Πάντα υπάρχει κάτι που αξίζει να γραφτεί

Η ανάγκη του ανθρώπου να ξεδίνει και η τέχνη του να μπορεί να θυμάται πάντα υπήρξαν ζητούμενα. Σημειωματάρια κι ημερολόγια, συνήθως με σελίδες κενές, όπου γράφοντας πάνω τους, αποκτούν για σένα τη μεγαλύτερη αξία. Είναι ο πιο άμεσος τρόπος να εξωτερικεύσουμε τις σκέψεις μας, να καταγράψουμε την ημέρα μας, να εμπιστευτούμε τα μυστικά μας, ακόμα και να παραθέσουμε τα παράπονά μας, τις ιδέες μας ή τα μελλοντικά σχέδιά μας. Είναι η καλύτερη κι αποτελεσματικότερη αυτο-θεραπεία, το αντίδοτο των έσω μας.

Κρατώντας ημερολόγιο ερχόμαστε κάθε μέρα λίγο περισσότερο σε επαφή με τον εσωτερικό μας κόσμο και τις σκέψεις μας, εξελισσόμαστε. Η καταγραφή των συνειρμών μας απ’ τη στιγμή που θα γραφτούν, είναι σαν αν ελευθερώνονται από εμάς και μένοντας στο χαρτί να μας θυμίζει τι είπαμε το δεδομένο λεπτό, πώς εκφραστήκαμε και γιατί, όταν ο χρόνος περάσει και θολώσει πια η ανάμνηση.

Έχει το θετικό πως αφού ό, τι γράφει δε ξεγράφει, μπορούμε ν’ ανατρέξουμε οποιαδήποτε στιγμή θέλουμε πίσω εκεί και ν’ αναθεωρήσουμε, να κάνουμε μια ενδοσκόπηση ή και να θυμηθούμε. Ανοίγοντάς το μετά από καιρό είναι σαν να κοιτάς παλιές φωτογραφίες, σου σκάνε πίσω όλα όσα είπες και γιατί, καμιά φορά απορείς με το πώς σκεφτόσουν, άλλες πάλι γελάς με την αφέλειά σου, σίγουρα όμως πάντα θέλεις ένα ξεφύλλισμα.

Από ένα ημερολόγιο μπορείς να μάθεις τον εαυτό σου καλύτερα και για τους λάτρεις της γραφής, να εκτονώσουν τη δημιουργικότητά τους. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που μέσα απ’ την επαφή που είχαν με το ημερολόγιό τους ανέπτυξαν καλλιτεχνικές ανησυχίες πάνω στη συγγραφή ανοίγοντας νέους δρόμους που έμειναν μέχρι και στην ιστορία. Η συχνή τριβή μαζί του, σε βοηθάει να ξεσπάς και λειτουργεί σαν δεκανίκι ακόμα κι όταν είσαι πεσμένος και δε θες να δεις κανέναν.

Το ημερολόγιο είναι ο φίλος που θα «τ’ ακούσει» χωρίς να σου απαντάει φωναχτά, μη λέγοντας την άποψή του, αλλά βοηθώντας σε να βρεις τη λύση εν τέλει ο ίδιος με την εσωτερική του φωνή. Κάθε φορά που η ανάγκη του ανθρώπου οδηγεί στη γραφή, χιλιάδες συναισθήματα θα βγαίνουν στην επιφάνεια. Πάντα θα υπάρχει κάτι που αξίζει να ειπωθεί, να γραφτεί, η σκέψη ν’ αποκτήσει ύπαρξη, να ζωντανέψει.

Ένα ημερολόγιο είναι η ίδια η λύτρωση μετά απ’ τις εσωτερικές μας αναζητήσεις και καταιγίδες, η όαση στα προβλήματά μας. Τα λεπτά που αφιερώνεις στο ημερολόγιό σου, είναι απ’ τα πιο κρίσιμα της ημέρας σου αφού βάζεις ουσιαστικά τη ζωή σου σε μια τάξη, έστω και νοητά. Ακόμα κι αν δε ξέρουμε τι μας φταίει πολλές φορές, μπορούμε απ ‘ το ημερολόγιό μας να το βρούμε, ανιχνεύοντας μια διαρκή επιστροφή κι επαναλαμβανόμενη στο ίδιο πράγμα, συμβάν ή πρόσωπο, ακόμα κι αν πολλές φορές δεν το είχαμε καν ανακαλύψει. Δένεσαι με τα γραπτά σου και το ημερολόγιό σου κι εσύ λειτουργείτε σαν ένα.

Γι’ αυτό σου λέω, να γράφεις. Κράτα ένα ημερολόγιο, όσο χαζό ή κλισέ κι αν σου ακούγεται, δεν είναι. Είναι μια ευκαιρία να ηρεμείς, να ξεσπάς, να αφουγκράζεσαι τον εαυτό σου. Να ξεδίνεις και να’ χεις ένα στήριγμα στη δική σου περιπέτεια προσωπικής αναζήτησης. Μη σταματάς να ενθουσιάζεσαι και να δουλεύεις με σένα. Κι όλα όσα σε συγκινούν, σε κάνουν τον άνθρωπο που είσαι σήμερα, όλα όσα θέλησες ποτέ να αφιερώσεις, αξίζουν κάπου να μείνουν χαραγμένα, δε νομίζεις;