Οι σχέσεις είναι σαν το καλό κρασί∙ όσο περισσότερο καιρό κρατάνε, τόσο καλύτερες και γευστικότερες γίνονται. Φυσικά, για να διαρκέσουν στον χρόνο και να μείνουν αναλλοίωτες, χωρίς να φθαρούν, χρειάζεται προσπάθεια κι απ’ τις δύο μεριές.

Όταν είσαι μικρός τα πράγματα είναι απλά, έχεις ανάγκη να αφήσεις την πόρτα της ζωής σου ανοιχτή για να μπούνε άνθρωποι, τους οποίους στην συνέχεια θα ονομάσεις φίλους. Μία κατηγορία ανθρώπων που γίνεται συνειδητά από σένα, δεν είναι τυχαία, δηλαδή, εξαιτίας της φύσης. Αποτελεί την πρώτη σου σημαντική επιλογή σαν ον. Θα περάσετε στιγμές μαζί, θα γελάσετε, θα κλάψετε, θα εκμυστηρευτείτε όλα σας τα μυστικά, θα είναι εκεί όταν θα έχετε τις μαύρες σας, θα δώσουν χρώμα στη βαρετή ζωή σας, θα κάνετε τρέλες, θα μοιραστείτε το πρώτο σας μεθύσι, θα βουρκώσετε για την πρώτη σας χυλόπιτα. Με λίγα λόγια θα είναι αυτοί που θα που θα τους βάλετε στην πορεία σε μία ακόμη πιο ειδική κατηγορία, εκείνη του κολλητού. Επισφράγισμα της μέχρι τότε πορείας. Μια κατηγορία που έχει ευθύνη μεγάλη κι αρμόζει να την κρατήσεις. Ένας δεσμός άξιος σεβασμού.

Όσο θα περνάνε τα χρόνια κι από παιδιά ξέγνοιαστα και αθώα, θα περνάτε στην ενήλικη ζωή, ο έρωτας θα δώσει κι αυτός το παρόν και τότε μονομιάς ορισμένες φιλίες θα αρχίσουν σιγά-σιγά να φθείρονται. Πεταλούδες θα κάνουν βόλτα εδώ κι εκεί στο στομάχι, σκέψεις θα ταξιδεύουν στο αμόρε κι ώρες ολόκληρες θα περνάς με τον έρωτά σου, ταξιδεύοντας, μοιράζοντας την καθημερινότητά σας και κάνοντας διάφορες δραστηριότητες, οι οποίες θα περιλαμβάνουν αποκλειστικά εσάς τους δύο μονάχα.

Ο σωστός ο φίλος δε θα σε κατακρίνει ποτέ γι’ αυτή σου την προτεραιότητα, θα χαρεί με τη χαρά σου και θα είναι εκεί να σε στηρίξει σε τυχόν απογοητεύσεις, προδοσίες, να σε συμβουλεύσει και να σου πει το γνωστό «στα έλεγα εγώ». Εκτός όμως απ’ την υποχρέωση να στέκεται δίπλα σου, ο σωστός ο φίλος έχει και το δικαίωμα να σου πει δυο λόγια παραπάνω, που μπορεί να φανούν σκληρά στα αυτιά σου εκείνη τη στιγμή και να σου κάνει τυχόν μούτρα, επειδή τον παραμελείς. Γιατί, μην ξεχνάς, η πραγματική φιλία είναι ντόμπρα, δεν κρύβεται πίσω από ευγένειες, τα λέει έξω απ’ τα δόντια όλα, δίχως αναστολές και δεύτερες σκέψεις.

Από μεριά σου οφείλεις να τον ακούσεις, να τον καταλάβεις και να διορθώσεις τη συμπεριφορά σου αν όντως είναι λάθος. Ο έρωτας είναι έρωτας κι όταν έρθει σε αποπροσανατολίζει κι είναι άκρως κατανοητό αυτό, σε κάνει να φέρεσαι σαν βλάκας, όμως κι η φιλία είναι άξια σεβασμού και της αρμόζει αντίστοιχη συμπεριφορά και αντιμετώπιση από μέρους σου.

Και των δύο των ειδών οι σχέσεις είναι απαραίτητες στη ζωή μας κι όποιος πει ότι προτιμά τη φιλία απ’ την καψούρα είναι ψεύτης. Το θέμα είναι να είσαι σε θέση να δώσεις την ίδια σημασία και να αποδεχτείς ότι τον παραμέλησες και να προσπαθήσεις να το αλλάξεις πριν να είναι αργά.

Να κατανοήσεις ότι οι φίλοι σου ανήκαν στη ζωή σου καιρό πριν σκάσει η καψούρα, σε κάθε παρελθοντική στιγμή, σε κάθε ιστορία που διηγείσαι από το τότε, σε κάθε σελίδα στο ημερολόγιό σου, σε κάθε φωτογραφία στο άλμπουμ σου, είναι εκεί κι εκεί, μέρος της ιστορίας, συμπρωταγωνιστές σου στην ταινία της ζωής. Γι’ αυτό δείξε την ανάλογη προσοχή που δείχνεις και στο αμόρε σου, γιατί μια μέρα μπορεί να είναι κι αργά.

Συντάκτης: Κατερίνα Νικολακοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη