Tο CNN ήρθε να μας σοκάρει δημοσιεύοντας μια έρευνα που έλαβε χώρα στη Γερμανία με θέμα τη βία εναντίον των γυναικών. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον φιλανθρωπικό οργανισμό Plan International Germany και συμπεριέλαβε 1000 γυναίκες και 1000 άνδρες ηλικίας 18-35 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας, μεταξύ άλλων, έδειξαν πως το 34% των ανδρών έχουν υπάρξει βίαιοι με τη σύντροφό τους, το 33% των ανδρών θεωρούν πως είναι αποδεκτό να σηκώσουν χέρι σε μια γυναίκα, και 50% των ανδρών δήλωσαν πως δε θα παντρεύονταν μια γυναίκα αν αυτή είχε πολλούς ερωτικούς συντρόφους στο παρελθόν και πως το πρότυπο σχέσης που θα ήθελαν σε έναν γάμο είναι αυτό στο οποίο ο άντρας φέρνει το “ψωμί” στο σπίτι κι η γυναίκα μένει στην κουζίνα της κι ασχολείται με τα παιδιά και τις οικιακές εργασίες.

Αρχικά, να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους που πραγματοποίησαν την έρευνα και κατά κάποιο τρόπο “άνοιξαν τα μάτια” στην υπόλοιπη γερμανική κοινωνία καθώς και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που νόμιζαν πως υπάρχει ισότητα των φύλων. Με αφορμή την παραπάνω έρευνα, πολλοί φορείς στη Γερμανία εξέφρασαν τις αντιδράσεις και τις διαφωνίες τους και τόνισαν πως η Γερμανία θα πρέπει να πάρει σοβαρά μέτρα για την εξάλειψη τέτοιων ιδεολογιών και την ενημέρωση των πολιτών. Στο δια ταύτα όμως, τι ακριβώς γίνεται μέσα σ’ αυτά τα σπιτικά;

Ακούμε από παντού να λέγεται πως οι έμφυλες διακρίσεις έχουν σταματήσει, πως οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Επίσης, νομίζουμε πως τέτοια παρωχημένα μοντέλα ιδεολογιών είχαν μείνει στο σκοτεινό παρελθόν και πως σε μια κοινωνία μιας εξελιγμένης και προοδευτικής χώρας όπως η Γερμανία δε θα συναντούσαμε τέτοια φαινόμενα, όμως ενώ όλοι εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, η μάστιγα αυτή καλά κρατεί και συνεχίζει να εξαπλώνεται. Τα αποτελέσματα της έρευνας μιλούν από μόνα τους κι αν αυτά δεν είναι αρκετά για κάποιους, τότε το γεγονός πως η Γερμανία είναι μια από τις χώρες με τα πιο υψηλά ποσοστά γυναικοκτονιών στην Ευρώπη, μπορεί να σφραγίσει την άποψη πως μια προοδευτική χώρα δεν είναι στ’ αλήθεια αυτό που φαίνεται κι ο σεξισμός καθώς κι ο μισογυνισμός συνεχίζουν να επικρατούν και να επιβάλλονται στην κοινωνία.

Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο πως η βία είναι απαγορευμένη απέναντι σε γυναίκες, σε παιδιά, σε όλους. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο πως οι γυναίκες δεν έχουν γεννηθεί μόνο για να κάνουν παιδιά και να μένουν σπίτι να τα φροντίζουν και να γίνονται νοικοκυρές, εκτός κι αν το επιθυμούν οι ίδιες. Δεν είναι ρόλος που πηγαίνει μαζί με το φύλο τους, όμως. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι οι γυναίκες κι οι άνδρες έχουν τις ίδιες αξιώσεις κι υποχρεώσεις απέναντι στα παιδιά τους και στην κοινωνία. Και ποιανού λαμπρή ιδέα ήταν να επαινέσει τους άνδρες για τις γυναικείες κατακτήσεις του και να καταδικάσει τις γυναίκες για το αντίστοιχο με τους γνωστούς σεξιστικούς προσδιορισμούς κι όχι μόνο;

Είναι γεγονός λοιπόν πως οι γυναίκες δεν είναι ακόμη ελεύθερες σε όποια χώρα κι αν ζουν και δεν μπορούν να ζούνε τις ζωές που θα ήθελαν κι είχαν ονειρευτεί χωρίς συνέπειες, είτε αυτές προέρχονται από τον σύζυγό τους κι ενέχουν βία είτε προέρχονται από την κοινωνία ως στίγμα και κατακραυγή. Οι γυναίκες δεν μπορούν να κυκλοφορούν ανέμελες στον δρόμο, γιατί η βία εναντίον τους είναι αποδεκτή και οι βιασμοί προκαλούνται από τις ίδιες, λόγω της φούστας τους και του φορέματός τους. Οι γυναίκες έχουν φτιαχτεί για να υπηρετούν τους άνδρες σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες κι ορέξεις. Οι γυναίκες, αν φάνε και καμιά σφαλιάρα πού και πού, είναι γιατί “πήγαιναν γυρεύοντας”.

Θα μπορούσε η ενημέρωση κι η μόρφωση των ανθρώπων να ξεριζώσει αυτά τα στερεότυπα; Μήπως η κοινωνία αλλά κι η πολιτεία θα έπρεπε να επιληφθούν του θέματος με μεγαλύτερη σοβαρότητα και προσοχή; Πότε θα μπορούν οι γυναίκες να ζήσουν ελεύθερες τη ζωή που αυτές θα επιλέξουν, χωρίς να τις βρούνε χτυπημένες, βιασμένες ή σκοτωμένες σε μια γωνιά του δρόμου;

Συντάκτης: Μαρία Κουτσουρά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου