Σαν να βρήκαμε το σωστό άτομο τη λάθος στιγμή. Έτσι έμοιαζε η σχέση μας όταν πρωτοξεκίνησε και για πολύ καιρό αμφιβάλλαμε για το αν κάναμε καλά που πήραμε το ρίσκο κι αρχίσαμε αυτή την ιστορία. Βλέπεις ήταν λογικό να έχουμε κι οι δυο αμφιβολίες. Κι εσύ που ήσουν  απογοητευμένος από το πόσο εύκολα σπάει κάτι κι εγώ που ήμουν αυτή που πάντα έδινε και ποτέ δεν έπαιρνε. Έγινες πιο μοναχικός και δεν ήξερες αν θες όντως να αλλάξεις τα λάθη σου κι εγώ έκανα το ίδιο.

Παρ’ όλα αυτά η έλξη ήταν αναπόφευκτη, και τα χαμόγελα στα πρόσωπα και των δυο μας είχαν τη δυνατότητα έστω και φευγαλέα να παίρνουν τις άσχημες σκέψεις μακριά, αυτές που κάναμε όντας φοβισμένοι, ερωτευμένοι και νέοι. Ξεκινήσαμε την ιστορία αυτή μες στο χάος και την αβεβαιότητα. Αναρωτιόμασταν αν είμαστε μαζί επειδή το θέλουμε, ή επειδή έμοιαζε σωστό, μιας και υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον. Κι έπιανα πολλές φορές τον εαυτό μου να αναρωτιέται «είναι αυτός συγκεκριμένα αυτό που χρειάζομαι, ή χρειαζόμουν απλώς έναν καλό άνθρωπο κι έτυχε αυτός να είναι καλός;». Κι έβλεπα εσένα να αντιλαμβάνεσαι τα πάντα, όλες τις ανασφάλειες και τους φόβους μου, και να μη φεύγεις γιατί ίσως βαθιά μέσα σου να ήξερες πως δεν είναι τίποτα περισσότερο, παρά μόνο φόβοι που θα φύγουν. Και πίστεψες πως θα φύγουν κι έκανες υπομονή και μου στάθηκες. Κι εγώ από την άλλη, όσο κι αν με κυρίευε το δίλημμα «να φύγω ή να μείνω», για έναν απροσδιόριστο λόγο επέλεγα να μείνω ασυνείδητα, καταλαβαίνωντας μετά πως έμενα επειδή ένιωθα πολλά, φανερά κι ανείπωτα. Συνειδητοποιώντας πως φοβάμαι που τα νιώθω, πως έχει μια πικρία το πόσο γνώριμα είναι.

Ίσως φταίει ότι μας έχουν μάθει έμμεσα και άμεσα να φοβόμαστε τους άλλους και τις απόψεις τους για εμάς. Κι αυτοί οι άλλοι βλέποντάς μας φοβισμένους, για σπασμένους μας πέρασαν κι απομακρύνθηκα, μην τα κάνουν χειρότερα. Θεώρησαν πως αυτό που έχουμε ανάγκη είναι να μείνουμε μόνοι, κι όλη τους η λογική με μία φράση τους εξιστορήσει «πού πάτε τώρα να μπλέξετε;».

Όσον αφορά σ’ εμάς, ευτυχώς είχαμε το προνόμιο να μπορούμε κι οι δυο να αναγνωρίσουμε ο ένας τις προθέσεις του άλλου κι να επιλέξουμε να αγνοήσουμε τους υπόλοιπους, αποδεικνύοντάς τους μετέπειτα πόσο λάθος έκαναν. Οι άνθρωποι που κατάφεραν να δουν πέρα από την επιφάνεια, είδαν κάτι ξεχωριστό σε εμάς, και φρόντισαν να μας μιλήσουν για αυτό, λέγοντάς μας πόσο σπάνιο είναι να έχει κανείς τόσο αγνά αισθήματα, ζητώντας μας να μην καταστρέψουμε αυτό το δέσιμο μεταξύ μας, αλλά να το προστατέψουμε. Και σκέφτηκα πως είναι πολύ δύσκολο να μπορείς να διακρίνεις τι νιώθει κάποιος, μα με εσένα ήταν αλλιώς, σχεδόν σαν να εξέπεμπες τόση αγάπη που ήταν αδύνατο να μην το καταλάβει κανείς. Κι όσες φορές το έδειχνες το επιβεβαίωνα, κι δεν ένιωσα στιγμή μόνη γιατί πάντα φρόντιζες εσύ για αυτό.

Δεν υπάρχει λάθος στιγμή, όπως ούτε και σωστή. Το γεγονός ότι ερωτευτήκαμε μέσα σε αντίξοες συνθήκες είναι απλά τυχαίο, και δεν το κάνει λιγότερο συναρπαστικό. Ίσα ίσα μαθαίνοντας να αγαπιόμαστε στα δύσκολα, τώρα που το τοπίο ξεδιαλύνεται θα έχουμε όλο και λιγότερες δυσκολίες, εκτιμώντας τα πράγματα πολύ περισσότερο γιατί δε μας ήρθαν στιγμή εύκολα. Κι αν τα καταφέραμε, είναι επειδή γνωρίζαμε πως δε θα είναι εύκολο και παρ’ όλα αυτά το επιλέξαμε. Και μάθαμε να μην τα περιστρέφουμε όλα γύρω από τους εαυτούς μας, φροντίζοντας να μην πονάμε τον άλλον διότι δεν είμαστε οι μόνοι που μπορούν να πονέσουν. Και μάθαμε να μην πετάμε κατευθείαν κάτι όταν αρχίζει να χαλάει, γιατί καμιά φορά απλώς χρειάζεται να το επιδιορθώσουμε, κι ας είναι δυσκολότερο από το να το αντικαταστήσουμε -γιατί όταν θα το έχουμε επιτέλους φτιάξει θα είναι ακόμη σημαντικότερο από πριν.

Μάθαμε πως δε χρειάζεται να ξεκινήσει τέλεια μια σχέση για να κρατήσει, καθώς μπορεί να τελειοποιηθεί σταδιακά, και πως πολλές φορές ξεκινάει τέλεια απλά για να χαλάσει στην πορεία. Και συνεχίζουμε να μαθαίνουμε, και να σφάλουμε, και να απογοητευόμαστε και να γελάμε και να συγκινούμαστε και γενικά να νιώθουμε, και να νιώθουμε πολύ, και να νιώθουμε μαζί. Και όσο μεγαλώνουμε ξανασυστηνόμαστε καθώς αλλάζουμε, μα μένει ίδιο το πόσο θέλουμε να κρατάμε το μεταξύ μας ζωντανό. Και αυτό σημαίνει ένα πράγμα. Τα καταφέραμε.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Ελένη Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου