Έλα εντάξει. Σίγουρα ήταν στην Πίνδου. Πίνδου και Σοφούλη γωνία, το πρώτο (δεύτερο αλλά για μένα πρώτο) σπίτι μας στη Ρόδο. Γύρω στο 2000 και κάτι. Το σπίτι με τα πρώτα ραντεβού -μαμά δεν είναι αυτό που νομίζεις-, τα πρώτα λικέρ στα μουλωχτά και το θείο Γιάννη στο ισόγειο του κτιρίου να ‘χει το γραφείο του. Ο θείος ψαγμένος μουσικά απ’ τους πολύ λίγους. Αυτός με μύησε στους Pink Floyd αυτός και στον Μαυρουδή. Κι ένα απόγευμα τον θυμάμαι να αναφέρει τον Αττίκ κι εγώ να σκαλώνω ακούγοντας αυτό το παράξενο όνομα.
Νάπολη. 2022. Δεληβοριάς. Ερτ και Νούμερα. Μια τηλεοπτική, που όμως μάλλον προσομοιάζει περισσότερο σε θεατρική επαναφορά της μάντρας του Αττίκ. Καλωσήρθες και πάλι παράξενο όνομα. Κι αυτό το τραγουδάκι που ‘χω κοντά εικοσαετία ν’ ακούσω με προσοχή, να ψάξω τις ταυτίσεις μου, ν’ ακούσω τους κόμπους του. Με τόσες διασκευές κι επανεκτελέσεις, περίπου 10 μέρες είναι που περνάω τώρα συντροφιά του.
Αυτό το ίδιο τραγούδι αποτέλεσε και την αφορμή που είπα στα παιδιά τις προάλλες να φτιάξουμε αυτή εδώ την A cappella φάση στην οποία θα τραγουδάμε, θα μουρμουρίζουμε, θα απαγγέλουμε ό,τι έχει αγγίξει κάτι απ’ τα μέσα μας και θέλουμε να βγάλουμε προς τα έξω. Δεν είμαστε ούτε το Voice ούτε το Ελλάδα έχεις Ταλέντο (υπάρχει ακόμα αυτό;) και χαιρόμαστε πολύ που δεν είμαστε διότι μπορούμε να ‘μαστε όσο μωρά φάλτσα θέλουμε χωρίς να λογοδοτήσουμε σε κανέναν.
Η σκηνή είναι ανοιχτή. Τα μέιλ μας σε αναμονή. Κι εσύ που το σκέφτεσαι και θες κάπου κάτι ν’ αφιερώσεις, κάτι να ξορκίσεις ή απλώς να ξεπεράσεις το φόβο έκθεσής σου, βρίσκεσαι ένα rec μακριά.
Ζητάτε να σας πω (1930)
Στίχοι & Μουσική: Αττίκ (Κλέων Τριανταφύλλου)
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη
Ζητάτε να σας πω τον πρώτο μου σκοπό
Τα περασμένα μου γινάτια
Ζητάτε είδα μάτια με σκίζετε κομμάτια
Σε μια παλιά πληγή που ακόμα αιμορραγεί
Μη μου γυρνάτε το μαχαίρι αφού ο καθένας ξέρει
Τι πόνο θα μου φέρει
Είναι πολύ σκληρό να σου ζητούν να τραγουδήσεις
Έναν παλιό σκοπό που προσπαθείς να λησμονήσεις
Στο γλέντι σας αυτό
Δε θα ’τανε σωστό
Αντί για άλλο πιοτό
Να πιώ εγώ φαρμάκι
Μ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι
Γελάτε ειρωνικά
Και λέτε μυστικά
Ίσως με κάποια καταφρόνια
Αφού περάσαν χρόνια
Εσύ τι κλαις αιώνια
Γιατί βαρυγκωμείς δεν είδαμε και ‘μεις
Μια ομορφιά σ’ αυτή τη ζήση δεν πήραμε απ’ τη φύση
Καρδιά για ν’ αγαπήσει
Μα δεν ειν’ οι καρδιές όλες το ίδιο καμωμένες
Ούτε κι οι ομορφιές στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες
Και μες στη συντροφιά σε κάθε ρουφηξιά
Ξεχνώ μιαν ομορφιά που γέμιζε μεράκι
Το παλιό μου τραγουδάκι
Συντάκτης: Κατερίνα Κεχαγιά
