Τσακωνόμαστε, εκνευριζόμαστε, μαλώνουμε κι ακόμη πολλές άλλες λέξεις μπορούν να περιγράψουν τη διαδικασία που τα λόγια φτάνουν συνήθως σε τόνο υψηλό ή ειρωνικό και το κλίμα τείνει να γίνει κάπως πιο αρνητικό. Οι καβγάδες υπάρχουν για να εκτονώνονται οι καταστάσεις και για να μπορούμε να πούμε κάποια πράγματα που αλλιώς θα κρατούσαμε μέσα μας για κάποιες ώρες, μέρες ή ακόμα χειρότερα χρόνια ολόκληρα.

Κάθε καβγάς είναι διαφορετικός, δεν είναι σαν τους υπόλοιπους κι ας είσαι εσύ πάντα ο ίδιος πρωταγωνιστής. Διαφέρουν οι συμπρωταγωνιστές και οι συμπεριφορές, μα ένα κοινό στοιχείο υπάρχει πάντα κι αυτό είναι το ενδιαφέρον. Όταν ενδιαφέρεσαι, προσπαθείς να λυθούν οι διαφορές ή ακόμα και να λειτουργήσει το καβγαδάκι σαν αλατοπίπερο που θα δώσει λίγο περισσότερη γεύση στη σχέση. Η εναλλακτική που ίσως και να μη θες, είναι η απόλυτη ηρεμία που κάποιες φορές συνάδει με αδιαφορία. Ένας συμβιβασμός μπορεί να κατευνάσει τα πνεύματα, να κοπάσει η ένταση. Να τις φοβάσαι όμως τις φαινομενικά τέλειες σχέσεις, εκείνες χωρίς καβγάδες και διαφωνίες, γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως κάποιος έχει σταματήσει να προσπαθεί -αν όχι και οι δύο.

Ένας καβγάς μπορεί να ξεκινήσει από ασήμαντο λόγο, πίσω από μια διαφωνία όμως υπάρχουν πολλά περισσότερα που κρύβονται κάτω από το χαλί, εκτός από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε. Είναι οι φοβίες, οι ανασφάλειες που κρύβουμε και κρατάμε για εμάς τους ίδιους, που δε μοιραζόμαστε με τον σύντροφο, γιατί φοβόμαστε μην τον χάσουμε. Οι αμφιβολίες συνήθως έρχονται στην επιφάνεια όταν τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα και οι λέξεις πρέπει να ειπωθούν για να μπει μια τάξη σε ζητήματα άλυτα. Ο καβγάς έρχεται για να ξυπνήσει εκείνες τις πράξεις που κάπου έχουν κολλήσει σαν αμάξι σε κίνηση στην Κηφισίας.

Περιμένουμε λοιπόν αποδείξεις και κάποιες φορές σαν δικαστές μοιάζουμε αυστηροί με τους άλλους κι ακόμη περισσότερο με εμάς. Περιμένουμε να μας δείξει ο άλλος ότι όντως μετάνιωσε, έμπρακτα, πως κάτι θα αλλάξει μετά την ένταση και τις φωνές. Καμιά φορά όμως είμαστε λίγο εγωιστές παραπάνω και κάνουμε σαν ένα μικρό παιδί που του ‘χεις τάξει εκδρομή, έχει ετοιμαστεί μα η εκδρομή δε λέει να αρχίσει. Οι συμπεριφορές μας κάποιες φορές μοιάζουν παιδιάστικες, ανώριμες και αναρωτιόμαστε πώς γίνεται ενήλικες να φέρονται σαν δίχρονα. Μήπως με προσπάθειες που μοιάζουν ανούσιες, επιδιώκουμε να κερδίσουμε ενδιαφέρον, συναισθήματα, στιγμές;

Γι’ αυτό λοιπόν πίσω από κάθε καβγά, πίσω από μια συμπεριφορά που ίσως φαίνεται υπερβολική και που μπορεί και να είναι, κρύβονται πολλά περισσότερα από απλές λέξεις που θέλουν να ειπωθούν. Δεν είναι θέμα να βρεις το δίκιο σου πάντα, είναι να αποκτήσεις αυτό που έχεις χάσει και γι αυτό καταβάλεις ύστατες προσπάθειες. Προσπαθείς να βάλεις κάπως για ύπνο τα φαντάσματα, τις αμφιβολίες, τις υποψίες και τους φόβους σου. Μην ξεχνάς άλλωστε πως αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα και καμιά φορά χρειάζεται και κανένα καβγαδάκι για να ξεφεύγουμε απ’ τη ρουτίνα και να ξαναβρίσκουμε το χαμένο πάθος στη σχέση μας.

Συντάκτης: Άννα Αντωνίου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.