Έλα και κάθισε κοντά μου. Ξέρω πάνε χρόνια, μα πες μου πώς αισθάνεσαι. Πες μου τι σε πνίγει. Ό,τι κι αν σε έφερε μπροστά μου σήμερα ήταν όλες εκείνες οι στιγμές, στιγμές και ώρες που ευχόσουν να ανοίξει η γη να σε καταπιεί, στιγμές που σου κατέπνιγαν τα μάτια.

Πόσο σπινθηρίζουν τα μάτια σου μέσα στο σκοτάδι; Είναι κιόλας έτοιμα να μου εκδηλωθούν, να μου πουν αλήθειες, να μου δείξουν ποιος είναι ο άνθρωπος εκείνος που τόσα χρόνια πεισματικά αρνιόσουν πως δεν ξέρω καθόλου. Κάτσε δίπλα μου, είναι ήσυχη η βραδιά.

Μίλησέ μου για όσα αγγίζουν όλες τις ευαίσθητες χορδές σου. Για τα παραμύθια της ζωής σου που μετατράπηκαν σε εφιάλτες, για όλα εκείνα που λάβωναν κάθε μέρα την καρδιά σου κι ό,τι άλλο θες. Αυτός θα είναι ο μόνος τρόπος να σε μάθω.

Μίλα μου για έρωτα: Τι σου προκαλεί οργή, θυμό; Αγγίζει την καρδιά σου σαν βάλσαμο ή μήπως σε πλήγωσαν πολύ; Κι αν σε πλήγωσαν πολύ, πες μου, πώς κατάφερες να τους συγχωρήσεις; Ποιος είναι ο τρόπος σου να συγχωρείς;

Μίλα μου για βράδια αξημέρωτα. Είτε καλά είτε κακά. Μίλησέ μου για όποια πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο θες να μου μιλήσεις. Ακόμα κι αν τα μισά τα διαβάζω ήδη στα μάτια σου.

Πες μου, τι φοβάσαι απόψε; Τι φοβάσαι κάθε μέρα που περνάει και σε γεμίζει νέες αναμνήσεις, και μαθήματα που κουβαλάς απόψε μαζί σου.

Τι σε έχει κάνει να πονέσεις πολύ; Να κλάψεις; Ποιον έχασες και σου λείπει απόψε, πες μου. Έλα να κοιτάξουμε τα αστέρια και να θυμηθούμε παλιές μας αγάπες και πόθους που δε βρήκαν λύτρωση μέχρι απόψε. Μη γελάς… Θα το λάβουν το μήνυμα τηλεπαθητικά, θα δεις. Κι αν αυτό δε σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, έλα να σου πω εγώ.

Ύστερα πες μου πόσο πολύ αγάπησες εκείνον τον άνθρωπο. Ήταν ο έρωτας της ζωής σου, σωστά; Θυμήσου και πες μου όλα τα καλά του ξεχνώντας κάθε κατάληξη.

Όμορφες στιγμές σου θέλω να μάθω. Πες μου για την οικογένειά σου, γι’ αυτούς που ονόμασες φίλους, για όσους έμειναν κι όσους σε πρόδωσαν. Υπήρξαν πολλά που σε εξόργισαν, το ξέρω, και πίστεψέ με θέλω όλα να τα μάθω. Και δε θέλω να μάθω για εκείνες τις ταινίες που σου αρέσουν, αλλά για κάποιες σκηνές που σε κάνουν να δακρύζεις ακόμη κι αν, πολλές φορές, προσπαθείς να το κρύψεις σφίγγοντας τα δόντια σου.

Έλα πιο κοντά μου, πάρε με απλώς μία αγκαλιά ν’ αναπνεύσουμε μαζί. Ν’ αδειάσει το μυαλό μας και να δεις πως για να σε μάθω και για να με μάθεις η μόνη οδός είναι να μου πεις τα πάντα. Όχι όμως αυτά που λέει όλος ο κόσμος, αλλά εκείνα που σε όλους θα κόμπιαζες να πεις. Μίλα μου για έρωτα. Μην απομακρύνεσαι, μείνε κοντά μου και πες τα μου όλα.

Για να σε μάθω και να με μάθεις, μίλα μου για έρωτα, αγάπη, πόνο και θυμό, για κάθε ακραίο σου συναίσθημα και θα δεις πως το τέλος δε θα χάσουμε κάτι, αντιθέτως θα έχουμε γνωριστεί σωστά. Απ’ την αρχή.

Συντάκτης: Δέσποινα Δημησιάνου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου