Όταν ένα fling γίνεται η σανίδα σωτηρίας για να ξεπεράσεις το κέρατο που έφαγες

Έφυγε για ένα ακόμα σύντομο ταξίδι στην πόλη του. Κι όμως, αυτή τη φορά κάτι ήταν διαφορετικό. Είναι αυτή η αίσθηση πως κάτι έρχεται, το ένστικτό σου σε προειδοποιεί, αλλά αν το ακούσεις, ο κόσμος σου θα αλλάξει, και αυτό δεν είναι εύκολο.

Όταν έφτασε, το ένστικτό σου σχεδόν επιβεβαιώθηκε. Δε μιλάει με γλυκόλογα, σχεδόν δεν απαντάει. Ρωτάς, απαιτείς να μάθεις τι άλλαξε τόσο ξαφνικά, αλλά η απάντηση είναι ότι “εσύ παραλογίζεσαι”. Και όμως, μέσα σου ξέρεις πια πως κάτι συμβαίνει.

Η εμπιστοσύνη σε τέτοιες περιπτώσεις μοιάζει υπερεκτιμημένη και σχεδόν χαμένη. Με τρεμάμενα χέρια και δακρυσμένα μάτια χρησιμοποιείς τους κωδικούς που δεν ξέρει ότι έχεις, και η αλήθεια που απέφευγες ξεδιπλώνεται μπροστά σου. Είναι ακριβώς αυτό που φοβόσουν. Υπάρχει τρίτο πρόσωπο. Μιλάνε όπως μιλούσατε, μοιράζονται σκέψεις και σχέδια που μοιραζόσασταν, στιγμές που ήταν μόνο δικές σας.

Συνειδητοποιείς πως η σχέση σας έχει τελειώσει, και ο πόνος γίνεται αφόρητος. Ο Ονορέ ντε Μαλζάκ είχε πει πως κάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος, και έτσι ακριβώς το νιώθεις. Πενθείς για τη ζωή σου που ξαφνικά τελείωσε και τώρα πρέπει να βρεις τρόπο να ξεκινήσεις από την αρχή. Ψάχνεις έναν τρόπο να γιατρέψεις την πληγωμένη σου καρδιά.

Μερικές γνωριμίες έρχονται την πιο κατάλληλη στιγμή. Αυτές που εμφανίζονται σαν σωσίβιο την ώρα που καταρρέεις, όταν το μόνο που υπάρχει είναι ο πόνος και η απελπισία. Ίσως να μην καταλήξουν πουθενά, ίσως να είναι και μια μορφή εκμετάλλευσης, γιατί ο άλλος δε γνωρίζει την κατάσταση σου. Αλλά δεν έχεις τη δύναμη να τον απομακρύνεις, και ίσως αυτό να είναι το σωστό να κάνεις. Απλώς, γαντζώνεσαι στην ηρεμία και την εφήμερη χαρά που προσφέρει, προσπαθώντας να μη χάσεις τον εαυτό σου.

Εγωιστικό; Ίσως. Αλλά, όπως και να έχει, ο εαυτός μας έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Ενώ είναι ένα τετριμμένο κλισέ, όπως λέει και το τραγούδι, “ο έρωτας με έρωτα περνάει”. Μέρα με τη μέρα, χαμογελάς λίγο περισσότερο. Τα δάκρυα τις νύχτες αντικαθίστανται με συζητήσεις. Λιγάκι-λιγάκι, η αυτοπεποίθησή σου επιστρέφει.

Μια μέρα ξυπνάς και η πρώτη σου σκέψη είναι κάτι απλό, καθημερινό. Οι πληγές σου έχουν σχεδόν κλείσει. Ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος δεν έμεινε στη ζωή σου, θα τον θυμάσαι σαν κάτι όμορφο, γιατί σε βοήθησε την ώρα που το είχες τόσο ανάγκη.