Τάσεις φυγής. Δύο λέξεις, μα τόσες πολλές εικόνες που ξεδιπλώνονται από το πρώτο λεπτό που κλείνεις τα μάτια σου και προσπαθείς να βρεις την έξοδο από μια κατάσταση που σε πνίγει.
Τοπία άγνωστα και άνθρωποι που δεν έχεις ξανασυναντήσει πλαισιώνουν ένα κόσμο δελεαστικό, γαλήνιο και τόσο καινούριο. Σου φαίνονται γνώριμες αυτές οι εικόνες; Μα φυσικά! Έτσι έλυνες τα προβλήματά σου από μικρός. Κάθε φορά που τα πράγματα δυσκόλευαν εσύ έκλεινες τα μάτια σου κι έφευγες νοητά. Μετρούσες μέχρι το δέκα και μετά έβρισκες το μέρος που κανένας δε θα σε έβρισκε, μιας και είχε ξεκινήσει ήδη το κρυφτό που έπαιζες με τους φόβους σου.
Χανόσουν και ταξίδευες σε ένα δικό σου κόσμο αλώβητο από πνιγηρά προβλήματα και φαινομενικά αδιέξοδες καταστάσεις. Έναν κόσμο που έχτιζες με αρμονία και ηρεμία. Σαν να οικοδομούσες το δικό σου μικρό καταφύγιο με τα εργαλεία του μυαλού και της φαντασίας σου. Εκεί κρυβόσουν κάθε φορά που φοβόσουν, που πιεζόσουν, που ζητούσες μια διέξοδο.
Καθώς μεγάλωνες όμως, δε σου αρκούσε η νοητή φυγή, ήθελες κάτι αληθινό. Έτσι έμαθες να φεύγεις, να χάνεσαι. Κάθε φορά που ο κλοιός στένευε εσύ είτε έψαχνες μανιωδώς την έξοδο κινδύνου, είτε έκλεινες τα πρώτα αεροπορικά εισιτήρια που έβρισκες. Μια φωνή μέσα σου σε διέταζε να τα διαγράψεις όλα και να φύγεις κάπου μακριά.
Χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης η δειλία που σε ωθεί στη φυγή ή απλά η σωσίβια λέμβος όταν η ζωή γύρω σου αρχίζει να βουλιάζει; Για σένα που το «τρεχάτε ποδαράκια μου» χαρακτηρίζει όλη σου τη ζωή, η φυγή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος να καλύπτεις τους φόβους σου. Μια θεραπεία για να προστατέψεις τον εαυτό σου κάθε φορά που οι ευθύνες συσπειρώνονται και σου χτυπάνε τη πόρτα.
Έχεις μάθει να φεύγεις ή μάλλον να ξεφεύγεις από οτιδήποτε ζητά επιτακτικά να κάτσεις και να παλέψεις, να κοπιάσεις, να διεκδικήσεις. Μια άμυνα που καθώς περνούν τα χρόνια δυναμώνει και ριζώνει. Έτσι συνεχίζει να τρέφεται με κάθε φόβο που γεννιέται μέσα σου, ώστε να βρίσκει κάθε φορά τη δύναμη να σου υποδεικνύει τη φυγή. Η μόνη λύση σου έτσι σε κάθε πρόβλημα καταλήγει να σετάρεται με μια βαλίτσα στο χέρι για να κάνεις την ηρωική σου έξοδο χωρίς να υπολογίζεις καμία συνέπεια.
Σε κάθε πόρτα που κλείνει πίσω σου μετράς και μια νέα αρχή. Έχεις σκεφτεί όμως ότι με αυτό τον τρόπο δε λύνεις τα προβλήματα αλλά πατάς απλά την αναβολή; Εσύ διαλέγεις να ρίξεις μαύρη πέτρα πίσω σου, έχεις όμως γυρίσει ποτέ πριν φύγεις να ρίξεις μια ματιά στο τί αφήνεις εκεί; Εκεί πίσω σου λοιπόν, μένουν πάντα καταστάσεις μισοτελειωμένες και στάχτες από ανθρώπους και στιγμές που πάγωσαν στο χρόνο για ένα δικό σου φόβο. Εσύ έφυγες και ένιωσες ελεύθερος και δυνατός, πίσω σου όμως έμειναν άνθρωποι δέσμιοι και προβλήματα που στοιβάζονται άλυτα το ένα πάνω στο άλλο.
Κάτσε για αλλαγή μια φορά και προσπάθησε. Πνίξε την επιθυμία σου να φύγεις μακριά από όλους και όλα και αρκέσου απλά στο να κλείσεις τα μάτια σου όπως παλιά. Κλείσε τα μάτια σου για λίγο και τρέξε νοητά μακριά από ό,τι σε φοβίζει, μετά από λίγο όμως άνοιξέ τα πάλι και κοίτα το πρόβλημα κατάματα. Μείνε εκεί για να παλέψεις, να πονέσεις, να διεκδικήσεις και αν φοβηθείς δεν πειράζει. Αυτή η εμπειρία θα σου χαρίσει όση ελευθερία σου στέρησε ουσιαστικά κάθε σου φυγή.
Κάτσε εκεί για αυτούς που αγαπάς και μην το βάλεις πάλι στα πόδια. Όσο πιο γρήγορα τρέξεις μακριά από τα προβλήματά σου, τόσο πιο κοντά τους θα βρεθείς. Είναι γλυκιά η φυγή, αλλά μόνο αν παραμείνεις κάπου και παλέψεις, θα βρεις την αληθινή λύτρωση, την Ιθάκη σου.
Eπιμέλεια Κειμένου Μυρτώς Τσιτσιδάκη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μυρτώ Τσιτσιδάκη
