Για να συναντηθείς με ‘σένα πρέπει να διανύσεις πολλά χιλιόμετρα. Πρέπει να ψάξεις. Τι ειρωνεία κι αυτή, κάτι που έχεις μέσα σου για να το ανακαλύψεις πρέπει να κάνεις δρόμο. Και μάλιστα για ώρες με σακίδιο αντοχής και φορτίο βαρύ κι απαιτητικό, τον ίδιο σου τον εαυτό.
Όλη η ποίηση κι η λογοτεχνία αναλώνεται καθημερινά στην αποκάλυψη του εαυτού μας σε εμάς τους ίδιους. Από Καβάφη, Καρυωτάκη , Δημουλά μέχρι Α. Παπαδάκη. Είτε με πένα ευαίσθητη είτε με σκληρή. Το ταξίδι της ζωής και το αποτύπωμα του καθενός στον κόσμο των υλικών είναι μοναδικό. Άλλος για να ανακαλύψει τον εαυτό του χρειάζεται τη συντροφικότητα, άλλος τη μοναχικότητα.
Η πορεία διαφέρει κι ο προορισμός παραμένει πάντα ο εαυτός μας. Πρέπει να αποδεχτούμε το φορτίο που κουβαλάμε στο σώμα μας, την ψυχή, τον εαυτό μας. Γιατί αλλιώς θα μας κατατρώει και θα εμφανίζεται μπροστά μας σε ανύποπτο χρόνο πιο δυνατός.
Τελικά γνωρίζουμε όλους τους άλλους για να κατορθώσουμε να συναντήσουμε τον εαυτό μας. Να τον αναγνωρίσουμε μέσα στα πρόσωπα και τις συμπεριφορές που συναντάμε στη διαδρομή. Λες κι ο καθένας από αυτούς που μας περιτριγυρίζουν, είναι μια πτυχή του εαυτού μας, που πρέπει να γνωρίσουμε για να συνειδητοποιήσουμε ότι την έχουμε μέσα μας.
Είτε είναι άσχημη και πρέπει να τη δαμάσουμε είτε είναι αξιόλογη και θα θέλουμε να την καλλιεργήσουμε. Εξάλλου ο καθένας από μας είναι ένα δοχείο καλού και κακού. Από μας εξαρτάται ποιο από τα δύο θα διαλέξουμε να ταΐσουμε. Πόσες φορές δεν αποφάσισες να βάλεις φρένο σε κάτι που αισθάνεσαι, όμως ο εαυτός σου σε πρόδωσε και παραδόθηκες εν τέλει σε αυτό;
Πόσες φορές ένιωσες αδικία, επέβαλες σιγή και την πλήρωσες τελικά με αρρώστια. Γιατί ο εαυτός σου δεν το ανέχτηκε; Για να καταφέρεις να σωπάσεις πρέπει να είσαι πιο μάγκας από το θεριό που έχεις μέσα σου. Αν δεν είσαι μην το κάνεις, θα ξεφτιλιστείς.
Κοίτα στα μάτια τον καθρέφτη και μίλα του για αυτά που φοβάσαι, που αγαπάς, που πρόδωσες και για αυτά που θες αλλά δεν τολμάς. Τα ξέρει ήδη αλλά θα συμφιλιωθείς μαζί του και θα σου χαρίσει ηρεμία. Αλλιώς, φίλε, είσαι αιώνια καταδικασμένος στα χαρακώματα με εσωτερικό εχθρό, άκρως τοξικό που θα σε εξοντώσει. Και πίστεψέ με μπορεί και θα το κάνει.
Δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον συμπαθήσεις κιόλας. Απλά να τον αποδεχτείς. Να ξεγυμνωθείς μπροστά του και θα εκτιμήσει την κίνηση. Έχει ημερομηνία λήξης η μάχη κι η παρτίδα είναι στημένη. Μάντεψε ποιος θα είναι ο χαμένος; Μια αστραπή η ζωή, επιμένει ο Καζαντζάκης, μα προλαβαίνουμε.
Όντως προλαβαίνουμε να αγαπήσουμε, να γνωριστούμε, να δοθούμε ,να χαθούμε, να ζήσουμε. Φτάνει να θέλουμε. Να επιδιώξουμε το μέσα μας να συμφιλιωθεί όσο γίνεται με τις πράξεις και τα έργα μας αλλιώς τη βάψαμε. Δοκίμασε να σε συναντήσεις, πού ξέρεις, μπορεί και να σε συμπαθήσεις, μπορεί κι όχι.
Τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει για ανακωχή. Με «κάτι» που είσαι καταδικασμένος να φέρεις εφόρου ζωής μαζί σου. Ποτέ δεν είναι αργά για βουτιές εσωτερικές και πολύωρες. Άραξε κι όρμα. Αποκάλυψε στον εαυτό σου το ποιόν σου. Δεν έχεις να χάσεις, μόνο να κερδίσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
