Οι λέξεις είναι φορείς συναισθημάτων, άλλοτε θετικών και άλλοτε αρνητικών. Άλλοτε σε απογειώνουν και άλλοτε σε προσγειώνουν. Περιβάλλονται με αγάπη ή με μίσος.
Κάθε φορά λοιπόν, που τις θάβουμε βαθιά μέσα μας, είτε γιατί αδυνατούμε να τις εκφράσουμε λόγω του κλειστού χαρακτήρα μας, είτε γιατί μας είναι δύσκολο να τις ισορροπήσουμε αν τις αφήσουμε ν’ αναδυθούν στην επιφάνεια, η αποφυγή εκδήλωσής τους δε θα αποτελεί ποτέ βάλσαμο για τον εσωτερικό μας κόσμο.
Μπορεί να καταπιέζω την ειρωνεία μου, τις ειλικρινείς μου σκέψεις, την εχθρότητά μου. Καταπιέζω ουσιαστικά τον δίαυλο επικοινωνίας με τον συνάνθρωπό μου, θετικό ή αρνητικό.
Ακόμη κι αν ο αποδέκτης δεν είναι σε θέση ν’ αποδεχτεί την έκφραση των ειλικρινών μας συναισθημάτων, είναι προτιμότερο να είμαστε αληθινοί, εκδηλωτικοί και αυθόρμητοι όταν θέλουμε να του εκφράσουμε τα θετικά μας συναισθήματα. Αλλά και ευθείς, όταν θέλουμε να εκφράσουμε την δυσαρέσκειά μας και την κριτική μας.
Πολλές φορές οι λέξεις μπορεί να σου επιστραφούν, σαν απεσταλμένο γράμμα που δε βρήκε αποδέκτη και ποτέ δεν ανοίχτηκε. Πολλές φορές οι άνθρωποι δε θα καταλάβουν την σημασία τους, την αξία τους, πολλές φορές θα χλευάσουν, θα παρανοήσουν, δε θα είναι έτοιμοι ν’ ακούσουν. Θα προσπεράσουν.
Αν λοιπόν, τα λόγια σου περιβάλλονται από αγάπη και αγνά συναισθήματα είναι προτιμότερο να εκφραστείς χωρίς να φοβηθείς να εκτεθείς. Γιατί είναι προτιμότερο να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός, από το να κρυφτείς πίσω από ένα τείχος στο οποίο θα ακουμπήσεις, για να τις ενταφιάσεις πίσω από αυτά τα τείχη της σιωπής.
Αν πάλι είναι να βλάψεις τον συνάνθρωπό σου ανεπανόρθωτα , να τον πληγώσεις, ή να τον προσβάλλεις προτιμότερο ίσως να κρατήσεις ένα μέρος τους για τον εαυτό σου. Τότε όντως, μπορεί η σιωπή να είναι χρυσός.
Τα λόγια είναι αυτά που σε οδηγούν σε νέα μονοπάτια και δρομολογούν νέες καταστάσεις, φέρνουν αλλαγές. Και είναι αυτές οι αλλαγές που φοβόμαστε. Φοβόμαστε να μιλήσουμε και διαλέγουμε τη σιωπή -άλλοτε από φόβο και άλλοτε από θυμό, απογοήτευση, αδιαφορία, ακόμη και από αγάπη.
Ανείπωτες λέξεις κι αλήθειες μπορούν πολλές φορές να διαμορφώσουν τη ζωή των ανθρώπων προς το καλύτερο ή χειρότερο. Μια ειλικρινής συνομιλία με το σύντροφό μας μπορεί να σώσει τη σχέση μας. Ένας γλυκός λόγος σε κάποιον συνάνθρωπό μας μπορεί να του γλυκάνει τη ζωή. Ένα όμορφο κομπλιμέντο, μπορεί να του ομορφύνει τη μέρα.
Ένας απλός κανόνας της ζωής και των σχέσεων μας είναι να ξεκινάει κανείς πάντα με μία ωραία σκέψη, έναν καλό λόγο. Κι όμως, στις σχέσεις με τα κοντινά πρόσωπα μας, δυσκολευόμαστε πολύ να προφέρουμε κάτι φιλικό. Επικρατεί ο φόβος να χάσουμε την αυτοκυριαρχία μας, να δείξουμε την αδυναμία μας, ν΄αφήσουμε γυμνά τα συναισθήματά μας. Κι όμως, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ανάγκη για κάποιον έπαινο, ιδιαίτερα από τους δικούς του ανθρώπους.
Λέξεις τραπουλόχαρτα. Με όποια και να παίξεις κερδίζεις ή χάνεις. Ρισκάρεις. Το ποια θα είναι ο άσσος στο μανίκι εξαρτάται τόσο από τ’ άτομα και τις καταστάσεις, όσο κι απ’ τη σωστή χρονική στιγμή. Το να εκφράζεσαι είναι πλούτος ψυχής.
Μια λέξη και όλα σώζονται. Μια λέξη και όλα χάνονται. André Breton
Tα λόγια ήταν της θάλασσας. Κομμάτια πέτρες τα λόγια των θεών. Οδ. Ελύτης.
Για να αποφύγεις την κριτική, μην κάνεις τίποτε, μη λες τίποτε, μην είσαι τίποτε. Elbert Hubbard
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
