Στις μέρες μας το φλερτ και το dating έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα, αφού την πρώτη έχουν καταλάβει εδώ και καιρό τα dating ups και το s#xting. Τελικά, βέβαια, πιο πολύ μιλάμε για το s#x παρά κάνουμε! Το φλερτ, από την άλλη, είναι ένα παιχνίδι επικοινωνίας που ενθουσιάζει για το παρακάτω, την άγνωστη συνέχεια, την έξαψη του ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Είναι χιούμορ, βλέμματα, υπονοούμενα, μπορεί να είναι διακριτικό ή τολμηρό ανάλογα τη χημεία. Σαν να ξετυλίγεις σιγά-σιγά σοκολατάκι που ξέρεις ότι θα έχει την καλύτερη γεύση. Τι σχέση έχει αυτό με όσα θεωρούνται φλερτ σήμερα;

Πλέον κατεβάζεις μια εφαρμογή τσεκάρεις ποιο άτομο είναι κοντά σου χιλιομετρικά, έπειτα τσεκάρεις ποιο σ’αρέσει περισσότερο εξωτερικά και στέλνεις ένα «θες να βρεθούμε». Με λίγα λόγια, αν στις 3 ατάκες δεν κάθεται το γλυκό, δεν έχει τέταρτη. Δε λέω, πολύ καλό το casual και fast s#x αλλά βρε παιδιά να έχει και λίγο παιχνίδι, λίγο τζέρτζελο. Έχουμε γίνει τόσο κυνικοί οι άνθρωποι που ακόμα και καθαρό σ#ξ να θέλουμε, δε βάζουμε ούτε καν λίγο dirty talking πριν να υπάρξει μια ανύψωση κι από τις δύο πλευρές. Απευθείας η πρόταση, η πράξη ή η απόρριψή της, και γεια σας. ΟΚ, καταντάει βαρετό, εδώ που τα λέμε, ακόμα και για μια συνθήκη που περιλαμβάνει μόνο s#x. Το φλερτ και το pre-s#x date θέλουν χτίσιμο πώς να το κάνουμε, θέλουν να αφιερώσουμε χρόνο να δώσουμε στον απέναντι την ευκαιρία να ξεδιπλωθεί.

Από την άλλη πλευρά, μπορεί να έχει τύχει να φλερτάρετε, να σας έχει πει ΤΑ λόγια, και όταν έρχεται η ώρα του σ#ξ, τζίφος! Είναι σαν την κλασική ατάκα «θα σου κάνω τόσα που δε θα το πιστεύεις» και δε σου κάνει ποτέ κανείς τίποτα! Είναι πολύ κακό να χτίζεις να χτίζεις να ‘χεις σηκώσει πολυκατοικία ολόκληρη και την ώρα της φάσης να σε ρίχνουν όπως τον Τζόι Τριμπιάνι στο elevator shaft στον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο.

Γι’ αυτό παιδιά, όλα με πρόθεση, με σχέδιο, με στόχο. Γιατί, αλλιώς, είναι σαν να πηγαίνεις σε ταβέρνα, να παραγγέλνεις χειροποίητο σουβλάκι και να είναι ψημένο σε τοστιέρα. Στις μέρες μας η ανάγκη για άμεση επιβεβαίωση είναι έντονη. Αν κοιτάξεις γύρω σου όλοι επιλέγουν παρτενέρ/ταίρι μέσα από την οθόνη. Φλερτάρουμε για να γεμίσουμε το feed μας με εφήμερες στιγμές, μόνο με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει χρόνος, επιλέγοντας το fast dating ακριβώς επειδή είναι γρήγορο, απρόσωπο και συνάμα εθιστικό, σαν το junk food. Όλοι περνάμε από φάσεις που γουστάρουμε καθαρά σ#ξ- αυτό δε σημαίνει ότι με το να επικοινωνήσουμε με τον άλλο, βγαίνουμε από τα πλαίσια της συνθήκης αυτής. Να μάθουμε να εμπιστευόμαστε ανθρώπους, να περνάμε καλά και να ενεργούμε με βάση τα θέλω και τα συναισθήματά μας, κάθε φορά. Να μην κρυβόμαστε πίσω από την εκάστοτε εφαρμογή ή μόδα φοβούμενοι πως αν παρεκκλίνουμε από αυτά θα χάσουμε το παιχνίδι. Άλλωστε, το παιχνίδι το φτιάχνουμε εμείς κάθε φορά.

Οι περισσότεροι σήμερα μιλούν για την dating culture ελευθερία, εκθιάζοντας όλες αυτές τις εφαρμογές που δουλεύουν για μας και μας δίνουν ακριβώς αυτό που ζητάμε σε χρόνο ντε τε κι αν δε μας κάνει πάμε παρακάτω. Όμως βάσει αυτής της λογικής, ας μην παραπονιόμαστε για τη μοναξιά και την αποξένωση, όταν την ταΐζουμε με ραντεβού των δέκα λεπτών και σχέσεις του delivery.

Όλα θέλουν τον χρόνο τους.

Συντάκτης: Δώρα Π.