Ρισκάρουν οι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι

Ποιος βάζει τα πρέπει και τα οπωσδήποτε σε αυτή τη ζωή; Ποιος φτιάχνει τους κανόνες; Ποιος ορίζει από τη στιγμή που θα ξυπνήσεις τι είναι αυτό που θα πρέπει να ακολουθήσεις; Πραγματικά ελεύθερος είσαι μόνο εσύ που ρισκάρεις. Εξάλλου μόνο όταν έχεις κάτι να χάσεις, αποκτά νόημα και η όλη πράξη.

Βομβαρδίζεσαι καθημερινά από αλλεπάλληλες, δίχως τέλος υποχρεώσεις. Το μυαλό σου μαθαίνει να υπακούει σε εντολές σαν μια καλο-κουρδισμένη μηχανή. Ψυχή και ένστικτο σχεδόν απόντα παρά μόνο με κάποιες μικρές εκλάμψεις.

Το να ξεχωρίζεις είναι η υπέρτατη μορφή ελευθερίας. Αναρωτιέσαι γιατί; Πολύ απλά επειδή την ίδια ακριβώς στιγμή που το κάνεις, φτιάχνεις ένα νέο, δικό σου κόσμο με τους δικούς σου κανόνες και τα δικά σου πρέπει. Κι εκεί πια είσαι εσύ ο αρχηγός του παιχνιδιού. Εσύ ορίζεις τα πάντα.

Ελευθερία σημαίνει κλαίω. Πλέον δε φοβάμαι να κλάψω. Κλαίω από χαρά, από λύπη, από συγκίνηση γιατί το φιλαράκι μου διορίζεται, από περηφάνια βλέποντας τους μαθητές μου να περνούν στις εξετάσεις τους. Κλαίω μπροστά στη θέα ενός πανέμορφου ηλιοβασιλέματος αλλά και όταν έχω πια απελπιστεί προσπαθώντας να πετύχω το ακατόρθωτο. Κλαίω για εμένα όταν μέσα μου ξέρω ότι θα μπορούσα να βρω το σθένος να αντιδράσω απέναντι σε ανθρώπους που με προκάλεσαν, μα επέλεξα να μην το κάνω.

Ο συναισθηματισμός παύει να παίρνει αρνητική χροιά. Αντίθετα, είναι κάτι που λατρεύεται και αποζητάται. Κι από μένα όπως και από άλλους. Το ζηλεύουν πολλοί αυτό γιατί είναι κομμάτι προσωπικής ελευθερίας και βούλησης· να έχουμε ανθρώπους γύρω μας που δε μας στραγγίζουν συναισθηματικά. Η αρνητικότητα και η αναβλητικότητα είναι οι δυο κυριότεροι εχθροί της προσωπικής σου ελευθερίας.

Εννοείται πως δε θα είσαι αγαπητό άτομο σε όλους. Είτε μιλάμε για την κ. Χαρίκλεια του γειτονικού περιπτέρου που την εκνευρίζεις καθημερινά παίρνοντάς της όλα τα ψιλά είτε μιλάμε για τον Γιώργο το φιλαράκι σου που τελευταία στήνεις στις εξόδους σας. Δεν είναι δυνατόν να σε αγαπούν όλοι αλλά δε χρειάζεται, θα σου πω κι εγώ. Στο κάτω-κάτω η έντονη δίψα για αποδοχή και επιβράβευση καταντά παράλογη πια. Κάνω αυτό που θεωρώ ότι με γεμίζει χωρίς ενδοιασμούς και κόμπλεξ. Χωρίς να συγκρίνω εμένα με άλλους. Γιατί να το κάνω αυτό; Γιατί δεν είμαι ίδια με τους άλλους. Όλοι μας είμαστε ξεχωριστοί, μοναδικοί. Αυτή είναι μια υγιής συλλογιστική.

Πάρε εσύ τις αποφάσεις για εσένα χωρίς να βασανίζεσαι για τις επιπτώσεις. Άσε όμως και καμία αρνητική επίπτωση να φανεί! Να ραγίσει λιγάκι το καλούπι του τέλειου! Πράγματι είναι αφόρητα δύσκολο να χωρέσουν όλα αυτά στο μπαούλο που λέγεται ελευθερία.  Το οφείλεις όμως σε εσένα.

Είπαμε, ρισκάρεις για να κερδίσεις. Ίσως όμως και να χάσεις. Κι αν γίνει αυτό πάλι θα είναι η δική σου βούληση. Ελευθερία, πλήρης και γεμάτη. Τώρα βέβαια θα αναρωτηθείς «πού να ρισκάρω; Σε τι;».Ρίσκο είναι η ίδια μας η ζωή. Ρίσκαρε στη φιλία. Πρότεινε στο φιλαράκι σου μια περιπέτεια απόδρασης να γεμίσουν οι μπαταρίες σας, να φύγετε από τα τετριμμένα. Ρίσκαρε στην αγάπη. Δεν είναι λάθος να στηρίζεσαι σε κάποιον, να αφεθείς, να γίνεις ευάλωτος. Μην το βλέπεις σαν αδυναμία χαρακτήρα μα σαν ζηλευτό κι αξιοθαύμαστο χαρακτηριστικό σου. Ρίσκαρε στον έρωτα. Δεν είναι λάθος να πληγωθείς. Σήκω ξανά και προσπάθησε πάλι. Μην αφήνεις τον φόβο της αποτυχίας να κλείσει την καρδιά σου.

Ρισκάρω λοιπόν για να είμαι σε θέση να κερδίσω από αυτό. Και πίστεψέ με οι απολαβές αυτές είναι οι μόνες σφραγίδες που χρειάζομαι στο διαβατήριό μου για την ελευθερία.