Ο σύντροφός σου οφείλει να σε υπερασπίζεται μπροστά σε τρίτους, ακόμα κι αν ξέρει πως έχεις άδικο; Επειδή σ’ αγαπάει πρέπει να ‘ναι κι ο δικηγόρος σου απέναντι στους άλλους; Το ότι σε νοιάζεται τον κάνει αυτόματα και μόνιμο συνήγορό σου; Ναι, ναι και ναι! Όταν ο άνθρωπός σου αντιληφθεί ότι πρέπει να επέμβει και να πάρει το μέρος σου σε κάποια συζήτηση που έχεις ανοίξει κι οι τόνοι έχουν ανέβει, ναι, το ιδανικό είναι να πάρει το μέρος σου.

Είναι ωραίο να σε υποστηρίζει, οποία κι αν είναι η άποψή σου επί του θέματος, ακόμη κι αν ισχυρίζεσαι πως η Γη είναι τετράγωνη. Το απολαμβάνεις όταν εκείνος προσπαθεί να βρει επιχειρήματα για τη θέση σου, όταν μπαίνει τουλάχιστον στη διαδικασία να πείσει τον συνομιλητή σου πως έχεις δίκιο. Μπροστά σε κόσμο ο σύντροφός σου πρέπει να δείχνει ότι είναι αληθινά δίπλα σου κι ότι σε ‘χει διαλέξει για όλα όσα πραγματικά είσαι.

Το να πάρει το μέρος σου και να ισχυριστεί ότι έχεις δίκιο, ακόμα κι αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο κι ούτε εκείνος το πιστεύει, ακόμη κι αν λίγες στιγμές μετά, όταν θα ‘στε μόνοι σε κράξει, είναι ίσως απ’ τις πιο τρυφερές κινήσεις κι απ’ τις πιο όμορφες αποδείξεις αγάπης.

Αυτό είναι και το σωστό, άλλωστε, όποιος σε νοιάζεται πραγματικά, δεν αφήνει περιθώρια σε τρίτους να μπουν ανάμεσά σας και να σας σχολιάσουν. Ούτε εσένα ούτε τον ίδιο. Δεν του αρέσει να σας συζητάει ο κόσμος για τις τυχόν διαφωνίες σας, γι’ αυτό κι επιλέγει να συμφωνήσει μαζί σου όταν βρίσκεστε έξω. Δε δίνει ωραία εικόνα ένα ζευγάρι που ο ένας αναιρεί τον άλλον, δύο σύντροφοι που δεν αλληλοϋποστηρίζονται. Οι διαφωνίες σας θα αναλυθούν στο σπίτι, με την ιδιωτικότητα που τους αρμόζει. Και δεν είναι απλά ότι συμβιβάζεται και το ανέχεται, αλλά σε απολαμβάνει. Σε παρατηρεί με πόσο θάρρος υπερασπίζεσαι τη γνώμη σου και σε θαυμάζει. Γιατί ακόμα κι αν έχεις αντικειμενικά άδικο, έχεις τη δύναμη και το θράσος να διεκδικείς το υποκειμενικό σου δίκιο. Κάνει, λοιπόν, στην άκρη για λίγο τον εγωισμό του, και χωρίς δεύτερες σκέψεις ξεκινάει την μάχη του για να σε υπερασπιστεί.

Γι’ αυτό συναντηθήκατε, για να τον εξοργίζεις με το πείσμα σου κι εκείνος να σε αγαπάει περισσότερο τις στιγμές που του σπας τα νεύρα. Γίνεται ο προσωπικός σου δικηγόρος σε τρίτους κι αυτό μόνο αγάπη δείχνει.

Το πόσο πολύ σε θέλει εκείνος που έχεις επιλέξει να ‘ναι δίπλα σου, φαίνεται απ’ τον σεβασμό στην άποψή σου κι απ’ την ανάγκη του (ακόμα κι εσύ δεν το χρειάζεται) να σε προστατέψει από ‘κείνους που διαφωνούν μαζί σου. Θα μπορούσε να επιλέξει να υποστηρίξει τη δίκη του γνώμη, να συμφωνήσει με τον απέναντι και μαζί να αναιρέσουν τον δικό σου παραλογισμό, αλλά αυτό θα ήταν το εύκολο -κι αυτό που κάπως θα σε πλήγωνε.

Σε υπερασπίζεται έως ότου να μείνετε οι δυο σας. Τότε ίσως χρειαστεί να κρυφτείς. Θα αρχίσει να σου λέει ποσό παράλογο ακουγόταν αυτό που υποστήριζες, και θα σου τονίσει ότι η δίκη σου οπτική πάνω στο θέμα είναι εντελώς λάθος. Μετά από ώρες έντονης συζήτησης, αρχίζει να γελάει με το πείσμα σου. Αυτό το πείσμα σου είναι όλα όσα αγάπησε σε σένα, όλα όσα τον έκαναν να απορεί με την ξεροκεφαλιά σου και ταυτόχρονα να την θαυμάζει. Γι’ αυτό σε αγάπησε, για το πάθος σου και τη γνώμη σου, που είναι αμετάκλητη κι ανεπηρέαστη, ακόμα κι αν είναι λάθος.

Ακόμη και τότε, όταν σε πιάνει η μανία σου, όταν θες να ‘χεις πάντα δίκιο, εκείνος θα ‘ναι εκεί, να σου υπενθυμίζει έστω και κρυφά ότι κάνεις λάθος αλλά εξακολουθεί να σ’ αγαπά!

Συντάκτης: Δήμητρα-Μαρία Κοσμά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη