Το έχουν αυτό τα ζευγάρια που τα ‘χουν βρει και ξέρουν ότι είναι ο ένας για τον άλλον. Εθίζονται στην ιδέα του συντρόφου τους και της προσωπικότητάς του. Γίνεται το αντίκτυπό τους, ο δεύτερος εαυτός του. Σε εξιτάρει τρόπος που μιλάει, το πώς χρησιμοποιεί λέξεις όμορφες κι απλές ταυτόχρονα όσο σε κοιτάζει κατάματα. Ο τρόπος που σου σερβίρει το φαγητό που έχει φτιάξει μόνο για εσάς, για να γιορτάσετε.

Όσο είσαι ερωτευμένος, είσαι κι ενθουσιασμένος με τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Θέλεις, έχεις ανάγκη να μάθεις τα πάντα για το πρόσωπο που έχει καταφέρει να σε ζαλίσει ολοκληρωτικά. Όταν αγαπάς και θες κάποιον, τα πάντα γύρω του σε κάνουν να τα θες κι αυτά. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στη ζωή όλων είναι η δουλειά τους. Τι πιο διεγερτικό από το να φτιάχνεσαι με τη δουλειά του συντρόφου σου;

Λίγη σημασία έχει το είδος και η φύση της δουλειάς. Σημασία πολύ έχει το άτομο που την κάνει. Μοναδικός στόχος σου είναι να κατακτήσεις το σύντροφό σου χωρίς δισταγμούς, χωρίς όρια και χωρίς μεταβλητές. Θέλεις να είστε ένα. Ο ένας να ανήκει στον άλλον ολοκληρωτικά. Κάπως έτσι καταφέρνεις να εθίζεσαι με τα πιο απλά γεγονότα ρουτίνας, όπως το να πηγαίνει κάθε πρωί στη δουλειά.

Έχει κάτι η δουλειά του που για σένα λειτουργεί σαν παράγοντας για να τον γουστάρεις ακόμη περισσότερο. Ο χώρος εργασίας μπορεί να είναι μικρός και βρόμικος ή αντίθετα μεγαλοπρεπής κι αριστοκρατικός. Όπως και να είναι όμως, είναι ο χώρος που περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του κι αυτό αρκεί για να γίνει και δική σου καθημερινότητα. Αμέτρητες φορές έχεις σκεφτεί, έχεις προσπαθήσει ή έχεις καταφέρει να χωθείς εκεί μέσα κρυφά, όσο δουλεύει. Να μπορέσεις, χωρίς να κουνιέσαι, ίσα να βγαίνει ανάσα από τα χείλη σου καθώς παρατηρείς τον τρόπο που δουλεύει.

Παρακολουθείς τα στάδια της συγκέντρωσης και το κατά πόσο θα σε προσέξει. Παρακολουθείς τα μάτια του ανθρώπου σου να καίγονται όσο σκέφτεται και πράττει, όσο δουλεύει. Σε φτιάχνει αυτή η τελειομανία της προσήλωσής του να αρχίσει κάτι και να το τελειώσει σωστά. Να συνεχίσει να είναι συνεπής και υπεύθυνος για τις πράξεις του χωρίς να μπορεί να υπάρχει κανένας αντίλογος σ’ αυτό. Οι ευθύνες της δουλειάς του σε καθηλώνουν. Θες να βοηθήσεις από τη μία, από την άλλη θες να σταθείς σαν απλός παρατηρητής που καταγράφει τη παραμικρή κίνηση, την κάθε σημείωση, τον κάθε τομέα που θα οδηγήσει στην λήξη της βάρδιάς του. Και τότε, συνειδητοποιείς και συλλογίζεσαι. Γουστάρεις τη δουλειά της σχέσης σου όσο γουστάρεις και το σύντροφό σου. Γιατί είναι κομμάτι του συντρόφου σου το οποίο έχει διαμορφώσει το χαρακτήρα του σ’ αυτό που είναι τώρα. Στον άνθρωπο που κατάφερε να σου κλέψει αβίαστα το μυαλό και την καρδιά σου.

Έτσι είναι χτισμένη η σχέση σας. Πάνω σε στιγμές. Έτσι είναι χτισμένο και το επαγγελματικό υπόβαθρο του συντρόφου σου, όσο και το δικό σου. Στιγμές της εργασίας που σας έκαναν να πεισμώσετε. Άλλες στιγμές που σας θύμωσαν. Άλλες που σας χαροποίησαν κι άλλες που σας κατέστρεψαν. Όλα αυτά οδηγούν σ’ αυτό που είσαι κι αυτό που είναι. Οδηγούν στην δημιουργία ενός δυνατού εργασιακού χαρακτήρα ο οποίος βασίζεται σε στιγμές, τις οποίες τώρα που ξέρεις κι έχεις αγαπήσει θες να μην τις χάνεις, για να μη χάνεις κομμάτι της εξέλιξης του συντρόφου σου. Γιατί σε κάνει να ξέρεις πως έτσι γνωρίζεις την ψυχή του ανθρώπου που έχεις επιλέξει να είσαι μαζί του. Αν δεν είναι αυτό ευτυχία, τι είναι;

Συντάκτης: Βασιλική Δημητρίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου