Σκέψου να είσαι ο Σταύρος και να χάνεις ό,τι αγαπάς σε μια στιγμή

Μερικές φορές, οι αποτυπώσεις των χαρακτήρων σε μια σειρά δεν είναι τίποτα άλλο από μια απεικόνιση -έστω κι υπερβολική- των παθών από ανθρώπους εντελώς πραγματικούς που μπορεί να κάνουν λάθη, να απελπίζονται, να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους, να καίγεται ο κόσμος τους και να πελαγώνουν, κλονίζοντας οι καταστάσεις την ηθική τους. Κι ο Σταύρος, είναι ακριβώς αυτό. Ένας απελπισμένος άνθρωπος που έχει χάσει τα πάντα, μέσα σε μια στιγμή.

Ως χαρακτήρας, στην είσοδό του στη σειρά, μας παρουσιάζεται ως ένας γήινος κι ήρεμος άνθρωπος ο οποίος δε λαμβάνει τίποτα υπόψιν από το παρελθόν της γυναίκας που αγαπά κι αποφασίζει να είναι δίπλα στην αγαπημένη του και να την υποστηρίξει με οποιοδήποτε τίμημα. Γι’ αυτό κι αποφασίζει ν’ αναγνωρίσει τον γιο της σαν δικό του παιδί. Υπομονετικά και με ενσυναίσθηση, προσπαθεί να βοηθήσει μια κοπέλα την οποία αγάπησε από την πρώτη στιγμή κι ειλικρινέστατα θέλησε να της παρέχει ό,τι χρειαζόταν εκείνη και το παιδί της. Σαφώς μπορούμε να παρατηρήσουμε σημάδια από το σύνδρομο του λευκού ιππότη, ωστόσο αυτό δεν αναιρεί τις καλές προθέσεις και την αδυναμία του ίδιου του χαρακτήρα να δει με ωριμότητα πως ίσως μια τόσο μεγάλη ανάμειξη σε μια ιστορία ανοιχτού τραύματος, θα αποτελέσει πληγή και για τον ίδιο.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως ο Σταύρος δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από ένας άνθρωπος που είχε την ανάγκη ν’ αγαπήσει και να πιστέψει πως μπορεί ν’ αγαπηθεί; Ναι. Θα μπορούσαμε να πούμε πως συχνά θεωρούμε πως ή προσοχή μας κι η φροντίδα μας μπορούν να θεραπεύσουν τραύματα που σε καμία των περιπτώσεων δεν ξέρουμε πώς να γιατρέψουμε, δημιουργώντας εν τέλει νέα και στους ίδιους μας τους εαυτούς; Σίγουρα ναι. Άλλωστε, όταν είσαι ερωτευμένος εθελοτυφλείς. Έτσι κι ο Σταύρος, πίστεψε πως δεν υπάρχουν ακόμη συναισθήματα από την Αργυρώ προς τον Αστέρη. Πίστεψε πως αυτό που πάνε να χτίσουν είναι μια σχέση ζωής. Και θα ήμασταν άδικοι αν πούμε πως κανείς μας ποτέ δεν έχει πιστέψει μια ουτοπία αντίστοιχη, μέσα στην ομίχλη όσων νιώθαμε.

Όταν λοιπόν, ζεις σε μια σχέση στην οποία είσαι διατεθειμένος να επενδύσεις, θέλοντας να δείξεις εμπιστοσύνη, κι ο άλλος σε έχει διαβεβαιώσει πως δεν υπάρχει τίποτα που να τον συνδέει με το παρελθόν του, πώς θα ένιωθες αν μάθαινες πως όλη η ζωή που έφτιαξες ουσιαστικά ήταν ψέμα; Και ναι, η Αργυρώ δε θέλησε ποτέ να κάνει κακό ή να πληγώσει τον Σταύρο, όμως έτσι όπως τα πράγματα εξελίχθηκαν ήταν αναπόφευκτο. Κι όσο πιο πολύ εκείνη απομακρυνόταν, τόσο περισσότερο στον Σταύρο ξυπνούσε ο φόβος κι η ανασφάλεια πως δε θα έχει καμία θέση πια ούτε στη ζωή της, ούτε στη ζωή ενός παιδιού που αγάπησε για δικό του. Κι ο απελπισμένος άνθρωπος, πάντα, μα πάντα, γίνεται κι ένας επικίνδυνος άνθρωπος.

Έτσι, ξεκίνησε να του βγαίνει ένας κακός εαυτός, ο οποίος μετέτρεψε την αγάπη που ένιωθε για την Αργυρώ σε μένος. Πώς να δεχτείς πως η γυναίκα που επέλεξες να στηρίξεις σε αφήνει με τη διαπίστωση πως ο γάμος σας ήταν ένα καράβι σωτηρίας, το οποίο σε επέστρεφε εκεί ακριβώς που ξεκίνησες; Είναι λογικό κι επόμενο να θυμώσεις με τον άλλον. Να έχεις παράπονο και να γεμίσεις με πίκρα, χωρίς πια να σε νοιάζει το καλό του.

Μέσα από τον πόνο που η Αργυρώ του προκάλεσε άθελά της, ο Σταύρος θέλησε να της πάρει ό,τι πολυτιμότερο είχε, μόνο και μόνο γιατί το έχασε κι ο ίδιος από εκείνη. Ήθελε να πονέσει και τους δύο μη σκεπτόμενος τι κάνει και τι επιπτώσεις θα έχουν οι πράξεις του. Κι αυτό, όσο λάθος κι αν είναι, όσο ανήθικο, δεν παύει να είναι μια κίνηση ενός ανθρώπου που ουσιαστικά χρειάζεται βοήθεια γιατί έμεινε μόνος και ξεκρέμαστος.

Είναι συνηθισμένο ο πόνος κι η απόγνωση να κάμπτουν την ηθική και τις αξίες μας. Αυτό δε σημαίνει πως το άνθρωπος που ξέπεσε, ήταν εξαρχής κακός. Όπως ακριβώς κι ο Σταύρος έχασε το παιχνίδι μέσα από την εριστική συμπεριφορά που είχε προς την Αργυρώ και τις πράξεις τις οποίες έκανε στη συνέχεια, ήταν ο ίδιος Σταύρος που έμεινε εκτεθειμένος και προδομένος από την ίδια. Κι αναρωτιέμαι, αν ήμασταν ένας Σταύρος, πόσο διαφορετικά θα είχαμε πράξει, μπροστά στην πιθανότητα να καεί ο κόσμος μας ολόκληρος;

Πηγή φωτογραφίας