Ο χρόνος που χρειάζεται για να ξεπεράσεις μια απογοήτευση

Πόσο καιρό θα νιώθεις την απογοήτευση που σου προκαλεί ο έρωτας; Πόσο μπορεί να κρατήσει η θλίψη στα μάτια για το πρόσωπο που δεν είναι πια δίπλα σου; Μπορεί να γίνει κάτι για να «περάσει» πιο γρήγορα η ερωτική απογοήτευση κι υπάρχει κάτι που καθυστερεί τη γιατρειά; Θα ήταν τέλειο αν μας έλεγαν «οκ, χρειάζεσαι τρεις μήνες και μετά απ’ αυτό το διάστημα θα είσαι όπως ήσουν και ακόμη καλύτερα». Το λέω αυτό γιατί αισθάνομαι πως το γεγονός ότι δεν ξέρεις πόσο θα κρατήσει αυτό που έκανε την καρδούλα σου κομματάκια, κάνει λίγο πιο δύσκολο το να διαχειριστείς την όλη διαδικασία.

Κατά κάποιο τρόπο η ερωτική απογοήτευση ακολουθεί την πορεία του πένθους, κάνει τον κύκλο της και σιγά-σιγά φεύγει για να φιλοξενήσει μια νέα σειρά συναισθημάτων. Στην αρχή, όπως κάθε πλάσμα που σέβεται τον εγωισμό του, δυσκολεύεσαι να αποδεχτείς το γεγονός, αρνείσαι. Μετά περνάμε στα πιο έντονα συναισθήματα, έρχεται ο θυμός, τα νεύρα, η απότομη συμπεριφορά σε πρόσωπα που δε σου φταίνε σε τίποτα. Έχεις σχεδόν συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ήθελες και θυμώνεις, ξεσπάς εναντίον του/της πρώην και πιθανόν και προς άλλα πρόσωπα του ιδίου φύλου. Σε αυτή φάση τούς παίρνει όλους η μπάλα και κάποιες φορές ο θυμός γυρνά και προς τον ίδιο σου τον εαυτό με ατάκες του στιλ «κάτι δεν έκανα σωστά, δεν προσπάθησα πολύ, εγώ φταίω». Κάπου εκεί ξεπηδούν οι δεύτερες σκέψεις για όσα συνέβησαν. «Κι αν έκανα εκείνο, αν ήμουν περισσότερο απ’ αυτό και λιγότερο απ’ το άλλο». Και να σου και οι τύψεις, να που φταίει ο παρορμητισμός σου, η τύχη σου η ξελογιάστρα, τα άστρα, ο τρελός παπάς που σε βάφτισε.

Κάνοντας όλα τα πιθανά σενάρια, φτάνεις στο σήμερα που ο έρωτας που τόσο επιθυμούσες δεν είναι δίπλα σου. Δε χτυπάει το κινητό, δεν εμφανίζεται στην οθόνη το όνομά του, δεν κοιμάστε μαζί το βράδυ. Το σκέφτεσαι, το αποδέχεσαι και η θλίψη έρχεται να σε πάρει αγκαλιά, να χαϊδέψει τις πληγές σου, να σε γλυκάνει σιγά-σιγά μέχρι να το αποδεχτείς. Για να φτάσουμε ως εδώ χρειάζεσαι περίπου δύο μήνες χωρίς να είναι οριστικό και αμετάκλητο. Αρχίζεις να το παίρνεις απόφαση, να θες να σηκωθείς απ’ τα πατώματα και να πατήσεις πάλι στα πόδια σου, να αφήσεις τα καψουροτράγουδα και να πιάσεις τα «υπάρχει ζωή και μετά από σένα». Οι πληγές μπορεί να μην έχουν κλείσει ακόμα, αλλά σίγουρα λίγη χαρά θα τις βοηθούσε. Αρχίζεις να προσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα και σε αυτή τη φάση μπορεί να μείνεις έως έξι μήνες.

Η διαδικασία που περιγράψαμε παραπάνω είναι συνήθως έντονη, αναλόγως πόσο δυνατή είναι η ερωτική απογοήτευση, πόσο πολύ ήθελες το πρόσωπο που δεν καταφέρατε να μείνετε μαζί. Δεν είναι για όλους το ίδιο, δεν είναι προγραμματισμένη και τυποποιημένη διαδικασία. Εδώ δεν παίρνεις το χάπι σου και περνάει. Ο χρόνος που χρειάζεται για να μπει και πάλι η ζωή σε κανονικό ρυθμό μπορεί να ανέρχεται μέχρι και στο ένα έτος. Περνάς τη μεταβατική φάση βιώνοντας όλη την γκάμα των συναισθημάτων και προχωράς. Η περίοδος που ξεκινάει περιλαμβάνει νέες συνήθειες και αλλαγές, μιας και δεν πονάς πια, μπορείς να μαθαίνεις νέα του πρώην χωρίς να εκτοξεύεις τασάκια και χαρτομάντηλα. Αυτό μπορεί να διαρκέσει μέχρι δύο χρόνια. Έχεις ενθουσιασμό για το μέλλον, κάνεις σχέδια και δεν είσαι κολλημένος στο παρελθόν και σε όσα συνέβησαν στον ψυχισμό σου.

Συνολικά για να περάσεις απ’ όλα τα στάδια, να το ζήσεις όπως του αρμόζει ώστε να μη μείνουν καταπιεσμένα συναισθήματα μπορεί να χρειαστείς από έναν χρόνο έως και πέντε χρόνια. Όσο πιο δεμένος είσαι με τον άλλο,  τόσο περισσότερο χρόνο μπορεί να χρειαστείς για να φτάσεις στην ίαση. Αν πρόκειται για πιο εφήμερη και χαλαρή σχέση, μπορεί να κρατήσει ακόμα και μερικές εβδομάδες. Μπορεί να έχουν ένταση αυτές οι εβδομάδες και να μη φαίνεται τόσο χαλαρή η σχέση που προηγήθηκε, αλλά θα περάσει πιο γρήγορα απ’ ότι περίμενες. Στην περίπτωση ενός ζευγαριού που η σχέση έχει ξεθυμάνει εδώ και καιρό, όταν έρθει ο οριστικός χωρισμός μπορεί να μη χρειαστεί τόσος χρόνος για τον απλούστατο λόγο ότι τα περισσότερα συναισθήματα τα βίωσαν όσο η σχέση υπήρχε ακόμα, μάλλον τυπικά, ώσπου να πάρουν την απόφαση του χωρισμού.

Προφανώς και δεν ισχύει σε κάθε άνθρωπο το ίδιο χρονοδιάγραμμα. Εξαρτάται από την προθυμία σου να δουλέψεις με τον εαυτό σου, να ακούσεις τα συναισθήματά σου και να ανοίξεις μια καινούρια σελίδα με τρόπο υγιή κι όχι βιαστικά και άχαρα, κρύβοντας κάτω απ’ το χαλί όσα έγιναν. Να έχεις στο μυαλό σου ότι όπως οι χαρές τελειώνουν, έτσι κι ο πόνος δεν κρατάει για πάντα. Μη σε φοβίζει αυτό που νιώθεις, όσο ψυχοφθόρο κι αν είναι, αφού είναι βέβαιο πως θα περάσει.

Τι μπορεί να επιβραδύνει την πορεία αυτής της διαδικασίας και να δυσκολέψει τη μετάβαση από τη μία φάση στην επόμενη, μέχρι να έρθει η απελευθέρωση απ’ το σφίξιμο στο στήθος που νιώθεις όταν η ερωτική απογοήτευση σού κάνει παρέα;

Παριστάνεις πως δεν πονάς, πως δεν είναι τόσο σημαντικό αυτό που έχει συμβεί. Μες την αγωνία να απαλλαγείς απ’ τα αρνητικά που νιώθεις, προσποιείσαι πως δε σε νοιάζει. Προσπαθείς να ξεγελάσεις τον πόνο, ενώ αν του κάνεις τη χάρη να τον βιώσεις και τον αφήσεις να περάσει, ίσως έχεις καλύτερα αποτελέσματα. Το να καταπιέσεις όσα νιώθεις δε θα βοηθήσει. Το γνωστό άσμα «ο έρωτας με έρωτα περνάει» μας έχει ρίξει στις πιο αχρείαστες αγκαλιές, σε αγκαλιές που δεν κλείνουν την πληγή, αλλά ανοίγουν μεγαλύτερα τραύματα. Γιατί δεν ήταν η στιγμή, δεν ήσουν εσύ εκεί, δε χρειαζόσουν μια νέα σχέση για να ξεπεράσεις την απογοήτευση. Σε αυτή τη συνθήκη υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων, εκείνοι που επικεντρώνονται στον άλλον, που πιστεύουν πως για όλα φταίει ο πρώην σύντροφος και κατηγορούν μόνο την άλλη πλευρά. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που στρέφουν τον φακό προς τον εαυτό τους και το φταίξιμο γίνεται μόνο δικό τους. Κι ας ξέρουν πως στην πραγματικότητα δε φταίει ποτέ μόνο ένας, ούτε για τον χωρισμό που ήρθε, ούτε για ένα γλυκό που δεν έδεσε. Συνήθως φταίνε τα υλικά ή που την ώρα της συνταγής μιλούσαμε στο κινητό, βλέπαμε τηλεόραση, το γάλα είχε λήξει κι εμείς χαζεύαμε τον γείτονα να απλώνει ρούχα.

Είναι βέβαιο πως δεν μπορείς να πεις σε κάποιον «τώρα θα είσαι χαρούμενος» και αυτός να είναι. Υπάρχουν όμως σοβαρές πιθανότητες να πετύχεις πιο σύντομα την αποστολή «ξεπερνάω απογοήτευση» αν πεις στον εαυτό σου ή στον κολλητό, τον αδερφό, τον ανιψιό, τον γείτονα ότι μπορείς να θρηνήσεις με την ψυχή σου όσο διάστημα ορίσεις, να το ζήσεις χωρίς να τραβήξει για πολύ. Μόλις όμως περάσει το διάστημα που όρισες, σταματάει το μοιρολόι. Η Charlotte York είπε περίφημα ότι χρειάζεται ο μισός χρόνος από τη διάρκεια μιας σχέσης για να ξεπεράσεις ένα άτομο, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό μας συμφέρει όταν πρόκειται για μακροχρόνιες σχέσεις, γι’ αυτό απλώς αφήνω εδώ αυτήν την πληροφορία.

Να πάρεις τον χρόνο σου, να το ζήσεις όπως θες, για όσο θες, και να επαναλαμβάνεις «τίποτα δεν κρατάει για πάντα». Τουλάχιστον για την ερωτική απογοήτευση αυτή η σκέψη είναι παρήγορη.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!