δομήσουμε ακριβώς όπως εμείς θέλαμε, ίσως στο τέλος να μας κούραζε περισσότερο απ’ ό,τι μας κουράζει τώρα. Ίσως η δύναμη που θα είχαμε να μας γέμιζε υπεροψία, καταλήγοντας να θεωρούμε τη ζωή δεδομένη.

Όμως, ακόμη κι η ζωή μας αυτή καθαυτή είναι μία τυχαιότητα· δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Η γέννησή μας ήταν τυχαία. Ίσως οι γονείς μας είχαν προγραμματίσει τη γέννηση ενός μωρού, εν τούτοις δε γνώριζαν ότι το μωρό θα ήμασταν εμείς – όπως κι εμείς δε γνωρίζαμε ότι θα ερχόμασταν στη ζωή. Τείνουμε να θεωρούμε τη ζωή δεδομένη, ξεχνώντας ότι όπως ήρθαμε τυχαία στη ζωή έτσι μπορεί και να φύγουμε.

Ο σκοπός δεν είναι όλες αυτές οι τυχαιότητες –που δεν μπορούμε εν τέλει να ελέγξουμε– να μας τρομάζουν και να αποτελούν τροχοπέδη για την πορεία μας. Αντιθέτως, ο σκοπός τους είναι να μας βγάζουν απ’ την αδράνεια και την οκνηρία· να μας υπενθυμίζουν ότι η ζωή κυλάει κι εμείς πρέπει να συμβαδίσουμε με το ρυθμό της -εφόσον δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Είναι στο χέρι μας να ζήσουμε τη ζωή μας όπως εμείς επιθυμούμε σε έναν βαθμό. Δεχόμαστε αναγκαστικά όλα τα τυχαία γεγονότα που συμβαίνουν και προσπαθούμε να τα διαχειριστούμε με τρόπο παραγωγικό. Μονάχα με αυτόν τον τρόπο αισθανόμαστε ότι ζούμε τη ζωή μας στο έπακρον. Μονάχα όταν αποδεχτούμε την τυχαιότητα της ύπαρξης, θα αρχίσουμε να εκτιμάμε πραγματικά τη ζωή.