Κι εγένετο αγάπη. Μια έννοια πιο βαθιά από όλες τις άλλες του κόσμου. Η αγάπη είναι ο στόχος αλλά κι η προϋπόθεση σε κάθε διαπροσωπική μας σχέση. Στον ερωτικό τομέα βέβαια, η αγάπη είναι μόνο η αρχή. Ή μήπως όχι;

Υπάρχουν πολλά είδη αγάπης κι αυτό είναι για πολλούς αδιαμφισβήτητο. Ίσως αυτό είναι που την κάνει πολυπόθητη. Δύσκολη μεν αλλά τόσο ποθητή που ακόμη και τα σφάλματα στα οποία μπορεί να υποπέσει, κάποιες φορές τα παραβλέπουμε. Σφάλματα τα οποία μπορεί να προσπεράσουμε, να παρακάμψουμε, να αναλύσουμε, να αντιμετωπίσουμε και να πάμε παρακάτω.

Από τη λέξη μέχρι την πραγματικότητα της αγάπης, ο δρόμος είναι πολύ μεγάλος. Κάποιες φορές ο δρόμος αυτός είναι απλώς μια ευθεία κι αντιπροσωπεύει μια αγάπη σταθερή με ισορροπίες. Άλλες φορές ο δρόμος της έχει κατηφόρες μ’ εμάς να προσπαθούμε να πατήσουμε φρένο σε μια πορεία με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Υπάρχει φυσικά κι ο δρόμος με τις ανηφόρες και τις στροφές που είτε καταλήγει σε αδιέξοδα είτε σε μια πολύ όμορφη και σπάνια θέα.

 

 

Ποια είναι όμως τα είδη της αγάπης στις ερωτικές σχέσεις; Πόσα από αυτά έχεις ζήσει και ποια αποτελούν στόχο ζωής;

 

Η πρώτη 

Λένε πως η πρώτη αγάπη είναι αυτή που μένει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μας. Κάτι σαν τα πρώτα βήματα που κάνει ένα μικρό παιδί. Είναι χαριτωμένη κι αθώα- τις πιο πολλές φορές. Μια αγάπη που μαθαίνει να εξερευνά και να τσαλακώνεται. Η πρώτη αγάπη είναι ποικιλόμορφη ως προς τα συναισθήματα που θα μας προκαλέσει. Κι ίσως είναι εκείνο το είδος που θα μας κάνει να αναθεωρήσουμε πολλά για τον εαυτό μας. Να μάθουμε καλύτερα εμάς, μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης κι όχι ως μονάδες. Από όποια πλευρά κι αν τη δούμε, είναι μοναδική.

 

Η «απαγορευμένη

Το γεγονός ότι είναι ή θεωρείται «απαγορευμένη» δεν την αναιρεί. Δεν την κατεβάζει από τον θρόνο της. Γιατί πολύ απλά, τα συναισθήματα είναι οι λέξεις μέσα από τις οποίες μιλάνε οι καρδιές. Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί μια αγάπη να είναι «απαγορευμένη» είναι πολλοί. Μπορεί να άργησε και να εμφανίστηκε σε μια φάση που δεν ήταν «σωστό» να κάνει την εμφάνισή της. Μπορεί επίσης να θεωρείται απαγορευτική για στερεοτυπικούς λόγους, πράγμα που την κάνει ακόμη πιο ποθητή. Αυτή η μορφή αγάπης είναι άλλες φορές κίνητρο και άλλες μια καταδίκη. Εξαρτάται βέβαια από το αν μπορεί να βγει στην επιφάνεια για να πάρει ανάσα ή θα συνεχίσει να ζει στον βυθό της. Στην αφάνεια της επιθυμίας.

 

Που σ’ έκανε να πονέσεις

Αν τα παραπάνω είδη αγάπης μας φαίνονται βουνό, σ’ αυτό το είδος καλούμε ελικόπτερο για διάσωση. Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως αναφερόμαστε συνήθως σε μια αγάπη που είναι πέρα για πέρα αληθινή. Μια αγάπη που μαθαίνει να εξελίσσεται και να ωριμάζει. Και μέσα σε όλη αυτή την πορεία της, προσπαθώντας να εξελιχθεί, καταλήγει σε συμπεράσματα μέσα από τις συμπεριφορές των ανθρώπων σε μια σχέση. Μια ξεκάθαρα γήινη μορφή αγάπης που αποκτά τις δικές της αλήθειες. Κι είναι αυτές οι αλήθειες τα χαρτιά στα χέρια των συντρόφων. Θα τα πετάξουν στο παιχνίδι όταν κι αν χρειαστεί. Κι αυτό πονάει. Πονάει να ανακαλύπτεις αλήθειες. Παράλληλα όμως απελευθερώνει.

 

Η ανιδιοτελής

Πολλοί τη θεωρούν μύθο κι ίσως να είναι. Όπως κανείς μας δεν είναι τέλειος, έτσι κι αυτό το είδος αγάπης ίσως να μην είναι τελικά υπαρκτό στις ερωτικές σχέσεις. Τι θα πει ανιδιοτελής αγάπη; Μπορεί κανείς ν’ αγαπά χωρίς να κερδίζει τίποτα; Χωρίς να δείξει εγωισμό; Μια αγάπη που θυσιάζει ίσως πολλές από τις προσωπικές της επιθυμίες για να συνεχίσει να υπάρχει επιβεβαιώνοντας τι άλλο, τον δικό της μύθο.

 

Που σε άλλαξε

Μάλλον θα λέγαμε πως είναι κάτι σαν προστατευόμενο είδος αφού χωρίς αυτού του είδους την αγάπη ο κόσμος θα ήταν κομματάκι φτωχός. Μια αγάπη που αποτελεί ένα crash test για ν’ ανακαλύψει πόσα αντέχει. Υπερπηδά εμπόδια που μπορεί να μοιάζουν ανίκητα. Είναι η αγάπη που έχει μόνο έναν στόχο. Να τα καταφέρει. Όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί το θέλει πολύ. Είναι η αγάπη που ξέρει να αγαπά. Αβίαστα. Αληθινά. Κάνοντας λάθη αλλά μαθαίνοντας από αυτά.

 

Από την αρχή μιας σχέσης μέχρι το τέλος της μια είναι η λέξη που φλερτάρει με το μυαλό και την καρδιά. Το αν έχει πολλές μορφές ή όχι, το αν πιστεύουμε ότι υπάρχουν όντως αυτές οι μορφές κι ίσως άλλες τόσες, δεν την καθιστά λιγότερο ή περισσότερο σημαντική. Εξάλλου, είπαμε, η αγάπη είναι ο στόχος αλλά κι η προϋπόθεση. Κι η απουσία της φέρνει το απόλυτο κενό.

 

Αφιερωμένο στις αγάπες που ξέρουν να τσαλακώνονται.

Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου