«Αχ πώς αντέχεις;
Χωρίς να έχεις αυτό που αγαπάς και δίχως ν’ αγαπάς αυτό που έχεις»
‘Οταν άκουγα αυτόν το στίχο στην εφηβεία δε μπορούσα να καταλάβω τί σημαίνει. Τί πάει να πει δηλαδή δεν αγαπώ αυτό που έχω; Και γιατί δεν έχω αυτό που αγαπώ; Γιατί να μην έχω αυτό που αγαπώ; Ποιος με εμποδίζει να το έχω;
Η απάντηση ήρθε μόνη της, χωρίς καμιά πίεση, μερικά χρόνια αργότερα.
Μεγαλώνοντας τον κατανόησα απόλυτα τον στίχο αυτό και παραδέχομαι πως τον βίωσα κάποιες φορές, όπως όλοι μας τελικά. Οι τυχεροί λιγότερες, οι άτυχοι περισσότερες.
Αν και εδώ η τύχη ίσως να μην παίζει και τόσο μεγάλο ρόλο.
Ο συμβιβασμός είναι επιλογή αν το καλοσκεφτείς κι αν το καλοσκάψεις, μέσα σου, βαθιά.
Συμβιβάζεσαι με τα λίγα, με τα βολικά, με τα σίγουρα.
Συμβιβάζεσαι γιατί σε πάει τρεις και μία να ρισκάρεις, όλοι εν δυνάμει χέστηδες είμαστε άλλωστε. Κι εγώ που τα γράφω κι εσύ που τα διαβάζεις κι ο άλλος που θα τα συζητήσεις.
Όλοι βέβαια έχουμε στο μυαλό μας μερικές εξαιρέσεις οι οποίες είναι ο λόγος να ασχολούμαστε με αυτό το θέμα τώρα.
Ξέρεις γιατί δεν έχεις αυτό που αγαπάς;
Η ιστορία πάει πολλά χρόνια πίσω, απο τότε που γεννήθηκες.
Σ’ έμαθαν να κοπιάζεις για τη βολή σου, όχι για το ρίσκο σου.
Και ξέρεις γιατί δεν αντέχεις χωρίς αυτό που αγαπάς;
Γιατί ό,τι σε έμαθαν ήταν μια μπούρδα. Γιατί το ένστικτο είναι δυνατότερο απ’ την άχρηστη γνώση που σε τροφοδότησαν.
Για να αγαπήσεις αυτό που έχεις σημαίνει ότι πρώτα πρέπει να το εκτιμήσεις.
Για να το εκτιμήσεις σημαίνει ότι πάλεψες γι΄αυτό, ότι προσπάθησες για να το αποκτήσεις.
Είναι η υγεία σου; Είναι ένας άνθρωπος; Είναι μια δουλειά; Είναι ένα ζεστό πάπλωμα; Ένα παράθυρο με θέα; Εσύ ξέρεις.
Η κατάκτηση της ευτυχίας είναι καθημερινή υπόθεση. Καθημερινή και στιγμιαία και θέλει μπόλικη δουλειά.
Και δεν έχει να κάνει με το μέγεθος των στόχων σου. Τα δικά σου τεράστια άλματα μπορεί να είναι βήματα δίχρονου παιδιού για κάποιους. Τα δικά σου πονεμένα επιτεύγματα ίσως φαίνονται αστεία σε ορισμένους.
Αυτό δε σε αφορά διόλου. Το θέμα είναι να νιώθεις όμορφα εσύ με σένα και να αγαπάς αυτά που έχεις. Να μη νιώθεις λειψός, άδειος, σκέτος. Να νιώθεις πλήρης ακόμα κι αν το πορτοφόλι σου κουδουνίζει απ’ τα σεντς, επειδή σε περιμένει ένα χαμόγελο κι ένα νιαούρισμα όταν γυρίζεις σπίτι.
Επειδή μπορείς να κοιμάσαι και να ονειρεύεσαι ακόμα κι όταν είσαι τη βάση του βουνού που έχεις σκοπό να ανέβεις.
Ευτυχισμένος θα γίνεις όταν το επιλέξεις να γίνεις.
Όταν κοιτάξεις γύρω σου με προσοχή κι όχι με ένα βιαστικό βλέμμα υπεκφυγής και όταν συνειδητοποιήσεις πως μέσα στα μικρά, μέσα στα απλά, μέσα στα όχι κι τόσο σπουδαία, κρύβεται όλη η ουσία του δικού σου κόσμου, αυτού που έφτιαξες εσύ με τα χέρια και την καρδιά σου.
Ευτυχισμένος θα είσαι όταν θα κοιτάξεις πίσω με μια μικρή, εσωτερική ηδονή και θα πεις: καλά τα κατάφερα ως εδώ, είμαι τυχερός με όσα έχω!
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
