Απ’ τις πιο δύσκολες και αγχωτικές στιγμές στη δουλειά είναι σίγουρα η επαφή με τον προϊστάμενο, εκείνη η φάση που πρέπει να ζητήσεις κάποια διευκόλυνση, καθοδήγηση, άδεια ή -ακόμη πιο δύσκολα- αύξηση. Κι άντε όταν είσαι νήπιο και θέλεις να πείσεις τη νηπιαγωγό σου, ένα λουλούδι, μια ζωγραφιά ή το κλείσιμο του ματιού σχεδόν πάντα πιάνει, στην ενήλικη ζωή όμως τα πράγματα είναι πολύπλοκα και πιο δύσκολα. Τι πρέπει να κάνεις λοιπόν για να εξηγήσεις στον προϊστάμενό σου ότι δε συμφωνείς μαζί του χωρίς να εκτροχιαστείς και μένοντας σταθερός στην άποψή σου;

 

1. Να είσαι σίγουρος ότι όντως έχεις δίκιο

Πρώτα από όλα και για να αποφύγεις οποιαδήποτε ψυχρολουσία είναι σημαντικό να είσαι 100% σίγουρος ότι δίκαια διαφωνείς με το αφεντικό σου. Αυτό προϋποθέτει να έχεις κατάλληλα και αδιάσειστα επιχειρήματα που μπορούν να πείσουν και τον πιο άπιστο. Οπότε ένα τσεκάρισμα στην επιχειρηματολογία και στην εγκυρότητα της άποψής σου είναι ένα γερό θεμέλιο για να πετύχεις τον στόχο σου: να πείσεις τον προϊστάμενό σου ότι βαδίζει σε λάθος πεδίο.

 

2. Μην ξεχνάς την αυτοπεποίθηση 

Μία λέξη, 1000 ευκαιρίες. Η αυτοπεποίθηση είναι το Νο1 χαρακτηριστικό που βοηθάει να κάνεις ένα βήμα μπροστά, πατώντας γερά στα πόδια σου. Λέξεις όπως «ίσως», «μπορεί» και «αν», δεν έχουν θέση στη συζήτηση με τον προϊστάμενο. Για να εκφράσεις την άρνησή σου ή τη διαφωνία σου σε ένα θέμα επιβάλλεται να ξέρεις ότι μια μικρή απόκλιση από την αρχική σου άποψη μπορεί να σε κάνει να χάσεις το δίκιο σου.

 

3. Να εμφανιστείς προσεγμένος 

Φυσικά δεν είναι σωστό να κρίνουμε κάποιον από την εμφάνιση και το στιλ που έχει επιλέξει για τον εαυτό του. Αν όμως πας στο αφεντικό, φορώντας ένα καπέλο γεμάτο φτερά ή ένα μπλουζάκι που έχει κάποιο σύνθημα υπέρ ή κατά συγκεκριμένου θέματος, τότε η προσοχή του αφεντικού -και οποιοδήποτε ατόμου- θα πέσει σε αυτό που εντυπωσιάζει το μάτι και όχι σε αυτό που λέει ο ομιλητής. Σκοπός είναι να εστιαστεί στη διαφωνία και στα επιχειρήματά σου και όχι σε excentrique εμφανίσεις. Η μονοχρωμία ίσως βοηθούσε σε τέτοιες περιπτώσεις.

 

4. Ανάσες και παύσεις 

Αρκετός κόσμος δεν μπορεί να αναγνωρίσει την αξία της παύσης. Η παύση είναι μια στιγμή που σταματά η σκέψη προκειμένου να αναδιοργανωθεί και να συνεχίσει, χωρίς να δηλώνει παραίτηση και υποταγή. Όχι μόνο σε συζητήσεις με τον προϊστάμενό σου αλλά σε κάθε διάλογο που θέλεις να διεκδικήσεις το δίκιο σου και να στηρίξεις την άποψή σου, βοηθάει να σταματάς λιγάκι ενδιάμεσα. Αυτό έχει βάση γιατί με μια βαθιά αναπνοή φτάνει περισσότερο οξυγόνο στον οργανισμό, ενώ το μυαλό λειτουργεί καλύτερα και σκέφτεται πιο καθαρά. Επιπλέον με τις ανάσες μπορείτε να αποφορτιστείτε, να δείτε προς τα πού πάει η συζήτηση και αναλόγως να ανασυνταχθείτε.

 

5. Τα όριά μου και τα όριά σου

Είναι σοφό και πρέπον να γνωρίζεις τα όριά σου και τα όρια του συνομιλητή σου. Για παράδειγμα, όταν βλέπεις ότι ο προϊστάμενός σου είναι σε έξαλλη κατάσταση, τα όρια του είναι δυσπρόσιτα και καλό είναι να μην τα ξεπεράσεις -όσο δίκιο και να ‘χεις. Όπως εσύ αναγνωρίζεις μέχρι πού φτάνεις, έτσι πρέπει να κάνεις και με τους γύρω σου. Και φυσικά όταν υπάρχουν όρια, προκύπτουν και διαφωνίες. Όταν το αφεντικό σου διαφωνεί, δε σημαίνει πάντα ότι είναι για το συμφέρον του. Μπορεί απλώς να το κάνει για να μην ξεφύγει από τους στόχους του. Κάπως έτσι πρέπει να αναγνωρίζεις και εσύ τα δικά σου όρια και να τα ξεκαθαρίζεις στους άλλους, ώστε να μην επιβαρύνεσαι εσύ με ευθύνες που δεν μπορείς να αντέξεις.

Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.