Yπάρχει μια απλή αλήθεια. Οι άνθρωποι που συναντάμε σε λάθος χρόνο, είναι οι λάθος άνθρωποι. Ας ξεκινήσω λοιπόν από το ότι, όταν κάποιος δε θέλει να σε δει υπάρχουν πολλές δικαιολογίες, αλλά η χειρότερη από όλες είναι η «δεν έχω χρόνο». Αυτό βέβαια είναι μια πρόταση μισή, έχει μπει άνω τελεία, παραλείποντας το «για σένα».

Ο χρόνος είναι πάντα άπλετος για όλα αυτά που θέλουμε να κάνουμε. Θεωρούμε ότι ο χρόνος μας κυνηγά και εμείς δεν τον προφταίνουμε κι έτσι στο άκουσμα αυτής της βαρυσήμαντης δήλωσης στεκόμαστε σούζα και πίνουμε τη βότκα σκέτη. Γιατί και δε νομίζω να διαφωνήσει ποτέ κανείς σε αυτό, ο χρόνος που διαθέτουμε σε έναν άνθρωπο είναι τόσος, όση και η επιθυμία του για εμάς.

Δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις αυτήν τη φράση από έναν ερωτευμένο άνθρωπο. Μαγικό ραβδάκι να σε ακουμπήσει για να γίνεις σούπερ ήρωας και να τον νικήσεις που σε «κυνηγά», μάλλον με παιδικό όνειρο μοιάζει. Απλά είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη σου να βρίσκεσαι κοντά σε αυτό που επιθυμείς, που και ο Ερμής να είναι ανάδρομος θα φωνάξεις τον Δία για να τον ισιώσει. Λαμβάνεις δράση λοιπόν και δημιουργείς ώρες όταν τα ρολόγια μηδενίζουν. Οι μέρες σου αποκτούν νόημα, τα απογεύματα γεμίζουν χρώμα και τα βράδια γίνεσαι αυτός ο κάποιος που αψήφησες το ανελέητο τικ-τακ κι έδωσες χώρο στον χρόνο σου.

Φεύγουμε από την περίπτωση που έρωτας κάνει τα παραθυρόφυλλα να τρίζουν και ερχόμαστε στους ανθρώπους που ζουν μαζί κάτω από την ίδια στέγη και μοιράζονται ευθύνες έχοντας διανύσει μια απόσταση με κοινούς στόχους και οράματα. Θα ακούσεις συχνά να λένε πόσο πιεσμένοι είναι στη δουλειά τους και ο χρόνος που έχουν για αυτούς είναι ελάχιστος. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Η μάλλον υπάρχει, με διαφορετική διατύπωση. Επιλέγουν ο χρόνος τους να είναι ελάχιστος. Θα υπάρξουν σίγουρα ημέρες που το βάρος τους θα είναι ασήκωτο και το μόνο που θα θέλανε είναι να κατεβάσουν διακόπτες και να κάνουν επαναφόρτιση. Το οποίο βέβαια είναι απόλυτα θεμιτό και σεβαστό σε μια αξιοπρεπή σχέση, αρκεί αυτό να μη γίνει δικαιολογία.

Όταν είσαι με το σωστό άνθρωπο θα το κάνεις να δουλέψει. Δε σκέφτεσαι πώς, απλώς το κάνεις επειδή το επιλέγεις, επειδή το θέλεις, το έχεις ανάγκη, το χρειάζεσαι. Οι ενέργειές σας αλληλοεπιδρούν και ξεκινούν μικρά θαύματα να συμβαίνουν. Όλο αυτό που ζεις στην καθημερινότητά σου δεν είναι τίποτα άλλο από ένας χορός. Ακολούθησέ τον. Συναισθήματα αρνητικά, βιώματα, καταστάσεις, άφησέ τα απ’ έξω και μείνε μόνο στη μουσική και στο χορό, στα σκηνικά και στα κομψά ντυσίματα. Ενώσου με τον παρτενέρ σου από τη μέση και πάνω, αφήνοντας τα πόδια ελεύθερα και τα χέρια ενωμένα σε μια έξοχη αρμονία. Γίνε ένα σώμα με τέσσερα πόδια και νιώσε το παιχνίδι της αμοιβαίας γοητείας.

Δεν είναι ένας χορός αγνότητας, δεν έχει αθωότητα, είναι μια ένωση δύο ανθρώπων με συναίσθημα κι ερωτισμό. Και όσο δύσκολο και αν σου φαίνεται, όσο ακατόρθωτο κι αν νομίζεις ότι είναι, όταν είσαι με το σωστό άνθρωπο στο σωστό χρόνο ο ερωτικός σκοπός ξεκινάει να παίζει κι εσύ αφήνεσαι στα χέρια του χορευτή που κατευθύνει τα βήματά του, ενώ ταυτόχρονα σε παρακολουθεί για να διαβάσει την επόμενη κίνησή του.

Σε έναν χορό που η επόμενη κίνηση δεν αποφασίζεται μόνο από τον έναν, αλλά πρέπει να ξέρει να διαβάζει τα όρια και τις δεξιότητες του παρτενέρ του. Αν πάρουμε λοιπόν παράδειγμα αυτή την «πρόταση ζωής» οι απογοητεύσεις στη ζωή των ζευγαριών θα ήταν κατά πολύ λιγότερες και πάντα θα έβρισκαν το χρόνο για έναν τέτοιο χορό.

Ας μείνουμε λοιπόν στο ότι δεν υπάρχει σωστός άνθρωπος σε λάθος χρόνο. Όλοι έχουμε τις ίδιες ώρες μέσα στη μέρα, αν θέλεις κάποιον προτεραιότητα στη ζωή σου, υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσεις, είναι πραγματικά τόσο απλό να βρεις χρόνο για αυτόν που θέλεις, να βρεις χρόνο για ένα τανγκό.

Συντάκτης: Μόνικα Καράμπεη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου