Όλα θα ήταν καλύτερα αν ήμασταν όλοι λίγο μεθυσμένοι

Νιώθεις την ανάγκη να πεις τόσα πράγματα. Να βγάλεις από μέσα σου ό,τι κρατούσες βαθιά κρυμμένο και σε βασάνιζε. Να εξομολογηθείς, να αποκαλύψεις και να απελευθερωθείς. Αλλά δεν το κάνεις. Δειλιάζεις την τελευταία στιγμή. Βρίσκεις ένα σωρό δικαιολογίες για να αποφύγεις τη δύσκολη θέση και για άλλη μια φορά βρίζεις και καταριέσαι τον εαυτό σου που δεν τόλμησε. Και τότε πίνεις.

Μια γουλιά και νιώθεις καλύτερα. Μία ακόμα κι αρχίζεις να το ξανασκέφτεσαι. Πριν το καταλάβεις νιώθεις τη ζάλη μαζί με ένα καινούριο, δυνατό συναίσθημα. Νιώθεις γενναίος. Μα πώς έγινε αυτό; Ξαφνικά θες να μιλήσεις. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Τίποτα δε σε σταματάει πια, τίποτα δεν έχει σημασία. Η καρδιά σου χτυπάει, το μυαλό σου είναι θολωμένο και τα λόγια μοιάζουν να έρχονται από μόνα τους. Τόσο απλά, τόσο εύκολα. Απορείς γιατί κολλούσες και δυσκολευόσουν μέχρι τώρα. Δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο!

Ποια να είναι αυτή η μαγική ουσία στο αλκοόλ που μας δίνει τόση δύναμη; Μας γεμίζει κουράγιο να τολμήσουμε όλα όσα φοβόμασταν, όσα καταπιέζαμε τόσο καιρό μέσα μας. Λίγο από αυτό το μαγικό φίλτρο και ξαφνικά γινόμαστε άλλοι άνθρωποι. Τόση αυτοπεποίθηση και τόση σιγουριά που με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί να μην είμαστε πάντα όλοι λίγο μεθυσμένοι.

Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα. Και πόσο πιο αστεία. Δε θα υπήρχε αυτό το άγχος, αυτός ο κόμπος στο λαιμό, αυτή η συνήθεια μας να σκεφτόμαστε το χειρότερο και να βάζουμε συνέχεια εμπόδια στον ίδιο μας τον εαυτό. Θα λέγαμε απλά και ξεκάθαρα ό,τι αισθανόμαστε, χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στις συνέπειες. Γιατί η αλήθεια είναι, πως όσο βρισκόμαστε με το αλκοόλ στο χέρι, ακόμα κι η χυλόπιτα δεν είναι και τόσο άνοστη. Μπορούμε να αντέξουμε τα πάντα.

Μια εξομολόγηση δεν είναι απαραίτητα ερωτική. Πίνοντας ανοίγουμε τη καρδιά μας με όλους τους τρόπους και σε όλους τους ανθρώπους που μας ενδιαφέρουν. Λέμε σε κάποιον φίλο πόσο πολύ τον αγαπάμε και τον θέλουμε στη ζωή μας. Συναισθήματα που δείχναμε αλλά ποτέ δεν έγιναν οι λέξεις που ο καθένας θα ήθελε να ακούσει. Τσουγκρίζουμε και χαιρόμαστε που μοιραζόμαστε και το ποτό και τη στιγμή και τη ζωή. Και μετά φροντίζουμε μεθυσμένα ο ένας τον άλλο.

Πόσες φορές έχει νιώσει ο καθένας μας την ανάγκη να πιει λίγο παραπάνω. Να βρει το κουράγιο να πάρει το καταραμένο τηλεφώνημα, να χτυπήσει το κουδούνι, να αρπάξει κάποιον και να του δείξει όσα ποθεί να πει. Αδύναμος πριν το ποτό, δυνατός μετά.

Ούτε δεύτερες σκέψεις, ούτε φόβος, ούτε δισταγμοί. Μονό εσύ και τα πραγματικά σου συναισθήματα, έτοιμος επιτέλους να ανέβεις στη σκηνή και να τα δώσεις όλα. Ο νηφάλιος εαυτός σου θα σε χειροκροτήσει την επόμενη μέρα που βρήκες το θάρρος και μίλησες. Όση ντροπή και να νιώσει, ξέρει ότι χωρίς τη μυστική ουσία δε θα το τολμούσε ποτέ, θα έμενε μια ζωή στα καμαρίνια. Κι έστω μια στιγμή δόξας αξίζει παραπάνω από μια αιωνιότητα στα παρασκήνια.

Τα μεθυσμένα λόγια είναι τα πιο ειλικρινή που θα πεις ποτέ σου. Είναι γυμνή αλήθεια, χωρίς περιστροφές κι υπερβολές. Όσα ακριβώς νιώθεις, ό,τι ακριβώς αισθάνεσαι. Θα ήταν σπουδαίο να μπορούσες να μιλάς πάντα έτσι. Να μην εξαρτάσαι απ’ το πότο, αλλά να βρίσκεις αυτή τη δύναμη μέσα σου. Όχι μόνο εσύ, ο καθένας μας. Ουτοπικό να βρεις τόσο κουράγιο στους ανθρώπους. Πιο πιθανό μου ακούγεται να βρισκόμαστε πάντα με ένα ποτό στο χέρι, δυνατοί και σίγουροι για τον εαυτό μας. Μεθυσμένοι και τρελοί, οδηγημένοι μόνο από ένστικτα και πάθος.

Είναι η συντροφιά σου το ποτό σε ένα μονοπάτι που μόνος δε θα έπαιρνες ποτέ. Υγροποιημένο θάρρος, έτσι θα το περιέγραφα. Έχουμε βασιστεί τόσο πάνω του, που κοντεύουμε να ξεχάσουμε τον τρόπο να μιλάμε ειλικρινά στους ανθρώπους χωρίς αυτό. Φλερτάρουμε με τον αλκοολισμό για να μπορέσουμε να εκφράσουμε σωστά τα συναισθήματά μας, για να έρθουμε πιο κοντά στον άνθρωπό μας. Αμέτρητες οι μεθυσμένες εξομολογήσεις.

Ας είναι καλά λοιπόν το κρασάκι, το ουίσκι, κάθε είδους οινόπνευμα για όλες εκείνες τις φορές που ήταν ο πιο πιστός μας φίλος, βοηθός κι οδηγός. Μας έπιασε απ’ το χέρι και μας τράβηξε σ’ εκείνον που το μυαλό δε μας άφηνε να πλησιάσουμε. Έδωσε το θάρρος κι αποκαλυφτήκαμε, ανοίξαμε τα χαρτιά μας. Κερδίσαμε, χάσαμε δεν έχει σημασία. Άλλωστε δεν ήταν μόνο μία η φορά που καταφύγαμε στο αλκοόλ, κάπου νίκη και κάπου ήττα. Το νόημα είναι στην αλήθεια. Αυτή την πολυπόθητη αλήθεια, που μας σκάει και μας βασανίζει. Εφόσον την ξεστομίσουμε, όλα τα άλλα ας έρθουν. Μεθυσμένοι θα τα αντιμετωπίσουμε κι αυτά.