Κάποιες φορές είναι δύσκολο να βρεις τις κατάλληλες λέξεις

Όλοι έχουμε ακούσει κάποια στιγμή μία ατάκα που δε θέλαμε να φτάσει με τίποτα στ’ αφτιά μας, μας έχουν κάνει μία κουβέντα-που μπορεί να είχαν δίκιο-,αλλά δεν αντέχαμε ν’ ακούσουμε ούτε μισή λέξη παραπάνω. Και απ’ την άλλη έχουμε έρθει σε δύσκολη θέση, όταν χρειάζεται να πούμε κάτι αμήχανο, επίπονο, δύσκολο, και αδυνατούμε να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις και στιγμές. Και τελικά αναρωτιέσαι, μπορούν να ειπωθούν τα πάντα ή υπάρχουν πράγματα που καλύτερα να μη λέγονται;

Από το να πεις στον εργοδότη σου για τις άδειες που σου χρωστάει, μέχρι να πεις στον κολλητό ότι είδες το αμόρε του σε τρυφερά ενσταντανέ με άλλο αμόρε, μία βαθιά ανάσα και σκέψη δρόμος. Μία βαθιά ανάσα, για να βρεις το κουράγιο, να μη νιώθεις εσύ ζορισμένος, γιατί αυτό θα περάσεις και στον άλλο και θες να νιώθεις σιγουριά και να εκπέμπεις ηρεμία. Αν νιώθεις εσύ πιο αμήχανα από εκείνον που θα ακούσει τα δύσκολα νέα, τότε η αντίδρασή του δε θα ‘ναι και η καλύτερη. Η μπάλα θα παρασύρει κι εσένα και το εγχείρημά σου δε θα ‘χει μεγάλη επιτυχία. Χρειάζεται όμως και να σκεφτείς, δε χρειάζεται να είσαι πάντα και παντού αυθόρμητος, κάποιες καταστάσεις θέλουν ειδική μεταχείριση, να βρεις τις πιο λειτουργικές λέξεις, την πιο αποτελεσματική στιγμή και να σκεφτείς τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου και ποιος τρόπος του ταιριάζει καλύτερα. Δεν είναι υπερανάλυση και υπερκατανάλωση φαιάς ουσίας, απλώς δείχνεις ωριμότητα ως προς την αντιμετώπιση της κατάστασης και σεβασμό στην ψυχολογία του ατόμου που σίγουρα θα αναστατώσεις, γι’ αυτό και ψάχνεις τον πιο ανώδυνο τρόπο.

Βέβαια υπάρχουν κι εκείνα που δε λέγονται. Πώς να πεις στον έρωτά σου ότι αυτό που έχετε δεν είναι έρωτας πλέον, ότι σου πέρασαν όλα και γι’ αυτό χωρίζετε; Πώς να πεις στη μητέρα σου ότι δε θέλεις να μιλήσετε τις ημέρες που είσαι ζορισμένος και ήρθε η ερωτική απογοήτευση και σε χτύπησε; Ψάχνεις να βρεις άλλες λέξεις που να μοιάζουν, να εννοούν αυτά ή κάτι λιγότερο απ’ αυτά που θες να πεις. Δυσκολεύεσαι όμως να πεις ακριβώς αυτό που έχεις στο μυαλό σου, γιατί τελικά μήπως δε χρειάζεται να τα λέμε και να τα μοιραζόμαστε όλα; Λίγες είναι οι φορές που έχεις επιλέξει να κρύψεις απ’ τη σχέση σου εκείνη την κλήση από τον πρώην έρωτά σου, γιατί δεν ήταν και κάτι σημαντικό για σένα, ή οι φορές που έμαθες ότι το φλερτ του κολλητού δεν ανταποκρίνεται, αλλά δεν το είπες για να μην τον στενοχωρήσεις τον άνθρωπο;

Το δίλημμα αυτό θα υπάρχει πάντα όταν θα θες να πεις εκείνα που θα πληγώσουν κάποιον ανεπανόρθωτα, που ξέρεις ότι θα προκαλέσουν φοβερή τρικυμία στην ψυχοσύνθεσή του άλλου. Είναι κι εκείνες οι κουβέντες, τα μυστικά, οι σκέψεις, που καλύτερα να μην τις ήξερες.

Μπορείς όμως να αντικαταστήσεις όσα δε λέγονται μ’ εκείνα που μπορούν να ειπωθούν. Δεν μπορείς να κρύψεις την αλήθεια, γίνεσαι συνένοχος, άθελά σου σού ξεφεύγουν πράγματα, η συμπεριφορά σου το δείχνει, οριακά το φωνάζει όσο εσύ προσπαθείς να μην καρφωθείς, οι λέξεις σου αλλάζουν και η ματιά σου κοιτάζει χαμηλά. Νιώθεις άσχημα που κρύβεις κάτι, που λες μισές αλήθειες ή ολόκληρα ψέματα, έχεις τύψεις και τρώγεσαι μέσα σου. Γιατί να βάζεις τον εαυτό σου λοιπόν σε μία τέτοια διαδικασία και αν ήσουν απ’ την άλλη πλευρά δε θα προτιμούσες την αλήθεια παρά τη συνένοχη σιωπή; Όσο κι αν πονέσει, αν ζορίσει, αν σου αλλάξει τα δεδομένα, είναι η αλήθεια και είναι πάντα προτιμότερο να στηρίζεσαι σ’ αυτήν παρά σε καμουφλαρισμένα ψέματα.

Οφείλεις στον εαυτό σου και ταυτόχρονα στον άλλον άνθρωπο, να βρεις τις λέξεις που ταιριάζουν και να πεις ακόμα κι εκείνα που δε θα ‘θελες με τίποτα να φτάσουν στην άκρη της γλώσσας σου. Αντί να πεις «δεν πειράζει, μην στενοχωριέσαι, όλα καλά θα πάνε», πες «κλάψε, γιατί αυτό που έγινε έφερε τα πάνω-κάτω και μετά θα σκεφτούμε πόσο καλύτερος και πιο δυνατός θα βγεις απ’ αυτό». Μην πεις όλα τα κλισέ, όλα εκείνα που κι εσύ σιχαίνεσαι να πεις, πόσο μάλλον να ακούσεις, αφού ξέρεις ότι πηγαίνουν στο κενό, χωρίς να αφήνουν ίχνος ουσίας στο πέρασμά τους.

Η στιγμή δε θα ‘ναι ποτέ η κατάλληλη για να πεις ακόμα κι εκείνα τα ηχηρά «χωρίζουμε, δε σε θέλω, συγγνώμη που φεύγω, παραιτούμαι, μετακομίζω σ’ άλλη χώρα, απολύεσαι, μείνε μακριά μου». Ζύγισε καλά μέσα σου τι ακριβώς έχει συμβεί, τι απ’ αυτά θες να μοιραστείς και ποιο είναι το νόημα που θέλεις να λάβει η απέναντι πλευρά. Προχώρα, μη φοβηθείς, μην κρύψεις τίποτα, δημιούργησε το κατάλληλο σκηνικό, χρησιμοποίησε έξυπνα τα δεδομένα σου και πάρε την ευθύνη των πράξεων και των λέξεων σου.

Να είσαι ειλικρινής, αλλά όχι σκληρός, να πεις όλα όσα ξέρεις και νιώθεις, άλλα όχι όσο χύμα σου έρχονται στο μυαλό, να σκεφτείς ποιος είναι ο άνθρωπος που μιλάς και ποιες θέλεις να είναι οι σχέσεις σας μετά απ’ αυτό. Να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στην αλήθεια. Να μην κρύψεις όσα φοβάσαι να ακουστούν, αλλά να μη γίνεσαι απότομος, να τις χαϊδεύεις τις λέξεις σου. Να βάλεις τον εαυτό σου και στην απέναντι πλευρά και να αναλογιστείς πώς θα ήθελες εσύ ο ίδιος να σου φερθούν.

Μπορούν να ειπωθούν τα πάντα, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες, ο χρόνος αγαπάει την αλήθεια, όσο κι αν την απομακρύνουν οι άνθρωποι. Τα σημάδια της αλήθειας που βρίσκεις το θάρρος να μοιραστείς, επουλώνονται, οι πληγές που αφήνουν όμως τα θρασύτατα ψέματα, παραμένουν πάντα, σχεδόν ανοιχτές.