Σε μία εποχή που φαίνεται να κυριαρχεί περισσότερο η εικόνα από τις μικρές ακόμα ηλικίες, πριν από λίγες μέρες το Skincare brand ‘Rini’ , το οποίο απευθύνεται σε παιδιά με επιρροή από την Κ-beauty, προκάλεσε τον δικό του χαμό με το λανσάρισμά του. Tο συγκεκριμένο όνομα δεν έχει επιλεγεί τυχαία, η λέξη Rini στα κορεάτικα σημαίνει “παιδιά” και αναφέρεται σε ηλικίες από 2 ετών μέχρι την εφηβεία όπως τονίζεται και στην περιγραφή του, πρόκειται για μια «συνειδητά σχεδιασμένη εταιρεία περιποίησης δέρματος και παιχνιδιού που αναπτύχθηκε ειδικά για παιδιά», το οποίο έχει ως στόχο να «εμπνέει την περιέργεια και την αυτοπεποίθηση, υποστηρίζοντας παράλληλα υγιεινές συνήθειες από νεαρή ηλικία», αν σκεφτεί κανείς πως πρόκειται για ένα παιδικό brand μοιάζει τόσο περίεργο.

Με αισθητική εμπνευσμένη από την K-beauty και positioning που θυμίζει μίνι εκδοχή «self-care culture», το λανσάρισμα δημιούργησε τεράστιο θόρυβο, ακριβώς επειδή γεφυρώνει δύο κόσμους που δε θα έπρεπε ποτέ να συναντηθούν: τη βιομηχανία ομορφιάς και την παιδική ηλικία.

Ήδη στα social media, προκλήθηκε μια ταραχή· το ερώτημα όμως που προκύπτει, εκτός από το πόσο άβολο είναι το να μυούνται τα παιδιά σε έναν κόσμο ο οποίος τους λέει με έναν έμμεσο τρόπο να βελτιώνουν την εμφάνισή τους μέσα από καλλυντικά, είναι το κατά πόσο κανονικοποιείται αυτή η πίεση της τελειότητας που ήδη υπάρχει γύρω τους. Δε γίνεται να προωθείται η αυτοπεποίθηση, όταν μαθαίνουν από μία τόσο μικρή ηλικία να βλέπουν τις ατέλειές τους πριν αγαπήσουν την εικόνα του σώματός τους, πριν καν γνωρίσουν τον εαυτό τους, είναι σαν μαθαίνει το παιδί να έχει μόνο ανασφάλεια για το σώμα του και να μην αγαπήσει ποτέ τις όποιες ατέλειες μπορεί να έχει. Και στην τελική, τι skincare χρειάζεται ένα τόσο μικρό παιδί;
View this post on Instagram
Όλο αυτό, θα καταφέρει ένα και μοναδικό πράγμα: να χάσουν τα παιδιά την αθωότητα της ηλικίας τους και να μη μάθουν να αγαπούν το σώμα τους ακριβώς όπως είναι. Υποχρεώνονται δηλαδή στο όνομα του influence να νιώθουν ανασφάλεια και φυσικά μεγαλώνει ακόμη πιο πολύ η πίεση, η οποία ήδη υπάρχει για την εμφάνισή τους. Ας σκεφτούμε απλά, πως αν η παιδική ηλικία μετατραπεί σε προστάδιο self-optimization, αν η φροντίδα γίνει καθήκον αντί για παιχνίδι, τότε κινδυνεύουμε να μεγαλώσουμε μια γενιά που θα μάθει πρώτα να «διορθώνει» τον εαυτό της και μετά να τον αποδέχεται.
