Δεν υπάρχει καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας που να είσαι παραλία με τους φίλους και τα αδέρφια σου και να μην έχεις χτίσει κάστρα στην άμμο. Άμμος και θαλασσινό νερό τα υλικά κι αυτά σου αρκούσαν, το πολύ-πολύ και καμιά πέτρα για το ντεκόρ. Πάλευες με τις ώρες να σταθεροποιήσεις το μείγμα και να προστατεύεις το κάστρο σου απ’ τα κύματα, σαν ιππότης εποχής, όμως σχεδόν πάντα έβγαινες ηττημένος. Την επόμενη μέρα ξανά τα ίδια, έστηνες με κόπο τον πύργο σου κι ας ήξερες πως η θάλασσα θα σε κατατροπώσει, επέμενες και προσπαθούσες να τον φτιάξεις ακόμη πιο ψηλό και όμορφο απ’ την προηγούμενη φορά.
Κάπως έτσι ορισμένες φορές πλάθουμε μες στο μυαλό μας ιστορίες. Παλάτια στην άμμο. Ξέρεις ότι θα γκρεμιστούν αργά ή γρήγορα, αλλά εσύ εκεί ακάθεκτος συνεχίζεις να θεωρείς πως όλα είναι προσχεδιασμένα, πως υπάρχει κάποιος σκοπός και πως όλο αυτό θα αντέξει παρ’ όλο που δεν υπάρχουν γερές βάσεις, παρ’ όλο που όλο αυτό είναι σαθρά δομημένο.
Είναι μόνο μια ιδέα, μια δική σου ιδέα και δεν έχεις σαφή δείγματα πως εκείνος ή εκείνη που ενδιαφέρεσαι, αισθάνεται το ίδιο. Πιάνεσαι από λόγια, από ματιές, από ένα τραγούδι ή μια φράση που κοινοποίησε στα social και τρελαίνεσαι, νομίζεις πως όλα είναι για σένα.
Πλανάσαι πλάνην οικτράν. Δεν είσαι πια δεκατρία για να δημιουργείς σχέσεις-φαντάσματα στο μυαλό σου και να τις ταΐζεις καθημερινά με δείγματα που μόνο εσύ βλέπεις εν αγνοία του άλλου γιατί ποτέ δεν του ξεκαθάρισες τη στάση σου.
Επιλέγεις να ζεις σε ένα παραμύθι που εσύ έγραψες. Επιλέγεις να ελπίζεις πως με ένα μαγικό τρόπο η καλή νεράιδα θα σε βοηθήσει να μεταμορφωθείς και το αντικείμενο του πόθου σου θα σε προσέξει και θα σου εξομολογηθεί πως όλο αυτό απ’ την πρώτη στιγμή ήταν αμοιβαίο.
Κατά αυτό τον τρόπο μπαίνεις σε μια κατάσταση αναμονής και περιμένεις. Ο καιρός περνάει όμως κι ενώ βράζεις μέσα σου, αγνοείς τα σημάδια της πραγματικότητας και ζεις τον ιδανικό έρωτα στη σφαίρα της φαντασίας όπου όλα κινούνται όπως βολεύουν εσένα.
Τα έχει εξιδανικεύσει όλα στο κεφάλι σου και κάθε φορά που πλησιάζουν τα δύσκολα, κάθε φορά που φτάνεις στο αμήν και θες να εκφράσεις όλο αυτό που σε βαραίνει, κολλάς και δραπετεύεις στο παραμυθάκι σου. Όπως σ’ όλα τα παραμύθια όμως υπάρχει το καλό και το κακό, εδώ εχθρός σου είναι η πραγματικότητα, είναι η ζωή σου.
Όπως στην παραλία το κύμα απειλεί να γκρεμίσει το δημιούργημά σου έτσι και σε έναν πλατωνικό έρωτα, μιας και στην πραγματικότητα δεν υφίσταται τίποτα κι όλα εκτυλίσσονται στον κόσμο των ιδεών, αργά ή γρήγορα η φαντασίωση θα γκρεμιστεί.
Όλα έχουν το τίμημά τους και κάποια στιγμή απλά καταλήγεις απογοητευμένος κι ανικανοποίητος. Το παιγνίδι που έχεις στήσει στο μυαλό σου έχει στραγγίσει κάθε απόθεμα ενέργειας και διάθεσης. Καίγεσαι μερόνυχτα χωρίς λόγο κι αιτία. Ξυπνάς και καταλαβαίνεις πως όλο αυτό είναι ανώριμο έως και παιδικό και ντρέπεσαι γι’ αυτή σου τη συμπεριφορά και τη δειλία σου να κοιτάξεις ότι σε ενδιαφέρει κατάματα. Μην επιρρίπτεις ευθύνες στον άλλο, μόνος το ξεκίνησες, μόνος θα το τελειώσεις.
Είναι ώρα να ξεβολευτείς. Πρέπει να ταράξεις τις ισορροπίες σου! Δεν είναι δυνατόν να ζεις πάντα με τον φόβο της απόρριψης και να διώχνεις μακριά ό,τι σε πλησιάζει. Οι άνθρωποι αξίζουν να αγαπούν και ν’ αγαπιούνται κι εσύ τόσο καιρό χάνεις χρόνο. Πάρε τα πάνω σου και πάρε το ρίσκο. Αν δεν το πάρεις δε θα μάθεις ποτέ και θα κλαις για τη χαμένη πλατωνική σου αγάπη. Μην αφήνεις τις τυφλές ελπίδες να σε παρασύρουν, η ζωή είναι εκεί έξω και σε περιμένει.
Σήκωσε το τηλέφωνο, στείλε ένα μήνυμα, τι πιο ευγενικό κι όμορφο απ’ το να εκφράσεις το ενδιαφέρον σου. Τι πιο ειλικρινές απ’ το «είμαι ερωτευμένος μαζί σου»; Όποιος δεν ενδιαφέρεται σίγουρα έχει τους λόγους του, όποιος ενδιαφερθεί όμως μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει μαζί σου, γιατί ξέρεις πόσα είσαι ικανός να δώσεις.
Κατέβα απ’ το συννεφάκι σου επιτέλους κι ανέβα στο ποδήλατο σου ή στο επόμενο αστικό. Διασκέδασε, γνώρισε κόσμο και βάλε τελεία στην καλπάζουσα φαντασία σου όσο είναι νωρίς. Πάψε να είσαι παρατηρητής όσων ζεις και δράσε γιατί ωραίες κι οι ψευδαισθήσεις, ωραίο και το ρομάντζο, αλλά σαν τους αληθινούς έρωτες δεν έχει.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Παπαευσταθίου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Παπαευσταθίου
