Όσο κι αν θέλουμε να υποστηρίζουμε πως ανάμεσα σε μας και στο κολλητάρι δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε ποτέ να μπει τίποτα, στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλοί λόγοι που μια φιλία μπορεί να λήξει άδοξα. Φυσικά, ας μην ξεχνάμε τα μικροκαβγαδάκια πριν την οριστική ρήξη και το ότι κάποιες φορές δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πολύ -ίσως για πολλά χρόνια- μπορούν να λύσουν εύκολα παρεξηγήσεις, να τα βρουν και να τ’ αφήσουν όλα πίσω. Οι επιτυχίες του κολλητού είναι ένας λόγος να χαιρόμαστε κι εμείς, να στεκόμαστε δίπλα του χτυπώντας παλαμάκια, περήφανοι για το κατόρθωμά του. Είναι όμως μόνο αυτό; Μπορεί το «Success Bombing» να διαλύσει μια φιλία;

Το «Success Bombing» είναι όρος που χρησιμοποιείται στην ψυχολογία για να ερμηνεύσει την ανάγκη κάποιου να επιδεικνύει τις επιτυχίες, τα επιτεύγματα και τις ικανότητές του. Αυτή η ανάγκη ενώ φαντάζει κάτι αθώο, εντέλει δεν είναι και τόσο. Θεωρείται απόσταγμα μιας διαρκώς αναπτυσσόμενης ναρκισσιστικής κουλτούρας του σύγχρονου κόσμου, η οποία μπορεί να προκαλέσει τριγμούς στα ακόμα και της πιο γερής μακροχρόνιας φιλίας, γιατί βάζει στην άκρη τις ανάγκες των δύο φίλων και επικρατεί μόνο η μία προσωπικότητα. Είναι σαν να έχεις μια παράσταση, στην οποία ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών είναι πάντα στο προσκήνιο. Για ποιο λόγο όμως συμβαίνει αυτό;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν το γιατί να νιώθει κάποιος την ανάγκη να «καπελώσει» τον φίλο του, προβάλλοντας τον εαυτό του μέσα από τις επιτυχίες του. Η κυρίαρχη άποψη είναι η αλαζονεία. Καλό είναι να πανηγυρίζεις και να είσαι περήφανος για κάθε επιτυχία στη ζωή σου, όμως όταν χρησιμοποιείς τις επιτυχίες για να υποτιμήσεις τους άλλους, μιλάμε για εγωιστική στάση που πολλές φορές προκύπτει από ανάγκη για ανωτερότητα. Υπάρχει και η άποψη πως το «Success Bombing» δείχνει ουσιαστικά την ανάγκη που έχει κάποιος να γίνει αποδεκτός από τους γύρω του και να αγαπηθεί, γεγονός που εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα που μεγάλωσαν σε όχι και τόσο υποστηρικτικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα να ψάχνουν τρόπους να κερδίσουν τους γύρω τους.

Το σκηνικό της «αποδοχής» διογκώνεται ακόμα περισσότερο με την αλόγιστη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί, υπάρχει  άπλετος χώρος προβολής των επιτυχιών και το «Success Bombing» μετατρέπεται σε ανάγκη να μαζέψει κανείς like και views. Δε μιλάμε για δύο-τρεις αναφορές πού και πού σε σημαντικά γεγονότα και επιτυχίες, αλλά αναφερόμαστε σε καθημερινές δημοσιεύσεις -σέλφι κυρίως- που αφορούν προσωπικά επιτεύγματα και σκέψεις που στόχος τους είναι να προκαλέσουν τις αντιδράσεις και τους επαίνους των διαδικτυακών φίλων. Τη συγκεκριμένη συμπεριφορά που εκδηλώνεται μέσω των social οι ψυχολόγοι την έχουν χαρακτηρίσει ανάγκη για ένεση ντοπαμίνης που στοχεύει στη διαμόρφωση της εικόνας που έχουν οι άλλοι για τον χρήστη.

Η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Οι σπουδαίοι άνθρωποι δεν αυτοχαρακτηρίζονται σπουδαίοι, αλλά αναζητούν τρόπους να κάνουν ένα βήμα πιο ψηλά, χωρίς να διατυμπανίσουν τα επιτεύγματά τους. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, οι μεγάλοι άνθρωποι μιλούν για ιδέες, οι μεσαίοι μένουν στα γεγονότα, ενώ οι μικροί ασχολούνται με τους άλλους.

Τι γίνεται όμως όταν είσαι ο φίλος, ο κολλητός, που αναγκάζεται μόνο να ακούει και όχι να μιλάει; Σε αυτή την περίπτωση, οι ψυχολόγοι συνιστούν να κατανοήσεις ότι ο φίλος σου που σε «βομβαρδίζει» με το εγώ του κρύβει μια ανασφάλεια και μια ανάγκη να φανεί πιο δυνατός. Δε χρειάζεται απόρριψη και επικριτική διάθεση. Χρειάζεται να τον δεις από μια άλλη σκοπιά, να νιώσεις τον φόβο του μήπως δεν αγαπηθεί και δε γίνει αποδεκτός, δείχνοντας συμπόνια και κατανόηση. Κάπως έτσι ίσως μπορέσει μια μέρα να «θεραπευτεί». Μια δυνατή φιλία άλλωστε δεν έχει ανάγκη από επιτυχίες και like!

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.