Έχουμε στη διάθεσή μας ένα μεγάλο οικόπεδο κι υποθέτουμε αυθαίρετα, πως εκεί μέσα πρόκειται να ζήσει κάποιος μεγάλος βασιλιάς. Ξεκινάμε, λοιπόν, χωρίς καμιά επικυρωμένη βεβαιότητα να χτίζουμε ένα παλάτι. Εξασφαλίζουμε τα ακριβότερα υλικά και τα εναποθέτουμε στο οικόπεδο του βασιλιά, υποθέτωντας πως όταν θα έρθει, θα εξοφλήσει εκείνος, το κόστος των προιόντων.

Κι ενώ, λοιπόν, με μεγάλο κόπο και κόστος, σχεδόν κοντεύουμε να τελειώσουμε το παλάτι του βασιλιά, τελικά έρχεται το έγγραφο που καταποντίζει την υπόθεσή μας και ξεκαθαρίζει πως στο οικόπεδο δε θα έρθει να ζήσει κανένας σπουδαίος βασιλιάς.

Οι συνέπειες από το μάταιο χτίσιμο ολόκληρου του παλατιού, είναι ότι τώρα πρέπει να πληρώσουμε μόνοι μας το θεόρατο κόστος από τα πανάκριβα υλικά που έμεινε αξόφλητο, αλλά και να γκρεμίσουμε το παλάτι, ενισχύοντας τη σωματική κούραση που έπρεπε να υποστούμε για να το χτίσουμε.

Αν μετατρέψουμε τη σωματική κούραση σε ψυχική και πούμε ότι χτίσαμε το παλάτι, όχι κυριολεκτικά, αλλά νοερά, για να τοποθετήσουμε μέσα σ’ αυτό τον άνθρωπο που με τις πρώτες εντυπώσεις, υποθέσαμε πως θα ήταν ο «βασιλιάς» μας. Τότε, με τον ίδιο τρόπο, όταν γκρεμιστούν οι υποθέσεις μας κι αντιληφθούμε πως δεν έχουμε να κάνουμε με κανένα «βασιλιά» τελικά, τότε όλο το συναισθηματικό κόστος από το χτίσιμο, θα είναι μεγάλο και θα πρέπει να το εξοφλήσουμε μόνοι μας.

Αν έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο «οικόπεδο» κι επομένως, μια σχέση που έχει τη δυνατότητα να επεκταθεί και δεν πάμε να κτίσουμε κατευθείαν ένα «παλάτι», τότε θα γλυτώσουμε, καταρχάς, από την ψυχική κούραση που θα αισθανθούμε εάν καταρριφθούν οι προσδοκίες που έχουμε από το σύντροφό μας. Αν υποθέσουμε ότι ο ανθρωπός μας είναι «βασιλιάς» και στη συνέχεια αποδειχθεί ότι δεν είναι, τότε θα πρέπει να γκρεμίσουμε όλο το «παλάτι» που φανταστήκαμε.

Όταν χτίζουμε, όμως, σιγά-σιγά το οικοδόμημα της σχέσης μας, τότε η ασφάλεια που θα αισθανόμαστε μέσα σ’ αυτή θα είναι σαφώς μεγαλύτερη. Αν μπούμε κατευθείαν μέσα στο «παλάτι», η αμφιβολία για το αν πρόκειται πράγματι για «βασιλιά» η όχι, δε θα μπορεί να παρά να υποβόσκει από κάπου, όσο κι αν προσπαθούμε να την αποδιώχνουμε, για να μην έρθουμε ακόμη αντιμέτωποι με την εγκυρότητά της.

Αν δε βάλουμε από την αρχή τα πιο ακριβά «υλικά» για το κτίσιμο της σχέσης, αλλά ξεκινήσουμε από τα πιο οικονομικά κι ανεβούμε σταδιακά, μέχρι να δούμε αν ο σύντροφός μας θα μπορεί ν’ ανταποκριθεί σ’ αυτά, τότε και να μην μπορεί να «πληρώσει» μέχρι εκεί, δε θα μείνει μεγάλο κόστος αξόφλητο στα χέρια μας. Με λίγα λόγια, λοιπόν, το ψυχικό κόστος που θα υποστούμε θα είναι το ελάχιστο δυνατό, αν ελέγχουμε κάθε χαρακτηριστικό του συντρόφου μας, προτού θεωρήσουμε ότι ισχύει.

Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, πως πρέπει να περιμένουμε μια βεβαιότητα για τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας, προκειμένου να ξεκινήσουμε να χτίζουμε το «παλάτι» και να μην του προσδίδουμε πλεονεκτήματα, που δεν έχουμε ακόμη επικυρώσει, γιατί τότε, ίσως χρειαστεί να γκρεμίσουμε όσα φανταστήκαμε γι’ αυτόν, με μεγάλο ψυχικό κόστος.

Αν, όμως, δεν έχουμε μεγάλες προσδοκίες απ’ το σύντροφό μας, τότε μπορεί πράγματι ν’ αναδειχθεί σε «βασιλιά» και να βρεθούμε αναπάντεχα μέσα σ’ ένα παλάτι, χωρίς να έχουμε καταλάβει καν, πότε πρόλαβε να χτιστεί.

 

Συντάκτης: Δημήτρια Κουρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου