Έρωτας και πάλι έρωτας.Είναι αχαρτογράφητος και μας αρέσει. Πλέουμε στα νερά του με πυξίδα το ένστικτο και την εμπειρία μας. Ερωτευόμαστε, ποθούμε, κάνουμε σχέσεις, αγαπάμε με τη βαθιά επιθυμία να’ ανακαλύψουμε τα μυστικά του. Εκείνα τα μυστικά που θα μας χαρίσουν τον πολυπόθητο, τον ένα και μοναδικό έρωτα. Τα μυστικά που θα μας φέρουν λίγο πιο κοντά στο όνειρο που ζούμε κάθε φορά που βλέπουμε ρομαντικές ταινίες κι αναρωτιόμαστε «μα καλά συμβαίνουν αυτά στα αλήθεια;».

Τι είναι αυτό που λατρεύουμε όλοι στο ξεκίνημα ενός έρωτα ή μιας σχέσης και που ίσως να μας λείπει στη πορεία, κάνοντάς μας να’ αναπολούμε τις σκηνές που μας το θυμίζουν; Άλλοι θ’ απαντούσαν το πάθος, κάποιοι άλλοι τα πρώτα βλέμματα, μερικοί θα έλεγαν πως είναι η αγωνία του να συναντήσεις τον άνθρωπο που σε κάνει ν’ ανατριχιάζεις. Κι ίσως να είναι όλα αυτά μαζί μα εκείνο το κομμάτι του παζλ που τείνει να ξεθωριάζει με τον καιρό είναι το να λείπει ο ένας στον άλλον παράφορα. Ελπίζω να μη χτύπησα ευαίσθητες χορδές αλλά οι έρωτες τρέφονται με αλήθειες.

Για να στο δώσω να το καταλάβεις καλύτερα θέλω να κάνεις εικόνα τον μεγάλο, τον αθεράπευτο έρωτα της ζωής σου. Σκέψου πόσο πολύ μετράς ημέρες, ώρες, λεπτά αλλά και δευτερόλεπτα μέχρι να ξαναβρεθείτε. Ακόμα κι αν έχουν περάσει μόλις δέκα λεπτά από τη στιγμή που είπατε καληνύχτα, λείπετε ο ένας στον άλλον. Πόση μαγεία κρύβεται σ’ ένα «μου λείπεις», σκέψου! Είναι μήπως τελικά μια φράση που τείνει να φτάσει σε δύναμη ένα «Σ’ αγαπώ»;

Το να λείπει ο ένας στον άλλον είναι λένε το τονωτικό του έρωτα γιατί μη νομίζετε τα θέλει κι έρωτας τα μαντζούνια του. Δεδομένο δεν παίρνουμε κανέναν σ’ αυτή τη ζωή αλλιώς χαθήκαμε. Καίγεσαι να δεις μηνύματα γραμμένα στην οθόνη του κινητού σου με μια γλυκιά καλημέρα κι ένα «μου λείπεις» κολλημένο να μοστράρει όλο περηφάνια δίπλα στις υπόλοιπες λέξεις. Και δ θα ‘ασχοληθείς τόσο με το καλημέρα και τις άλλες λέξεις όσο με αυτό το αναθεματισμένο «μου λείπεις». Θα είναι η καφεΐνη που θέλεις για να ξεκινήσεις τη ημέρα σου μέχρι να συναντηθείτε και τότε η πολυπόθητη φράση θα αλλάξει σε χρόνο και θα γίνει «μου έλειψες».

Νοιάζεσαι για ένα τηλεφώνημα στη διάρκεια της ημέρας από τη φωνή που αγαπάς ν’ ακούς πιο πολύ από κάθε άλλη. Θα πείτε τα νέα σας, πώς πήγε η δουλειά, τα στραβά και τα καλά που σας έτυχαν, άντε θα ρίξετε και κανένα αστειάκι μα όλα θα κάνουν παύση όταν θα σκάσει μύτη μέσα από το καλώδιο του τηλεφώνου εκείνο το «μου λείπεις». Θα σταματήσουν όλα εκεί και το χαμόγελο που θα έρθει στα χείλη θα είναι η επιβεβαίωση του δυνατού και του απόλυτου συναισθήματος. Κι εκεί θα θέλεις να ξηλώσεις τις γραμμές του τηλεφώνου και να βρεθείτε μ’ ένα μαγικό τρόπο και πάλι μαζί.

Το πάθος του έρωτα στο ξεκίνημά του δε βρίσκεται μονάχα στα σεντόνια της έλξης και του πόθου. Βρίσκεται σ’ αυτήν την τόσο απλή και μαγική συνάμα φράση του «μου λείπεις». Και ξέρετε, έχει κάμποσες παραλλαγές αυτή η φράση για να καλύψει από τους πιο απαιτητικούς μέχρι κι εκείνους που θα φρικάρουν στο άκουσμά της φοβούμενοι μια πιθανή δέσμευση. Από το «μου έλειψες», το «κάτι μου έλειπε όλη μέρα» μέχρι και το γεμάτο ερωτηματικά «σου έλειψα καθόλου;». Με όποια μορφή κι αν το πεις ή με όποια μορφή κι αν σου το πούνε, ένα είναι βέβαιο. Το να λείπετε ο ένας στον άλλον είναι η προσωποποίηση του πόθου.

Δεν είναι απαίτηση ένα «μου λείπεις». Δεν είναι υποχρέωση κι ένα ακόμα πρέπει για να τραβήξει μια σχέση. Σε γεμίζει να το ακούς και σε κάνει καλύτερο όταν το λες. Άσε τους εγωισμούς κατά μέρους και διεκδίκησε με δυο μόνο λέξεις αυτό που θέλεις. Καθημερινά κι ακατάπαυστα να το λες το ρημάδι το «μου λείπεις» για να κάνει restart σε όλα. Σε στιγμές που ζήσατε και σε αγκαλιές που κάνατε. Σε φιλιά που δόθηκαν και που θα δοθούν με μεγαλύτερη ακόμη ένταση μετά από ένα «μου λείπεις».

Να σου λείπει τη μέρα, τη νύχτα, κάθε ώρα, κάθε μέρα, τώρα που διαβάζεις αυτό το άρθρο, ίσως και συνέχεια και να αναρωτιέσαι αν λείπεις κι εσύ το ίδιο. Λιώνεις για ν’ ακούσεις ένα «μου λείπεις» μα για να το διεκδικήσεις πρέπει πρώτα να μάθεις να το λες. Ξαναγεννιέται ο έρωτας κι η σχέση κάθε φορά που θα ειπωθεί.

Θέλει κι ο έρωτας τα γιατροσόφια του, τι νόμιζες; Για να φτάσεις στο πολυπόθητο «σ’ αγαπώ» πρέπει πρώτα να νιώσεις το «μου λείπεις» στο πετσί σου. Έτσι φουντώνουν οι μεγάλοι έρωτες ξανά και ξανά. Έτσι γράφουν ιστορία οι σχέσεις που αξίζουν σε βάθος χρόνου. Καύσιμο και κίνητρο μαζί ένα «μου λείπεις».

 

Αφιερωμένο σε όλα τα «μου λείπεις» που έμειναν μόνα.

 

 

 

Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου