Η σαλάτα είναι έτοιμη, αλλά το στομάχι σου είναι κόμπος. Στο αυτοσχέδιο γραφείο σου όλες οι εκκρεμότητες είναι περασμένες σε συνδετήρες και σε περιμένουν. Χαρτάκια χρωματιστά κολλημένα παντού με όλα αυτά που δεν πρέπει να ξεχάσεις να θυμηθείς. Περπατάς νευρικά στο σπίτι. Ανοίγεις την τηλεόραση χωρίς να περιμένεις να δεις κάτι. Το σαλόνι είναι άδειο, αλλά στο μυαλό σου επικρατεί φασαρία. Πάλι τα παράπονά σου σε οδήγησαν στην απομόνωση. Ρωτάς τον εαυτό σου τι θες και μιλάς, ενώ ψάχνεις νευρικά τη μαύρη ζακέτα. Δεν την περίμενες τόση ψύχρα, ρε γαμώτο.
Εσύ δυο παράπονα έκανες και θα βρεθείς να ζητάς και συγγνώμη. Για φαντάσου. Δε φταις εσύ. Εσύ ό,τι νιώθεις θες να το λες. Εσύ έχεις πλαστεί να υπηρετείς το συναίσθημα. Δεν είσαι παιδί της λογικής, πώς να το κάνουμε. Και στην τελική δε δουλεύει πάντα η λογική σε όλα τα πράγματα. Η ζωή θέλει και λίγο συναίσθημα, θέλει και το αλατοπίπερό της, αλλιώς θα είναι βαρετή και άγευστη, όπως αυτό που ετοίμασες να φας. Αδιάφορο. Καλύτερα να παραγγείλεις. Βέβαια απ’ την άλλη, αν κατάφερνες να κλείσεις την πόρτα στην καρδιά τώρα θα είχες τελειώσει με τις εκκρεμότητες στο γραφείο σου, θα είχες φάει το βραδινό σου και ΄χες είχες ήδη ξαπλώσει, γιατί ξυπνάς χαράματα. Αλλά όχι. Πάλι έπεσες στην παγίδα ενώ την είδες. Πάλι ξεκίνησες ένα αγώνα άνισο.
Και το χειρότερο; Μόνος σου θα παλεύεις. Ο αντίπαλος δε θα ‘ρθει ούτε απόψε. Δε στα ‘πανε; Κοιμάται ήδη, ενώ εσύ ξενυχτάς. Κοιμάται στα δίχτυα της λογικής. Αυτής που εσύ έχασες όταν κοιμηθήκατε μαζί. Άλλωστε στο ΄χε πει εκείνη τη μέρα. Πριν αρχίσει η προβολή της ταινίας στο σινεμά, όταν πήγες να κρύψεις τα ποπκορν και σε είδε, σε κατάλαβε, σου έσφιξε τα χέρια και σε κοίταξε βαθιά στα μάτια. Σου είπε να μην μπλέξεις και σκάσατε στα γέλια. Το εννοούσε. Μην τα βάζεις με σημαιοφόρους της λογικής. Θα χάσεις. Γιατί αυτά τα άτομα δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Η λογική τους δεν τους αφήνει να επενδύσουν πουθενά. Ούτε σε εσένα. Η λογική τους δεν τους επιτρέπει να δεθούν με κανέναν. Τους προστατεύει από πόνο, από την πίκρα, όπως η μάνα που δε θέλει να πληγωθεί το παιδί της. Ζουν στη γυάλα τους, αλλά δεν είναι χρυσόψαρα, νομίζοντας ότι μπορούν να αλλάζουν οι εποχές, κι αυτοί να μη νιώθουν. Μπορούν να ζουν φλατ. Να νοικιάζουν μονίμως το ρετιρέ χωρίς να έχουν περάσει ποτέ από ισόγειο. Να μην τους αγγίζει τίποτα. Κι ίσως όντως να μπορούν. Και να θέλουν.
Κάθε φορά που πλησιάζουν να βιώσουν ένα συναίσθημα, το σκοτώνουν, όπως τη μύγα όταν πλησιάζει το τραπέζι και στο φαγητό τους. Το διώχνουν αλλιώς δεν ησυχάζουν, όπως το κουνούπι που στριφογυρίζει στο αφτί τους την ώρα του ύπνου. Δε θέλουν κουνούπια στο δωμάτιο τους, ούτε εσένα δίπλα τους. Δε θέλουν υποχρεώσεις, συγκινήσεις και δεσμεύσεις. Τα έχουν όλα σε μικρά κουτάκια στο μυαλό τους σφραγισμένα καλά. Έτοιμα πάντα για μετακόμιση και ποτέ για ξεπακετάρισα. Λατρεύουν να μειώνουν και να ισοπεδώνουν οτιδήποτε δεν έχει λογική. Θέλουν πάντα ο δρόμους να οδηγεί κάπου και δεν απολαμβάνουν τη διαδρομή. Μην τα βάζεις μαζί τους. Είναι επικίνδυνοι. Μπορούν να παραμένουν πάντα ψύχραιμοι. Να χαμογελάνε την ώρα που τα δικά σου μάτια γεμίζουν δάκρυα.
Τα δάχτυλά σου χτυπούν ρυθμικά το ξύλινο τραπέζι. Σαν να περιμένουν κάτι αλλά συνάμα και τίποτα. Ξαφνικά δεν τους φοβάσαι. Εσύ την έχεις περάσει άλλωστε την πίστα. Εσύ ό,τι σου έτυχε το βίωσες. Το αντιμετώπισες. Το λούστηκες και το απόλαυσες. Νιώθεις δύναμη. Τη δύναμη αυτών που έχουν πια την εμπειρία. Που ξέρουν να πέφτουν αλλά και να σηκώνονται, αρκεί να τα ζουν όλα. Που παλεύουν να μη χάσουν, ακόμα κι αν ξέρουν τον τρόπο που θα κερδίσουν. Τη δύναμη αυτών που δένονται γερά όταν η λογική ουρλιάζει πως θα ‘ναι δύσκολο να λυθούν.
Σχεδόν κοντεύει να σε πάρει ο ύπνος στον καναπέ. Και δε θέλεις να τα βάλεις μαζί τους. Όχι ,γιατί φοβάσαι. Μόνο γιατί λυπάσαι. Όπως λυπάσαι τα παιδιά που έχασαν την πενταήμερη. Που δεν έζησαν ξενύχτια. Που τα μαξιλάρια τους δε μούσκεψαν από δάκρυα κανένα βράδυ για να μπορέσουν να βρουν ελπίδα στον ήλιο το πρωί. Πραγματικά λυπάσαι και δε σου πάει καρδιά να τα βάλεις μαζί τους. Γιατί ακόμα κι αν η λογική σου λέει ότι θα τους κερδίσεις, το συναίσθημα δε σ’ αφήνει να μπλέξεις!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαριέττα Ματθαιάσσου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
