Καλώς ή κακώς, το πρώτο πράγμα που θα προσέξεις σ’ έναν άνθρωπο μόλις τον δεις πρώτη φορά είναι η εξωτερική του εμφάνιση. Πριν αρχίσει να μιλάει, πριν τον μάθεις καλύτερα με τον καιρό, θ’ αρχίσεις να παρατηρείς το έξω του. Καμιά φορά, μάλιστα, αυτή η βιτρίνα αποτελεί καθοριστικό κριτήριο για το αν θα μπεις στη διαδικασία να τον γνωρίσεις. Αν σου αρέσει και σε ελκύει θα τον αφήσεις να σε πλησιάσει ή ίσως και να κάνεις εσύ το πρώτο βήμα. Αν πάλι δε σε τραβάει, κατά πάσα πιθανότητα θα τον προσπεράσεις και δε θ’ ασχοληθείς περισσότερο.
Η ομορφιά είναι αδιαμφισβήτητα κάτι υποκειμενικό. Σίγουρα θα σου έχει τύχει να θεωρείς μία γυναίκα κουκλάρα ή έναν άντρα πανέμορφο, ενώ οι φίλοι σου θα έχουν ακριβώς την αντίθετη άποψη, κάτι που σου φαίνεται αδιανόητο. Σε κάθε περίπτωση, κάθε φορά που θα γνωρίζεις κάποιον, παίζει τεράστιο ρόλο αυτή η βιτρίνα. Ο αέρας που σου πουλάει, η σιγουριά κι η αυτοπεποίθηση, η αύρα του, το όλο στυλάκι του ρε παιδί μου.
Ουσιαστικά βιτρίνα δεν είναι μόνο η εξωτερική εμφάνιση, το αν θα έχει δηλαδή ο άλλος μπράτσα και πλάτες ή η άλλη καλλίγραμμα πόδια, όμορφο πρόσωπο κλπ. Είναι η όλη γοητεία που εκπέμπει ένας άνθρωπος σε σένα. Σήμερα, η πλειοψηφία των ανθρώπων επενδύει αρκετά στην εξωτερική τους εμφάνιση. Τρέχει στα γυμναστήρια χειμώνα-καλοκαίρι, λιάζεται στις παραλίες το καλοκαίρι μέχρι το μαύρισμά της να μοιάζει λες κι έχει αλλάξει φυλή, πηγαίνει σε αισθητικούς και τα συναφή. ΄
Όλα τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν είναι κακά. Το παν, άλλωστε, είναι να νιώθεις εσύ ο ίδιος καλά με τον εαυτό σου και να σου αρέσει όπως είναι. Επομένως θα κάνεις ό,τι θεωρείς εσύ απαραίτητο για να σου αρέσεις.
Υπάρχουν όμως δύο αρνητικά σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Το πρώτο είναι ότι κάποιοι άνθρωποι δεν τα κάνουν όλα αυτά για ν’ αρέσουν στους ίδιους, αλλά στους άλλους. Για να τραβάνε πάντα και παντού τα βλέμματα, για να νιώθουν αρεστοί και ποθητοί. Με λίγα λόγια, βασίζονται στις γνώμες και στα γούστα άλλων κι αναλόγως διαμορφώνουν την εικόνα τους. Αν αρέσουν σ’ όλους τους άλλους έτσι, τότε μόνο θ’ αρέσουν και στους ίδιους.
Το δεύτερο αρνητικό είναι ότι με το ν’ ασχολούνται ορισμένοι και να επενδύουν τόσο πολύ στη βιτρίνα και στην επιφάνεια, δε βρίσκουν ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση για να βρουν την ουσία. Κι όχι, δε λέω ότι ντε και καλά όποιος έχει μία ωραία εμφάνιση είναι και ηλίθιος. Απλά, πολλές φορές, όταν βασίζεσαι τόσο πολύ στο αν θ’ αρέσεις ή όχι και κάνεις καθημερινά τα πάντα για ν’ αρέσεις όλο και σε μεγαλύτερο βαθμό από χθες, τότε πολύ εύκολα χάνεις την μπάλα. Χάνεις και την προσωπικότητά σου, χάνεις και την αυτοεκτίμησή σου όταν επιτρέπεις αυτά τα δύο να στα καθορίζουν άλλοι.
Κάποτε μου είχαν πει ότι από τη στιγμή που διαθέτεις προσωπικότητα, είναι φύσει αδύνατο ν’ αρέσεις σε όλους. Κι είναι μία από τις πιο αληθινές κουβέντες που έχω ακούσει ποτέ. Στο κάτω-κάτω, γιατί ν’ αρέσουμε σ’ όλους; Ειδικότερα από τη στιγμή που και σε εμάς τους ίδιους δεν αρέσουν όλοι, πώς έχουμε την απαίτηση να αρέσουμε σ’ όλους;
Άλλο το «φαίνεσθαι» κι άλλο το «είναι». Ο άλλος μπορεί άνετα να διαμορφώσει μία τέλεια εικόνα και να πείθει τους πάντες ότι έτσι είναι στην πραγματικότητα, ενώ στην τελική το μόνο που κάνει είναι να κρύβει και να θάβει όλο και περισσότερο τις ατέλειές του, επειδή φοβάται μήπως δεν αρέσει. Ή ακόμη χειρότερα, να κρύβει τα κενά του.
Έπειτα η βιτρίνα είναι ό,τι βλέπεις μπροστά σου, γι’ αυτό μη βασίζεσαι τόσο πάνω της. Το πιο πιθανόν είναι όταν κοιτάξεις πίσω της θ’ απογοητευτείς γιατί θα είναι άδεια. Και τότε τι; Τότε θα καταλάβεις πως πέρα απ’ τον ενθουσιασμό που σου προκάλεσε η εξωτερική εμφάνιση, η ιδέα και η σκέψη ότι ερωτεύτηκες κεραυνοβόλα καταρρέει. Γιατί αν γουστάρεις ουσιαστικά πράγματα από κάποιον, όπως είναι η σχέση ή το να περνάτε χρόνο μαζί, βρίσκεσαι σε λάθος μέρος.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι όσο περισσότερο χρόνο περνάς με κάποιον, τόσο καλύτερα τον μαθαίνεις, συνεπώς και τον απομυθοποιείς. Απ’ αυτήν ακριβώς την απομυθοποίηση θα κριθεί το εάν θες να συνεχίσεις μαζί του ή όχι. Γιατί ή θα ξενερώσεις ή θα κολλήσεις μαζί του ακόμη περισσότερο.
Όσο κι αν σου αρέσει κάποιος μόλις τον δεις, κράτα επιφυλάξεις και μην προτρέχεις. Χρειάζεται χρόνος για να καταλάβεις αν το περπάτημά, οι κινήσεις, οι τρόποι του και κυρίως τα λόγια που θα σου πει είναι αληθινά κι αυθόρμητα ή άλλη μία καλοστημένη βιτρίνα. Το σίγουρο είναι ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις με μία ωραία βιτρίνα είναι να την επιδεικνύεις, προκλητικά ή μη. Με την ουσία είναι που μπορείς να χάσεις το μυαλό σου και να νιώσεις την καρδιά σου να χτυπάει σαν τρελή.
Επιμέλεια κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Ελευθερία Παπασάββα.
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
