Υπάρχουν μυρωδιές που, χωρίς προειδοποίηση, μας ταξιδεύουν πίσω. Μας πηγαίνουν εκεί που οι ώρες κυλούσαν αργά και τα παιχνίδια είχαν τη γλύκα της αθωότητας. Μια ανάσα αρκεί για να ξαναβρεθούμε σε χώρους και στιγμές που νομίζαμε πως είχαμε αφήσει πίσω μας.
Οι μυρωδιές δεν ξεχνιούνται· χαράσσονται μέσα μας με έναν τρόπο που ούτε οι φωτογραφίες ούτε οι λέξεις μπορούν να συλλάβουν πλήρως και εμφανίζονται απρόσμενα σε ανύποπτο χρόνο. Η βανίλια της γιαγιάς που έφτιαχνε μπισκότα τα απογεύματα, το άρωμα από το χαρτί και τα μολύβια της πρώτης σχολικής μας τσάντας, η ξινή μυρωδιά του ψαριού που μας αναστάτωνε αλλά που μετά το φαγητό μας άφηνε μια αίσθηση πληρότητας. Κάθε μυρωδιά κουβαλά μαζί της συναισθήματα, εικόνες και ήχους, σαν να είναι ένα κλειδί για μια πόρτα που οδηγεί σε έναν κόσμο που, παρόλο που έχει μείνει πίσω, δεν έχει πάψει ποτέ να υπάρχει μέσα μας.
Ο χειμωνιάτικος αέρας γεμάτος καπνό και βρεγμένα φύλλα, που τότε φαινόταν σαν να περιείχε όλη τη μαγεία του κόσμου, έρχεται ξανά να ξυπνήσει μέσα μας εικόνες από ατελείωτες βόλτες, κρυφά παιχνίδια στις γειτονιές και τις ανησυχίες που ποτέ δεν ήθελες να παραδεχτείς.
Κάποιες φορές, μια μυρωδιά που δεν περίμενες καθόλου, μια απλή γεύση ή ένα άγγιγμα υφάσματος, αρκεί για να σε μεταφέρει σε ένα σπίτι που έχει πια χαθεί, σε μια κουζίνα γεμάτη γέλια, σε ένα δωμάτιο όπου ο χρόνος δεν περνούσε με τον ίδιο τρόπο όπως τώρα. Είναι αυτές οι ξαφνικές επιστροφές που κάνουν τη ζωή μας πιο πλούσια, πιο γεμάτη από αναμνήσεις που δεν ήξερες ότι χρειάζεσαι και κάθε φορά που νιώθουμε αυτό το χτύπημα της μνήμης, μια αίσθηση γλυκιάς θλίψης μας τυλίγει, γιατί θυμόμαστε ότι αυτά τα χρόνια δεν επιστρέφουν ποτέ, αλλά μένουν εκεί, κρυμμένα μέσα μας, σαν μικρά θησαυροφυλάκια του παρελθόντος. Σαν να ανοίγεις ένα ξεχασμένο σεντούκι και αναμνήσεις ξανά γυρίζουν για να σου θυμίσουν μέσα από αρώματα όσα η καθημερινότητα μας κάνει να ξεχνάμε!
Έχει συμβεί και σε μένα, ίσως έχει συμβεί και σε σένα· ανακατεύοντας παλιά αντικείμενα να έρχεσαι αντιμέτωπος με μια μυρωδιά που σε κλειδώνει στη μορφή ενός αγαπημένου σου ανθρώπου, και η νοσταλγία που σε κατακλύζει μοιάζει απαράμιλλη. Μένεις εκεί να κρατάς το αντικείμενο αυτό μουδιασμένος και να το μυρίζεις κλείνοντας τα μάτια, νιώθοντας ότι φέρνεις κοντά σου τα χρόνια εκείνα που μπορούσες να αγκαλιάσεις το ίδιο το πρόσωπο. Νοσταλγείς, αναπολείς, προσπαθείς να πάρεις όσες περισσότερες τζούρες μπορείς και να μπεις μέσα στις στιγμές που φέρνει ο νους σου. Νιώθεις μια παράξενη ευτυχία!
Οι μυρωδιές της παιδικής μας ηλικίας είναι σαν σιωπηλοί συνοδοιπόροι της ζωής μας, κι όταν εμφανίζονται ξαφνικά, σε στιγμές που δεν τις περιμένουμε, μας θυμίζουν ότι ό,τι ζήσαμε δε χάθηκε. Είναι εκεί, μέσα μας, πάντα έτοιμες να μας πάρουν από το χέρι και να μας ταξιδέψουν πίσω στον κόσμο που κάποτε φαινόταν ατελείωτος, γεμάτος υποσχέσεις, παιχνίδια και μικρές, καθημερινές μαγείες. Ίσως, τελικά, αυτή η μαγεία να μην έχει φύγει ποτέ· απλώς περιμένει υπομονετικά τη στιγμή που μια μυρωδιά θα ξαναζωντανέψει την καρδιά μας.
Τα αρώματα της παιδικής ηλικίας κρύβουν στιγμές ευτυχίας που θέλουμε να εντάξουμε στην ενήλικη ζωή μας για να «ταΐζουμε» το παιδί που κρύβουμε μέσα μας.
Συντάκτης: Άννα Γιαννούλη
