Γράφει η Αναστασία.

Αυτό το διαζευκτικό «ή» δε μου άρεσε ποτέ να το βλέπω σε προτάσεις. Πάντα μου ακουγόταν ως απειλή. Αυτό το ένα μικρό γράμμα με την οξεία σου επιβάλλει να διαλέξεις. Σου θυμίζει ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Σε βάζει προ τετελεσμένων γεγονότων.

Και τώρα αυτό το «ή» δεν είναι απλά σε μία πρόταση που έριξα στο χαρτί. Αυτή τη φορά καθορίζει τη δική μας ζωή, τη δική μου. Σου έγραψα ένα μεγάλο μήνυμα απ’ αυτά που μισείς. Το σκεφτόμουν για μέρες, το είχα αλλάξει πολλές φορές. Έψαχνα τις σωστές λέξεις στη σωστή σειρά. Ήθελα να ακουστώ αποφασισμένη, όχι όμως πιεστική. Ήθελα να σου δείξω ότι χρειάζομαι μία απάντηση, χωρίς να σημαίνει ότι η τελική σου απόφαση θα μας έβρισκε αντιμέτωπους. Δε θα έβριζα, δε θα ζητούσα εξηγήσεις, δε θα σ’ έφερνα στη δύσκολη θέση να μου πεις τα ψέματα που ήθελα ν’ ακούσω.

Κι έτσι στο έριξα. Ή μόνο εμένα ή χωρίς εμένα. Ή απόλυτα δική σου ή με κανέναν! Ή θα προχωρούσαμε από ‘δω και πέρα μαζί ή για πάντα χωριστά. Σου έβαλα δύσκολα και ήξερα ότι το πιο πιθανόν ν’ απόφευγες τη συζήτηση και τον καβγά. Ίσως κατά βάθος να ευχόμουν αυτό να κάνεις γιατί φοβόμουν ότι αυτό το διαζευκτικό «ή» θα στρεφόταν εναντίον μου.

Δεν ήμουν έτοιμη ακόμη να σε χάσω και ήξερα ότι εκείνη τη στιγμή οι πιθανότητες να σ’ έχω όπως πάντα ήθελα ήταν μηδαμινές. Κοίταζα το μήνυμα ξανά και ξανά κι αυτά τα διαζευκτικά «ή» με ζάλιζαν. Ακόμη κι εμένα που τα είχα γράψει. Εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου, πάτησα delete.

Έγραψα μόνο αυτό που μπορούσα να κάνω. Και σίγουρα δεν μπορούσα να ρισκάρω να σε χάσω.

Μαζί σου δεν μπορώ να δείχνω τσαμπουκά, δεν μπορώ να σε στριμώχνω στη γωνία και ν’ απαιτώ πράγματα κι αισθήματα γιατί θα χάνω πάντα.

Δέχθηκα ότι είμαι ο πιο αδύναμος κρίκος στη σχέση μας και σου έγραψα τη μόνη αλήθεια μου: «Σ’ αγαπώ. Θέλω εσένα ή κανέναν».

Αν μπορούσα, αν ήμουν στη ζωή σου θα στο αποδείκνυα κάθε μέρα. Δε λειτουργεί το σώμα μου όταν έρχεται σ’ επαφή μ’ άλλο σώμα. Δεν ξυπνά κανένα ερωτικό ένστικτο μέσα μου με κανέναν άλλο. Εσύ ξυπνάς μέσα μου δεκάδες συναισθήματα και μία πρωτόγνωρη σεξουαλική έλξη σε σημείο που κομπλάρω με κάθε σου λέξη.

Εσένα ή κανέναν κι ας με πνίγει η θηλιά της μοναξιάς κάθε βράδυ. Εσένα ή κανέναν γιατί η αλήθεια όσο βουβή κι αν είναι, είναι καλύτερα από την ανούσια επαφή.

Εσένα ή κανέναν κι ας περιμένω για πάντα να ακούσω να λες «εσένα», χωρίς ν’ ακολουθεί κανένα διαζευκτικό «ή».

 

Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή