

Σήμερα παίζω μπαλίτσα στο δικό μου γήπεδο, να ξέρετε! Θα σας μιλήσω για εμάς, τις υπέροχες αλλά και συνάμα τελειομανείς ψυχούλες που ανήκουμε στο ζώδιο της Παρθένου. Και κάποιες φορές, λέτε ότι σας φτάνουμε στα όριά σας και σας βγάζουμε τη δική σας ψυχούλα (που λέει και η νεολαία) με αυτή την τελειομανία μας. Εντάξει, είστε άδικοι… εεε, δηλαδή όχι πάντα. Οκ, δε φταίμε εμείς, αλλά ο κυβερνήτης μας, ο Ερμής.
Οι Παρθένοι είναι γνωστοί για το ότι θέλουν να τα κάνουν όλα εκνευριστικά τέλεια και συχνά δεν ικανοποιούνται ούτε με αυτό το αποτέλεσμα — θέλουν το υπερτέλειο. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό προέρχεται από την κυριαρχία του πλανήτη Ερμή στο ζώδιό μας, ο οποίος σχετίζεται με την ανάλυση (μη σας πω και με την υπερανάλυση), τη σκέψη, την οργάνωση και τη λεπτομέρεια. (Αχ, αυτές τις λεπτομέρειες αγάπησα σε σένα, και ίσως κάποιες φορές να θέλησα να τις διορθώσω κιόλας…)
Οι Παρθένοι έχουν μία έμφυτη τάση να εντοπίζουν πάντα το “λάθος” σε καθετί — όχι απαραίτητα γιατί θέλουν να γκρινιάξουν ή να φανούν ξερόλες, αλλά γιατί βλέπουν πώς μπορεί κάτι να γίνει καλύτερο.
Και κάπου εδώ αρχίζουμε να αναλύουμε ότι αυτή η ανάγκη για έλεγχο, για σκληρή κριτική και ταυτόχρονα ακόμα πιο σκληρή αυτοκριτική (γιατί τέτοιοι είμαστε), πηγάζει από το γεγονός ότι θέλουμε συνεχώς να είμαστε χρήσιμοι. Να νιώθουμε ότι προσφέρουμε όσα το δυνατόν περισσότερα στα πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντός μας — και φυσικά, να κάνουμε πάντα το καλύτερο δυνατόν για να μην απογοητεύσουμε κανέναν. Πολλές φορές όμως, αυτή η ανάγκη για τελειότητα καταντάει να φαίνεται εμμονική στα μάτια των άλλων — και τότε το εργάκι αρχίζει να κουράζει.
Η υπερβολική μας σκέψη —αυτό που στο χωριό μου ονομάζεται «overthinking»— έχει έναν τρόπο να φέρνει τα χειρότερα αποτελέσματα. Οι Παρθένοι έχουν την τάση να σκέφτονται υπερβολικά και να αναλύουν ακόμα και την ίδια τους τη σκέψη σε δεύτερο, τρίτο και δέκατο επίπεδο. Και τότε, θεωρούν ότι όλα θα οδηγηθούν στο πιο άσχημο και κακό σενάριο που θα μπορούσε να συμβεί. Ταυτόχρονα, υποθέτουν φυσικά και τα χειρότερα για τους ανθρώπους που τους περιστοιχίζουν — κι έτσι απομακρύνονται και κλείνονται στο δικό τους καταφύγιο, θεωρώντας ότι αυτό είναι το καλύτερο για όλους.
Είναι αρκετά ενοχικοί και μονίμως φαίνεται ότι δε μένουν ποτέ ευχαριστημένοι με τίποτα. Όμως είναι πάντα πιο αυστηροί με τον εαυτό τους και λιγότερο με τους άλλους.
Το να έχουν πρόγραμμα και όλα τα πράγματα σε τάξη, τους δίνει ηρεμία και ασφάλεια. Γιατί έτσι πιστεύουν ότι τίποτα δε θα πάει στραβά — αφού έχουν μελετήσει τα πιθανά σενάρια εξέλιξης μιας κατάστασης τόσες φορές, που θα ‘πρεπε να διδάσκονται σε μεταπτυχιακό. Παιδευόμαστε για να καταφέρουμε όχι απλά ένα καλό αποτέλεσμα, αλλά το καλύτερο. Και κάπου εκεί ΙΣΩΣ κουράζουμε.
Εντάξει, κάπου εδώ θα σας εκμυστηρευτώ ότι όταν ίσιωνα το δικό μου πατάκι εισόδου, ίσιωνα και του γείτονα. Μέχρι που μια μέρα το έβγαλε τελείως γιατί θεώρησε ότι καταπιέζομαι με το να είναι το πατάκι του στην εντέλεια και δεν ήθελε να με κουράζει. Όχι φιλαράκι — κούρασέ με! Κούρασέ με!
Είναι αλήθεια ότι δε σταματάμε ποτέ, δεν το βάζουμε εύκολα κάτω, και κάποιος θα μπορούσε να μας παρομοιάσει με ένα λειτουργικό και καλοκουρδισμένο ρολόι. Ίσως υπάρχουν φορές που φαίνεται να εστιάζουμε σε ένα δέντρο, αφήνοντας το υπόλοιπο δάσος να περάσει απαρατήρητο. Όμως αυτό δεν ισχύει. Πάντα ένας/μία Παρθένος τα έχει παρατηρήσει όλα — απλώς επιλέγει να εστιάσει στα πιο μικρά, χάνοντας ή αφήνοντας εκούσια τα μεγάλα.
Αν είστε από τους τυχερούς (ναι, το είπα — τύχη καλύτερη κι από το να κερδίζατε το λαχείο λέμε!) και έχετε έναν/μία Παρθένο στο οικείο σας περιβάλλον, τότε ναι μεν θα έχετε εξασφαλισμένη μία μόνιμη κριτική (που κάποιες φορές θα φτάνει στα όρια της γκρίνιας) για όλη σας τη ζωή, όμως παράλληλα θα έχετε και το ιδανικό άτομο που θα σας απαλλάσσει από όλα τα βαρετά της καθημερινής σας ρουτίνας. Και θα σας προσφέρει μία άλλη οπτική για τη ζωή — πιο καθαρή, σίγουρα.
Αν καταφέρετε να ξεπεράσετε όλη αυτή την εκνευριστική τελειότητα που επιζητούμε, τότε θα καταλάβετε ότι είμαστε τα καλύτερα παιδιά και θέλουμε αυτό το καλύτερο για όλους σας.
Υ.Γ. Γείτονα, βγάλε πάλι το πατάκι στην είσοδο, δε θα το ξαναπειράξω!
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη