Τα παιδιά δεν είναι υποχρεωμένα να φορτώνονται τα οικονομικά βάρη των γονέων

Η οικογένεια είναι ένας θεσμός επιφορτισμένος με πολλά θετικά, αλλά και αρνητικά στοιχεία. Συνήθως, κάνουμε λόγο μόνο για τα θετικά Γιατί όμως δε μιλάμε και πολύ για τα αρνητικά της αγίας Ελληνικής οικογένειας; Για παράδειγμα, γιατί δε μιλάμε για τους γονείς που φορτώνουν στα παιδιά τους οικονομικές υποχρεώσεις, χωρίς να τα ρωτήσουν; Και όχι μόνο αυτό, αλλά θεωρούν ότι είναι υποχρέωση των παιδιών να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Γιατί άλλωστε γι’ αυτό δεν είναι η οικογένεια;

Ε, λοιπόν όχι τα παιδιά δεν είναι υποχρεωμένα να επωμίζονται τα χρέη των γονιών τους και να τους ξελασπώνουν, επειδή οι ίδιοι δεν πήραν τις σωστές αποφάσεις και έκαναν λάθος οικονομικές κινήσεις με λεφτά ανύπαρκτα. Επιτέλους το ξεστομίσαμε και ένα μεγάλο βάρος έφυγε από πάνω μας.

Οικονομικά βάρη γονέων παιδεύουσι τέκνα.

Ειδικά σε παλαιότερες δεκαετίες, που η φαινομενική οικονομική ευρωστία κυριαρχούσε πολλά ζευγάρια λάμβαναν από τις τράπεζες υπέρογκα δάνεια για πολλούς και διάφορους σκοπούς, κουβαλώντας στις πλάτες τους τεράστιες οικονομικές ευθύνες. Μπορούσαν όμως να τις φέρουν εις πέρας; Μάλλον δεν το πολύ σκέφτονταν τότε. Αργότερα, έκαναν παιδί, το οποίο μεγάλωσε και ήρθε η ώρα να κάνει το δικό του νέο ξεκίνημα. Όμως, αντί για «καλή αρχή αγάπη μου», άκουσε τις φράσεις: «Πρέπει να μας βοηθήσεις», «χρωστάμε παντού», «τα δάνεια τρέχουν», «είσαι το παιδί μας και ήρθε η ώρα να αναλάβεις όσα σου αναλογούν».

Έρχεται λοιπόν η στιγμή που τρως μια σφαλιάρα ξεγυρισμένη και όντως η πρώτη σου σκέψη μπορεί να είναι: «Είναι οι γονείς μου και πρέπει να τους βοηθήσω». Ευθύνεσαι όμως πραγματικά για τις οικονομικές ατασθαλίες των γονιών σου; Μήπως πήρες εσύ τα δάνεια και έβαλες υποθήκη το σπίτι; Σε ρώτησε κανείς για τις οικονομικές κινήσεις που γίνονταν; Αν η απάντηση είναι όχι, τότε μήπως οι γονείς σου είναι οικονομικά ανεύθυνοι;

Καινούργια αρχή με δάνεια μαζί. #NOT.

Τι γίνεται όταν ξαφνικά βρίσκεσαι με χρέη τα οποία δεν είναι δικά σου, αλλά των γονιών σου; Τα χρέη παραμένουν και παραμονεύουν στη γωνία. Κι εκεί που θα έκανες μια νέα αρχή, γεμάτη όνειρα και προσδοκίες βρίσκεσαι δέσμιος δόσεων δανείων, υποθηκών και χρεών που πρέπει να αποπληρωθούν. Ουσιαστικά, σου πετάνε το μπαλάκι και σου λένε εμμέσως πλην σαφώς: «Ξελάσπωσέ μας». Σου τσακίζονται τα φτερά με μιας, βουλιάζεις μέσα σε ευθύνες που δε σου αναλογούν και αναρωτιέσαι αν η δική σου αρχή πρέπει να περιμένει. Ως πότε όμως θα περιμένει;

Βάζω όρια δε σημαίνει ότι δεν αγαπώ την οικογένειά μου.

Τώρα; Τι γίνεται τώρα; Πώς τους λέμε ότι πρέπει να λουστούν τις επιλογές τους; Σκληρή η αλήθεια, αλλά είναι πραγματικότητα. Οι γονείς οφείλουν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα. Και μην ξεχνάμε ότι είναι ενήλικες άνθρωποι και ευθύνονται τόσο για τις πράξεις τους, όσο και για τις συνέπειες αυτών. Άνθρωποι είναι και αυτοί και λάθη κάνουν, δεν αντιλέγουμε. Ωστόσο, τα λάθη τους δεν οφείλουν να τα λούζονται τα παιδιά τους. Μπορεί η άποψη αυτή να μοιάζει κομματάκι εγωιστική, όμως εμπεριέχει και μια μεγάλη δόση αλήθειας.

Το οικογένεια πάνω από όλα χτυπάει αντηχεί όλο και περισσότερο στα αυτιά σου. Σκέφτεσαι ότι αν δεν τους βοηθήσεις θα γίνεις το «κακό» παιδί, το μαύρο πρόβατο, αυτός ή αυτή που δε βοήθησε την οικογένεια του στη δύσκολη στιγμή. Και πρέπει να λάβεις την εξής απόφαση: «Βουλιάζω μαζί τους στα χρέη ή τους βάζω φρένο»;

Συνήθως, οι οικονομικά ανεύθυνοι γονείς ίσως όχι πάντα εσκεμμένα γίνονται χειριστικοί. Ασκούν έντονη πίεση και προβάλλουν επιχειρήματα που χτυπούν κατευθείαν στο συναίσθημα και το καθήκον του «καλού» παιδιού. Αυτή είναι η σωστή στιγμή να βάλεις τα όριά σου. Όχι, το να βάλεις όρια δε σημαίνει ότι δεν αγαπάς τους γονείς σου. Σημαίνει ότι έχεις ωριμάσει αρκετά, ώστε να πεις: «Εγώ μέχρι εδώ μπορώ να σας βοηθήσω. Πρέπει να δω τι θα κάνω και με τη δική μου τη ζωή». Άλλωστε, αγάπη δε σημαίνει θυσία.

Ίσως αυτό να είναι το πιο δύσκολο «ως εδώ» που θα πεις ποτέ. Για εσένα εκεί έξω που χρειάζεται να το ακούσεις: Να θυμάσαι ότι το να βάζεις όρια στην οικογένειά σου, δε σημαίνει ότι δεν τους αγαπάς. Σημαίνει ότι βάζεις τον εαυτό σου σε προτεραιότητα, γιατί κατανοείς ότι τα λάθη των γονιών σου, δεν είναι δικά σου. Το ότι έβαλες το δικό σου μέλλον σε πρώτο πλάνο και δεν επέλεξες να πνιγείς από τα δικά τους χρέη δεν είναι εγωιστικό. Είναι σωτήριο για τη δική σου ψυχή.