Αν σου έλεγαν να επιλέξεις μεταξύ γνώσης και άγνοιας τι θα επέλεγες; Θα ήθελες για παράδειγμα να ξέρεις πού βρίσκεται το πρώην ταίρι σου, αν έχει αλλάξει δουλειά, τι αυτοκίνητο οδηγεί ή αν έχει πραγματοποιήσει κάποιους από τους στόχους του που ήξερες κι εσύ γι’ αυτούς;
Ίσως η απάντηση να είναι απόλυτα ξεκάθαρη μέσα σου. Να είναι πλήρως αρνητική. Ή και θετική. Το καλύτερο βέβαια θα είναι να είναι κάτι ενδιάμεσο, ουδέτερη. Γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση έχεις μια χειροπιαστή απόδειξη ότι το έχεις ξεπεράσει. Όταν ωστόσο θέλεις να ξέρεις σχεδόν τα πάντα για το άλλοτε άλλο σου μισό σημαίνει ότι κάποιο ακόμη συναίσθημα υπάρχει μέσα σου για εκείνο και τις περισσότερες φορές δε σχετίζεται με μια απλή περιέργεια. Στην περίπτωση που επιδιώκεις να γνωρίζεις τις κινήσεις που κάνει, είσαι μάλλον περισσότερο δεμένος από όσο θα έπρεπε, μιας και η σχέση σας ανήκει στο παρελθόν. Αν έχει περάσει λίγο διάστημα, θα έλεγε κανείς ότι είναι λογικό, αφού και οι μνήμες είναι ακόμη νωπές. Γεννά όμως ερωτήματα το να ψάχνεις πληροφορίες ή να ασχολείσαι μανιωδώς με τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ορισμένοι δε διστάζουν ακόμη και να στηθούν έξω από το σπίτι του προσώπου μέχρι να τον δουν να μπαίνει και με ποιους ή τι ώρα.
Υπάρχει τρόπος να το ξεπεράσεις!
Λένε ότι δεν είναι λίγες οι φορές που μετά από έναν χωρισμό η ασφάλεια της άγνοιας είναι εκείνη που πραγματικά σε ανακουφίζει. Όταν δηλαδή έχει περάσει κάποιο διάστημα από το χωρισμό, το να μη γνωρίζεις βασικές πληροφορίες για τον προηγούμενο έρωτα της ζωής σου είναι κατά κάποιον τρόπο βασική προϋπόθεση για να τον ξεπεράσεις. Το μυαλό σου σταδιακά αποδεσμεύεται και αρχίζεις και χαλαρώνεις. Δε βασανίζεσαι με σκέψεις του τύπου: «τελικά έφυγε από το παλιό μας σπίτι ή μένει ακόμη εκεί;». Επίσης δεν κοιτάς τις πινακίδες σε κάθε αυτοκίνητο που είναι ίδιο με του πρώην αμόρε. Ούτε φυσικά αγωνιάς μήπως και ιδωθείτε σε κάποιο από τα παλιά σας στέκια τυχαία, αφού πια δεν ξέρεις αν βρίσκεται στην ίδια περιοχή.
Η θολή εικόνα για την τωρινή ζωή του πρώην είναι τελικά εκείνη που μας βοηθά να ξεπεράσουμε τον χωρισμό μας. Μας δίνει την αίσθηση της λύτρωσης και της ανακούφισης, αφού η ενασχόληση με την καθημερινότητά τους μας αφήνει αν όχι αδιάφορους σίγουρα λιγότερο περίεργους, κυρίως μετά το πέρας ενός εύλογου διαστήματος. Θα το έχεις πιθανότατα ζήσει κι εσύ. Ο εγωισμός και η συνήθεια μας κάνουν αρχικά να θέλουμε να ξέρουμε τα πάντα για τον άλλο. Ιδιαίτερα όταν εκείνος είναι που έχει αποφασίσει να δώσει τέλος στη σχέση, οι αμφιβολίες, οι απορίες και η στεναχώρια έρχονται σαν απρόσκλητοι επισκέπτες να σε ταλανίσουν και να σε ξεβολέψουν.
Είναι λοιπόν καλύτερη η άγνοια; Στις περισσότερες περιπτώσεις, ναι. Όχι γιατί η συνεχής ενασχόληση με τη ζωή του πρώην άλλου μας μισού είναι συχνά πλήγμα για την ευτυχισμένη μας πορεία, αλλά κυρίως επειδή η ψυχική υγεία μας (μετά από έναν χωρισμό) προέχει. Και δυστυχώς ή ευτυχώς το να αγνοούμε βασικές πληροφορίες για τη ζωή του προσώπου μετά από εμάς μάς εξασφαλίζει υψηλά επίπεδα γαλήνης.
Θα πρέπει βέβαια να ασχοληθούμε πολύ ουσιαστικά με τον εαυτό μας για να φτάσουμε στο σημείο να μην είναι η άγνοια το μόνο μέσο που μας εξασφαλίζει την ηρεμία μας, αλλά και η γνώση. Το να ξέρουμε δηλαδή τις νέες πληροφορίες για το προηγούμενο ταίρι μας, είναι καμιά φορά καλό, ίσως και λίγο ανακουφιστικό -στην περίπτωση ιδίως που οι πληροφορίες δε συνδέονται άμεσα με την απολύτως προσωπική ζωή του. Η κατανόηση ότι ο άλλος είχε και έχει ζωή και μετά από εμάς και ξέρουμε για αυτή, δε μας επηρεάζει τόσο ώστε να αισθανόμαστε άβολα και μίζερα. Γιατί πολύ συχνά «αν η γνώση δημιουργεί προβλήματα, η άγνοια σίγουρα δεν μπορεί να τα λύσει». (Ισαάκ Ασίμωφ).
Συντάκτης: Εύη Λεγάτου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
