Ο κινέζικος μύθος του Λιάνγκ Σανμπό και της Τζου Γινγκντάι έρχεται να μας παρουσιάσει πως η αγάπη παραμένει αιώνια παρά τις δυσκολίες και πως κάπου, κάποτε, όλοι όσοι αγαπήθηκαν καταλήγουν μαζί. Συγκαταλέγεται στα 4 μεγαλύτερα μυθιστορήματα της κινέζικης μυθοπλασίας και μάλιστα έχει ανακηρυχθεί κι από την UNESCO ως αριστούργημα μυθοπλασίας της ανθρωπότητας. Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν κι εμείς.
Η ιστορία του μύθου αυτού διαδραματίζεται πριν περίπου 1500 χρόνια στην Αρχαία Κίνα. Τότε που η θέση της γυναίκας ήταν υποβιβασμένη και με περιορισμένα δικαιώματα- ειδικά για τις ανύπαντρες κοπέλες της υψηλής κοινωνίας. Η Τζου, αγαπούσε πολύ το διάβασμα κι ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές τις και να επεκτείνει τη μόρφωσή της. Οι γονείς της παρ’ όλα αυτά δε συμμερίζονταν την επιθυμία της μιας κι ήταν αδιανόητο μια κοπέλα του κύκλου της να συναναστρέφεται με άλλους άντρες εκτός των συγγενών της, ωσότου παντρευτεί.
Προκειμένου να πείσει τους γονείς της, προσποιήθηκε ότι αρρώστησε βαριά και κάλεσαν γιατρό για να εξακριβωθούν τα αίτια. Τον γιατρό υποδύθηκε περίτεχνα η ίδια η Τζου, σε συνεργασία με την υπηρέτριά της. Καμιά προφανή αιτία δε δικαιολογούσε την αρρώστια της νεαρής κοπέλας. Θεωρήθηκε ψυχολογικής φύσεως και θα λυνόταν αν συνέχιζε το σχολείο. Ο γιατρός πρότεινε ως λύση να μεταμφιεστεί σε άντρα η Τζου για να μπορέσει να παρακολουθήσει τα μαθήματα χωρίς πρόβλημα. Ο πατέρας της, γεμάτος αμφιβολίες, θα το ενέκρινε μόνο αν κι ο ίδιος δεν μπορούσε να την αναγνωρίσει. Και τότε, του φανέρωσε πως ήταν η ίδια, ο γιατρός που του απηύθυνε τον λόγο τόση ώρα. Κι έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της Τζου.
Ένα ταξίδι στη μόρφωση, στη διάρκεια του οποίου γνώρισε έναν νεαρό, τον Λιάνγκ. Επί τρία χρόνια ήταν μαζί. Διάβαζαν, μελετούσαν, πρόσεχαν ο ένας τον άλλον, χωρίς ποτέ όμως να του αποκαλύψει την ταυτότητά της, μιας και φοβόταν ότι αυτό θα της στερούσε τη θέση της στο σχολείο. Εκείνη όμως, πέρα από το ποια ήταν πραγματικά, έκρυβε και τον έρωτά της γι’ αυτόν. Έναν έρωτα που άνθιζε παράλληλα μέσα από τις βόλτες τους σε δάση και λίμνες. Έναν έρωτα που οι ίδιοι εύχονταν να είναι σαν τους χρυσούς κυπρίνους που κολυμπούν πάντα μαζί, κόντρα στο ρεύμα.
Τα χρόνια όμως πέρασαν και λίγο πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους, του είπε πως έχει μια δίδυμη αδερφή πίσω στη πόλη της και πως θα ήθελε να του τη γνωρίσει. Εκείνος δέχθηκε κι υποσχέθηκε πως θα πάει να τη βρει, έχοντας αρχίζει να υποψιάζεται ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Παρ’ όλα αυτά, όταν η Τζου επέστρεψε στο σπίτι, της ανακοίνωσαν ότι ο πατέρας της είχε ήδη κανονίσει τον γάμο της κι ήταν αδύνατο αυτό ν’ ανατραπεί. Ό,τι ακριβώς είπαν και στο νεαρό Λιάνγκ όταν τήρησε τον λόγο του και πήγε να τη ζητήσει σε γάμο. Έτσι, επέστρεψε πίσω στην πόλη του άπραγος και δυστυχής. Η στεναχώρια του διήρκεσε γι’ αρκετό καιρό, ώσπου δεν άντεξε και πέθανε. Στη μητέρα του μετέφερε την επιθυμία του να θαφτεί δίπλα στον δρόμο που σίγουρα θα περνούσε η ακολουθία της Τζου την ημέρα του γάμου της.
Η ίδια, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατό του, λύγισε κι απαίτησε από τον πατέρα της να επισκεφθεί πρώτα τον τάφο του για να μπορέσει να συνεχιστεί η τελετουργία. Μόλις κατάφερε να βρεθεί εκεί, ξεκίνησε να κλαίει και τότε μαύρα σύννεφα μαζεύτηκαν. Άρχισε να φυσάει δυνατός άνεμος. Ο τάφος του αγαπημένους της Λιανγκ άνοιξε, σαν να την καλούσε να πάει στο πλάι του. Έτσι κι έγινε. Η Τζου, χωρίς δισταγμό πήδηξε μέσα στον τάφο πριν καν προλάβουν να τη σταματήσουν.
Λίγα λεπτά αργότερα σταμάτησαν οι άνεμοι κι οι βροχές. Η φύση γαλήνεψε. Από τον τάφο πέταξαν δύο μεγάλες κι όμορφες πεταλούδες. Πέταξαν ψηλά προς τον ήλιο και χάθηκαν στον ουρανό. Όλοι πίστεψαν τότε πως ήταν οι ερωτευμένες τους ψυχές. Πίστεψαν πως επιτέλους η Τζου και ο Λιάνγκ κατάφεραν να βρουν γαλήνη, μακριά από τις συγκυρίες που τους κράτησαν χώρια και πλέον ήταν ελεύθεροι να είναι μαζί και να μην ξαναχωρίσουν ποτέ.
Κάτι τέτοιοι μύθοι είναι που περνούν το μήνυμα πως η αγάπη είναι κάτι ανώτερο. Δε διακατέχεται από φυσική υπόσταση κι γι’ αυτό ακριβώς δε χωράει σε καλούπια. Δεν υπακούει σε πρέπει και κανόνες. Είναι μια έννοια αφηρημένη που απλώς την αισθάνεσαι και τη ζεις. Κι όταν την αισθάνονται δύο, τότε αυτό που συμβαίνει είναι απερίγραπτο.
Η Τζου και ο Λιανγκ έρχονται με την ιστορία τους να διδάξουν πως η πραγματική αγάπη δε χάνεται στο χρόνο. Δεν ξεχνιέται και μένει για πάντα ζωντανή. Μια ελπίδα για όλους που να τους υπενθυμίζει ότι τ’ αληθινά είναι αέναα. Όσοι μήνες, όσα χρόνια και να περάσουν, ένα συναίσθημα που κάποτε υπήρξε, δεν ξεχνιέται. Δεν το αφήνει η ίδια η ιστορία να χαθεί. Ίσως όλο αυτό ηρεμήσει κι όλους τους αδικοχαμένους έρωτες. Όσους αναγκάστηκαν να φύγουν, όσους χώρισε η ίδια η ζωή, όσους πιστεύουν ότι δεν ήταν η ώρα τους.
«Ο χωρισμός ελαττώνει τα μέτρια πάθη και δυναμώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τα κεριά αλλά φουντώνει τις φωτιές.»- Λα Ροσφουκώ
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νίκη Χατζηευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
