Η Jonbenet Ramsey, γεννήθηκε το 1990 στην Atlanta. Οι γονείς της ήταν ο John Ramsey και η Patsy Ramsey, ενώ είχε επίσης έναν αδελφό τον Burke. Ο πατέρας της ήταν αρκετά ευκατάστατος και η μητέρα της έως τον γάμο εργαζόταν ως μοντέλο, ενώ μάλιστα είχαν αρκετή διαφορά ηλικίας. Το πρώτο παιδί της οικογένειας (ο Burke) ήταν γενικά κακομαθημένο αφού είχε την απόλυτη προσοχή και ό,τι άλλο ζητούσε. Όμως αυτό άλλαξε όταν γεννήθηκε η αδελφή του και ειδικά όταν εξαιτίας της ομορφιάς της, η μητέρα της ασχολούνταν αποκλειστικά με εκείνη, αφού την είχε βάλει να διαγωνίζεται σε διαγωνισμούς ομορφιάς για παιδιά. Τότε ήταν που ξεκίνησε να γίνεται εμφανής η ζήλια του.

Στις 26 Δεκεμβρίου 1996, στις 5:52 τα ξημερώματα, η μητέρα κάλεσε την αστυνομία ωρυόμενη πως έχουν απαγωγή και πως η κόρη τους έχει χαθεί. Από την πρώτη στιγμή, φαινόταν πως κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτήν την υπόθεση. Η μητέρα δήλωσε πως κατεβαίνοντας από τον πάνω όροφο βρήκε στο τρίτο σκαλοπάτι ένα σημείωμα τριών σελίδων το οποίο περιείχε αίτημα για λύτρα -που ανέρχονταν στο ποσό των 118.000 δολαρίων-, απειλές για την κόρη τους αλλά και την απαίτηση να μην ειδοποιήσουν κανέναν, πράγμα που δεν τήρησαν.

Όσον αφορά στο σημείωμα που βρήκαν, οι αναλυτές σχεδόν απευθείας συμπέραναν πως δεν είναι καθόλου συνηθισμένο να μπαίνει κάποιος σ’ ένα σπίτι για να απαγάγει ένα παιδί και να σπαταλάει περίπου 20 λεπτά, το οποίο κι έγινε αφού όπως αποδείχτηκε τόσο περίπου πήρε το γράμμα για να γραφτεί, αφού το χαρτί και το στυλό ανήκαν στη μητέρα. Επίσης, σχολίασαν πως το 76% του γράμματος ήταν περιττό αφού θα μπορούσαν να πουν αυτό που ήθελαν σε μόλις 3 σειρές.

Στην κλήση της αστυνομίας, οι πράκτορες του FBI κρίνουν τη συμπεριφορά της παράξενη από τον τρόπο με τον οποίο μιλούσε και από το γεγονός πως δεν παρέμεινε στη γραμμή μέχρι να φτάσει στον τόπο κάποιος αστυνομικός, μιας κι αυτό είναι το σύνηθες αφού η κλήση αυτή αποτελεί μια ελπίδα για την οικογένεια. Αντίθετα η μητέρα βιαζόταν να κλείσει τη γραμμή με αποτέλεσμα να της πέσει το ακουστικό και η τηλεφωνική γραμμή να μείνει ανοιχτή. Έτσι, 20 χρόνια μετά το γεγονός και αφού ξανά άνοιξε η υπόθεση, ανέλυσαν το υπόλοιπο της κλήσης ως εξής: John Ramsey: “We are not speaking to you”, Patsy Ramsey: “What did you do? Help me Jesus!”, Burke Ramsey: “What did you find?”. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως είχαν δηλώσει ότι ο γιος τους κοιμόταν τη στιγμή που γινόντουσαν όλα αυτά, πράγμα που αποδείχθηκε ψέμα. Στη συνέχεια μάλιστα, η μητέρα κάλεσε την οικογένεια για να πάνε στο σπίτι τους. Επίσης παράξενη συμπεριφορά.

Αφού έφτασε η αστυνομία κι ενημερώθηκε περίπου για το τι είχε συμβεί, ανακοίνωσαν πως θα ψάξουν ολόκληρο το σπίτι από πάνω μέχρι κάτω. Τότε ο πατέρας σηκώνεται και πηγαίνει στοχευμένα στο υπόγειο για να βρει την κόρη του. Ανοίγει το φως και βλέπει ένα κουβάρι από κουβέρτες, μες στο οποίο ήξερε πως βρισκόταν η κόρη του. Ήταν ντυμένη, με τα χέρια δεμένα πάνω από το κεφάλι, ένα κορδόνι με δυο ξυλάκια στις άκρες με το οποίο φαίνεται να την έπνιξαν και μια ταινία κολλημένη στο στόμα. Αφού της έβγαλε την ταινία, τη σήκωσε και την άφησε στο πάτωμα του σαλονιού με τη μητέρα λίγο αργότερα να πέφτει από πάνω της. Μόλις το πτώμα είχε βρεθεί και ήδη είχαν γίνει πολλά λάθη. Με το πτώμα της μικρής να έχει μεταφερθεί αρκετές φορές, αφέθηκε στο πάτωμα όπου υπήρχαν παντού πατημασιές πολλών ανθρώπων.

Αργότερα στη νεκροψία της μικρής, ανακάλυψαν πως δεν πέθανε από πνιγμό όπως φαινόταν στην αρχή αλλά από ένα χτύπημα στο κεφάλι. Στον τόπο όπου βρέθηκε το πτώμα όπως επίσης και στο ίδιο το πτώμα δεν υπήρχαν ίχνη αίματος και αυτό γιατί σε αυτήν την ηλικία το κρανίο είναι ακόμα εύθραυστο και το δέρμα ελαστικό. Με αποτέλεσμα να μην της σκίζει το δέρμα αλλά να της ραγίζει το κρανίο. Έτσι ο εγκέφαλος ξεκίνησε να μελανιάζει και να πεθαίνει από κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Στη συνέχεια βρήκαν σημάδια στη δεξιά πλευρά των πλευρών της τα οποία έμοιαζαν σαν να της έχουν χρησιμοποιήσει taser. Βέβαια στη συνέχεια κατέρριψαν αυτήν την άποψη αφού δεν ταίριαζαν τα σημάδια. Στη συνέχεια κατέληξαν πως τα σημάδια ήταν από τις ράγες του τρένου με το οποίο έπαιζαν. Αυτό φαίνεται να ήταν ένα «σκούντημα» για δει ο δολοφόνος αν όντως είναι νεκρή. Αφού δεν ανταποκρίθηκε δημιούργησε ένα αυτοσχέδιο εργαλείο με το οποίο την έπνιξε. Στις εξετάσεις φάνηκε επίσης να έχει καταναλώσει λίγο πριν πεθάνει ανανά.

Φαίνεται τόσο οι γονείς όσο και η αστυνομία να μη θέλουν να λυθεί το έγκλημα αυτό, αφού δεν έδειξαν πότε ιδιαίτερη διάθεση για αυτό. Η αστυνομία φαινόταν εσκεμμένα να μην κάνει τη δουλειά της και οι γονείς να μην ασχολούνται και τόσο μιας κι αφού πέθανε η κόρη τους, έφυγαν για ένα μήνα από την πόλη για ταξίδι.

Όσον αφορά στον αδελφό της, στις ανακρίσεις που του έκαναν 2 εβδομάδες και 18 μήνες μετά το θάνατο της Jonbenet, φαίνεται να το «έπαιζε» έξυπνος ενώ δεν έδειξε κανένα ίχνος θλίψης και συναισθήματος κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, όπως υποστήριξαν οι ψυχολόγοι.

Η πιο γνωστή θεωρία ανάμεσα στις πολλές που υπάρχουν είναι πως ο αδελφός διέπραξε το έγκλημα με τον εξής τρόπο:

Φαίνεται πως ο Burke το βράδυ πριν κοιμηθεί, κατέβηκε στη κουζίνα να φάει ένα σνακ. Έτσι, έφτιαξε ένα μπολ με γάλα και ανανά και ένα ποτήρι τσάι. Τότε κατέβηκε η μικρή και για να τον πειράξει του άρπαξε ένα κομμάτι ανανά και ξεκίνησε να τρέχει. Έτσι, εκείνος φανερά νευριασμένος, άρπαξε το πρώτο αντικείμενο που βρέθηκε κοντά του, τον φακό ο οποίος ταίριαζε τέλεια στο σπάσιμο που είχε το κρανίο της Jonbenet, και τη χτύπησε στο κεφάλι. Αφού έπεσε στο πάτωμα, ήθελε να δει αν έχει πεθάνει και έτσι πήρε μια ράγα από το τρενάκι του τρυπώντας την. Εκείνη δεν αντέδρασε και τότε δημιούργησε ένα αυτοσχέδιο εργαλείο με το οποίο την έπνιξε. Στο τέλος οι γονείς ανακάλυψαν τι είχε κάνει ο γιος τους, και επειδή δεν ήθελαν να χάσουν και το δεύτερο παιδί τους, αποφάσισαν να καλύψουν την υπόθεση. Έπειτα μετά από αναλύσεις φάνηκε πως το γράμμα το οποίο υποτίθεται πως είχε βρει η μητέρα στα σκαλιά, το είχε γράψει η ίδια, μιας που ο γραφικός χαρακτήρας ταίριαζε στο 80%.

Μέσα στις θεωρίες που υπάρχουν ακούγεται πως ίσως να το έκανε ο πατέρας ή πως κάποιος παιδόφιλος είχε μπει στο σπίτι. Βέβαια αυτές οι ιστορίες δεν μπορούν να στηριχθούν απόλυτα όσο αυτήν που προαναφέρθηκε. Δυστυχώς, είναι κάτι το οποίο πιθανόν να μη μάθουμε ποτέ αφού μέχρι και σήμερα, 26 χρόνια μετά, η υπόθεση παραμένει άλυτη.

 

Πηγή εικόνας

Συντάκτης: Μαρίλια Μυστεγνιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου