Δε στέρεψες από επιλογές εσύ διαλέγεις να χαντακώνεσαι

Γιατί κρατάμε τον εαυτό μας δέσμιο σε καταστάσεις που δεν του αξίζουν; Γιατί παλεύουμε να μείνουμε σ’ αυτές χωρίς να κερδίζουμε κάτι; Τόσο πολύ έχει μικρύνει ο κόσμος κι έχει στερέψει από επιλογές ή μήπως εμείς οι ίδιοι τον μικραίνουμε για να χάνουμε εσκεμμένα ευκαιρίες από φόβο μη χάσουμε τα δεδομένα;

Τι μας κάνει όμως να σκεφτόμαστε έτσι για τον ίδιο μας τον εαυτό; Γιατί ενώ αξίζουμε τα καλύτερα μένουμε στα μέτρια ή ακόμη και στα χειρότερα; Πλέον ο κόσμος έχει μεγαλώσει τόσο πολύ, που μας κάνει να καταλαβαίνουμε πως έχουμε άπειρες ευκαιρίες και επιλογές για τα πάντα. Είτε αυτό είναι δουλειά είτε σχέση. Μια δύσκολη στιγμή είναι αυτή που μας κάνει να διαλέξουμε ανάμεσα σ’ αυτό που ήδη έχουμε και σ’ αυτό που μπορούμε να διαλέξουμε. Διαλέγεις να μείνεις στα ίδια κατάσταση ακόμη κι αν μέσα σου όλα φωνάζουν ότι δεν σου αρκεί; Διαλέγεις να είσαι αυτό που έχεις ονειρευτεί χωρίς να σε περιορίζει κάνεις και κυνηγάς τη ζωή που θες να ζήσεις;

Θέλει πολλή σκέψη να αποφασίσεις. Είναι ρίσκο και δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει. Μπορεί να σε πάει εκεί που προοριζόσουν να είσαι. Μπορεί όμως να σε πάρει και μακριά. Πότε δεν ξέρεις. Όμως όταν δε νιώθεις ευτυχισμένος, το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει επιτέλους να βάλεις το ένα πόδι μπροστά από το άλλο και να φύγεις. Ένα είναι σίγουρο ό, τι δε μας κάνει χαρούμενους δεν είναι για μας. Οπότε πρέπει να ανοίξουμε δρόμο για νέα δεδομένα.

Αρχικά, είναι άδικο για τον ίδιο μας τον εαυτό να στριμωχνόμαστε στη ζωή κάποιου ή σε μια κατάσταση επειδή κόλλησε το μυαλό μας εκεί. Το θέλω μας σίγουρα δε σημαίνει ότι μας κάνει και καλό απαραίτητα. Γι’ αυτό το συναίσθημα πρέπει κάπου να σβήνει και να μπαίνει ο εγωισμός. Πού και πού να τον χρησιμοποιείς να σού θυμίζει πως όπου δε χωράς να φεύγεις και να μη ζουλιέσαι μέσα σε συρτάρια και γωνίες. Η ίδια μας η αυτοεκτίμηση αρμόζει να είναι στο ίδιο σημείο που βρίσκεται η αξία μας.

Είναι κρίμα να αποτρέπουμε τον εαυτό μας από κάτι που αξίζει να νιώσει και να ζήσει επειδή φοβόμαστε μη χάσουμε αυτό που ήδη έχουμε και πως δε θα βρούμε κάτι καλύτερο ή ακόμη, επειδή φοβόμαστε μήπως χάσουμε έστω το μέτριο που ζούμε και βρούμε κάτι χειρότερο. Αν δε ρισκάρεις να κυνηγήσεις εσύ ο ίδιος αυτό που αξίζεις,  πηγαίνοντας στο τρομακτικό άγνωστο ποιος νομίζεις ότι θα σε κάνει να τρέξεις; Κάνεις δε θα έρθει να σε πάρει από το χεράκι να σε βγάλει από μια κατάσταση που δεν ανήκεις εκεί. Όπως και κάνεις δεν μπορεί να σε κρατήσει με το ζόρι. Γιατί;

Γιατί κανείς δεν μπορεί να σε βάλει σε χειρότερη θέση από εκείνη που εσύ ο ίδιος έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου. Και αν το πιστεύεις πως έχεις πάψει να χώρας σε μια κατάσταση που ζεις, φύγε! Πήγαινε να κυνηγήσεις αυτό που σε περιμένει και ξεκόλλα από την ασφάλεια της σιγουριάς. Ίσως κάτι καλύτερο σε περιμένει και το χάνεις. Ίσως κι όχι. Μα δε θα μείνεις στάσιμος επειδή γνώρισες πέντε πράγματα. Είναι μόνο η αρχή, να το θυμάσαι.