Όταν σε μια σχέση αρχίζουν οι εντάσεις, οι καβγάδες και σταδιακά το ζευγάρι αρχίσει να απομακρύνεται, ξεκινάει κι ένας αγώνας ανάμεσα στους δύο συντρόφους. Ποιος θα βάλει πρώτος τέλος; Ποιος θα κερδίσει -φαινομενικά- αυτή τη μάχη, ακόμα κι αν αυτό δε σημαίνει πως θα αποφύγει την απόρριψη και τον πόνο; Θα είσαι εσύ ο πιο δυνατός που θα δώσεις ένα τέλος σε μια κατάσταση που βλέπεις πως δεν προχωράει πια ή θα περιμένεις να σε χωρίσουν ώστε να φαίνεται ότι βρίσκεσαι στη θέση του θύματος; Υπάρχει νικητής και χαμένος; Όλες αυτές οι σκέψεις περνάνε από το μυαλό μας όταν έρχεται εκείνη η στιγμή, και όλοι μας προσπαθούμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας, να πληγώσουμε και να πληγωθούμε όσο το δυνατόν λιγότερο, ώστε να έρθει το τέλος όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

Φυσικά τη μάχη μετά το χωρισμό κερδίζει αυτός που είναι καλύτερα ψυχολογικά, χωρίς να είναι πάντα αυτός που έχει κάνει το πρώτο βήμα για το χωρισμό. Εννοείται πως τον ενδιαφέρουν τα συναισθήματα του άλλου, αλλά ξέρει πως η σχέση πια έχει τελειώσει, δεν είναι διατεθειμένος για πισωγύρισμα και δε σκέφτεται αν θα μπορούσε να υπάρξει επανασύνδεση και υπό ποιες συνθήκες.

Τη μάχη την έχει χάσει αυτός που μένει πίσω, κολλημένος, που δεν μπορεί να προχωρήσει. Όταν χωρίσεις και ειδικά όταν σε αφήνει κάποιος, και δη όταν δεν το περιμένεις, δεν είσαι στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση. Αυτό πιθανόν συμβαίνει επειδή δεν είσαι προετοιμασμένος να μείνεις μόνος ξανά, έχεις χάσει ένα σύντροφο που ίσως ήθελες πολύ και αυτό που σε πονάει περισσότερο είναι τα ερωτηματικά κι απαντήσεις που δεν έλαβες.

Όταν, όμως, είμαστε εμείς στη θέση του νικητή, αποδεχόμαστε πιο γρήγορα την κατάσταση και συνήθως κυριαρχεί ένα αίσθημα απελευθέρωσης από κάτι που μας έπνιγε, λύτρωσης που τελειώσει κάτι που δεν ήταν για μας. Φεύγουμε από μια τέτοια σχέση, προφανώς χωρίς να είμαστε διαλυμένοι και χωρίς να μας απασχολεί ιδιαίτερα τι θα γίνει από τη στιγμή του χωρισμού και μετά.

Προφανώς κι εκείνος ο οποίος είναι προετοιμασμένος ψυχολογικά για το χωρισμό πριν το χωρισμό, έχει ήδη ξεκινήσει να κάνει καινούρια όνειρα και είναι έτοιμος να αλλάξει συνήθειες και τρόπο ζωής. Είσαι κερδισμένος όταν δε σε νοιάζει τι θα συμβεί έπειτα, αλλά ξέρεις ότι αυτό που τελείωσε ήταν για καλό, ότι η σχέση αυτή δεν έπρεπε να κρατήσει.

Όταν κερδίζεις ένα χωρισμό, κερδίζεις μια άνιση μάχη ανάμεσα σε σένα και στον πρώην σύντροφό σου. Βέβαια κανείς δεν μπορεί ποτέ να ξέρει αν θα είναι ο νικητής ή ο χαμένος σε έναν χωρισμό και κάποιες φορές μπορεί να υπάρχουν ακόμα και δύο νικητές, όταν η απόφαση του χωρισμού είναι κοινή ή όταν και οι δύο είναι έτοιμοι να προχωρήσουν παρακάτω, χωρίς να μένουν κολλημένοι σε κάτι που τελείωσε. Από τη στιγμή που έχουμε γλιτώσει τον εαυτό μας από πόνο και μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, δεν έχουμε να χάσουμε κάτι. Άλλωστε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση νίκης, από αυτή που γίνεται με τον ίδιο σου τον εαυτό και με τα συναισθήματά σου.

Θα πρέπει να χαιρόμαστε που είμαστε νικητές, που αποδεχτήκαμε την κατάσταση και τη διαχειριστήκαμε με ψυχραιμία. Θα πρέπει να σκεφτόμαστε τους άλλους, αλλά και να προστατεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Δε γινόμαστε χαρούμενοι επειδή κερδίσαμε μια μάχη ούτε γιατί πληγώσαμε κάποιον αλλά γινόμαστε όταν προστατευόμαστε από άσχημες στιγμές και από πόνο. Και αυτή είναι η πιο σημαντική μάχη που θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει ποτέ, με αντίπαλο τον ίδιο μας τον εαυτό.

Συντάκτης: Μαρίλια Μυστεγνιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.