Το Sex and the City υπήρξε κάποτε η πιο ειλικρινής «φίλη» μας στην τηλεόραση. Μας μίλησε για τη γυναικεία φιλία, τις σχέσεις, τα λάθη και τις ανασφάλειες, δίνοντας φωνή σε μια ολόκληρη γενιά. Όταν ανακοινώθηκε το And Just Like That, η νοσταλγία μας χτύπησε κόκκινο. Ξαναβλέπαμε τις Carrie, Miranda και Charlotte -προφανώς μας έλειπε η Samantha- κι αναμέναμε μια συνέχεια αντάξια του θρυλικού αρχικού κόνσεπτ. Στην αρχή, τα πράγματα πήγαιναν καλά. Ωστόσο, το φινάλε της τελευταίας σεζόν μας άφησε με την ίδια αμηχανία που νιώθεις όταν βγεις σε ραντεβού και ο άλλος μιλάει μόνο για τον εαυτό του. Όπως φάνηκε στα social media το κοινό ένιωσε ότι πήρε ένα άτολμο, πρόχειρο κλείσιμο.
Η Carrie, κεντρική φιγούρα από την αρχή, έκλεισε τον κύκλο της με έναν τρόπο που θα τον χαρακτηρίζαμε βιαστικό. Η περίφημη σκηνή με το δείπνο που θα έπρεπε να λειτουργήσει ως μεγάλη κορύφωση, θύμιζε περισσότερο reunion φίλων που δεν είχαν τι να πουν, παρά συγκλονιστικό φινάλε σειράς που κουβαλά τέτοια κληρονομιά. Οι χαρακτήρες, αντί να δείξουν εξέλιξη έμειναν λίγο παγωμένοι στον χρόνο. Χωρίς έντονο βάθος χωρίς την ένταση που περίμεναν οι fans της σειράς.
Ακόμη και η πολυσυζητημένη εμφάνιση της Samantha, ενώ προκάλεσε χαμόγελα, δεν κατάφερε να αναπληρώσει το κενό της. Ήταν περισσότερο ένα γρήγορο πέρασμα παρά ουσιαστικό δέσιμο με την υπόλοιπη ιστορία. Για τους θεατές έμοιαζε περισσότερο με «υποχρεωτικό guest» παρά με οργανικό κομμάτι του επεισοδίου.
Αυτό που τελικά απογοήτευσε δεν ήταν μόνο η απουσία συγκίνησης, αλλά η αίσθηση ότι οι δημιουργοί προτίμησαν να παίξουν safe, χωρίς ρίσκα. Εκεί που περιμέναμε να δούμε μια τολμηρή ματιά για το πώς συνεχίζεται η ζωή στα 50+, οι παλιές μας αγαπημένες έμοιαζαν να ανακυκλώνουν γνωστές συμπεριφορές ενώ οι νέες προσθήκες δεν αξιοποιήθηκαν ουσιαστικά.
Το αποτέλεσμα; Ένα φινάλε που έμοιαζε περισσότερο με γέφυρα για την επόμενη σεζόν παρά με ολοκληρωμένη κατάληξη. Ύστερα από όλη την αναμονή, δεν προσέφερε καμία κάθαρση, ούτε τη «σπιρτάδα» που έκανε κάποτε τη σειρά μοναδική.
Το And Just Like That ξεκίνησε με την υπόσχεση να μας δείξει τις ηρωίδες μας ώριμες, διαφορετικές, έτοιμες να αντιμετωπίσουν μια νέα φάση ζωής. Αντ’ αυτού έδωσε ένα κλείσιμο που δεν είχε ούτε το glam, ούτε την ανατροπή, ούτε την αμεσότητα που έκανε το Sex and the City θρύλο. Άφησε μια γεύση γλυκόπικρη. Όχι γιατί ήταν καταστροφικό, αλλά γιατί δεν ήταν αντάξιο του ονόματος που το ίδιο έχτισε. Και για μια σειρά που βασίστηκε στο extra των χαρακτήρων, το να σε αφήνει αδιάφορο δεν το λες και τεράστια επιτυχία. Το τέλος μας άφησε μια αίσθηση ημιτελούς υπόσχεσης, σαν να περίμενες σαμπάνια και τελικά σου σέρβιραν ένα απλό ανθρακούχο νερό.
Ε, πώς να μην ξενερώσεις;
Συντάκτης: Νικόλ Τ.
