Η μητέρα μου πάντα με παρότρυνε να υιοθετήσω στη ζωή μου το ευγενικό θράσος. Είναι το κλειδί για μια αξιοπρεπή επιτυχία ή τουλάχιστον για μια αξιοπρεπή προσπάθεια. Και δεν είχε άδικο. Το ευγενικό θράσος είναι το ίδιο με το θάρρος, μόνο που το ενισχύεις με μια έξτρα δόση ψυχικής δύναμης κι ενίοτε είναι και πιο αποτελεσματικό. Η συνοδεία της ευγένειας το κάνει ακαταμάχητο κι εσένα πιο δυνατό και σίγουρο για τον εαυτό σου.
Τι συμβαίνει όμως όταν το θράσος στέκει μονάχο χωρίς συνοδό; Τι εντύπωση δίνουν όσοι το προτιμούν σκέτο; Θα ‘λεγε κανείς πως το νόημα, αλλά κυρίως η ουσία του, αλλάζει ριζικά όταν ξεγυμνώνεται από τα επίθετα που το συντροφεύουν.
Πολλοί είναι αυτοί που στην προσπάθεια της ανάδειξής τους και της επιτυχίας τους αναπτύσσουν μέσα τους το θάρρος χωρίς όμως να το ελέγχουν, φτάνοντας στο σημείο όπου περνούν αυτήν τη λεπτή γραμμή που το διαχωρίζει απ’ το θράσος. Σπάνια αντιλαμβάνονται πόσο απωθητικό και καταστροφικό είναι αυτό. Διότι όταν παρασύρεσαι και προσπερνάς ένα όριο, μετά δεν υπάρχουν πολλά που μπορούν να σε συγκρατήσουν. Τα όρια διαγράφονται και προχωράς ακάθεκτος προς τον εκάστοτε στόχο σου.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που υποκινεί τα νήματα. Η σιγουριά; Η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση; Η αλαζονεία; Το χρήμα; Μήπως όλα τα παραπάνω; Επιθυμούν με κάθε τρόπο να βελτιώσουν την προσωπική τους ζωή κι ελάχιστες φορές τις ζωές των πολύ κοντινών τους προσώπων. Αδιαφορούν για τους γύρω τους και για τα σχόλια που προκαλούν, κάτι τ’ οποίο δε το λες κι αρνητικό, αλλά καλό θα ‘ναι να υπάρχει ένα μέτρο.
Η συμπεριφορά τους αυτή γίνεται πιο έντονη απ’ τους ίδιους και κατακριτέα απ’ τους υπόλοιπους, όταν πρέπει να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες ή εργασίες. Χωρίς να υπολογίζουν τίποτ’ άλλο πέρα απ’ την πάρτη τους, ενεργούν παίρνοντας πρωτοβουλίες. Δεν μπαίνουν στον κόπο να συζητήσουν ή ν’ ακούσουν την άποψη των υπολοίπων. Ακόμη κι αν αφορά τους τρίτους περισσότερο, εκείνοι θα υλοποιήσουν αυτό που θεωρούν οι ίδιοι σωστό.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα υπάρχουν αντιρρήσεις απ’ τους υπόλοιπους και γι’ αυτό, στο φόβο τους μήπως κι απορριφθεί η πρότασή τους, σωπαίνουν κι υπόγεια την πραγματοποιούν. Μόλις ολοκληρωθούν όσα σχεδίασαν, είναι έτοιμοι ν’ ανακοινώσουν και στο υπόλοιπο team τα καθέκαστα. Αποσβολωμένοι όλοι ενημερώνονται ότι η ομαδική εργασία έχει ήδη ολοκληρωθεί, χωρίς καμιά συζήτηση και χωρίς τη συγκατάθεση κανενός. Αδίκως αγωνίζονταν να βρουν μέχρι προ ολίγου λύσεις, μιας κι η λύση είχε ήδη δρομολογηθεί.
Ίσως νιώσουν εξαπατημένοι, ίσως ανύπαρκτοι, ακόμη και πιόνια ενός ανθρώπου, που δε λογαριάζει και δε σέβεται την αγωνία και την προσπάθειά τους. Η αμηχανία είναι διάχυτη, τουλάχιστον τα πρώτα λεπτά. Μη θέλοντας να δημιουργήσουν εντάσεις οι ακροατές του αξεπέραστου μονολόγου, προσπαθούν να εξηγήσουν ήρεμα, αλλά και να καταλάβουν πότε πραγματοποιήθηκαν όλα όσα άκουσαν και για ποιο λόγο δεν είχαν την παραμικρή ιδέα. Οι απαντήσεις –αν δοθούν– δε θα ‘ναι ικανοποιητικές και περισσότερο θα υποτιμήσουν τη νοημοσύνη τους. Κάποιοι θα τα παρατήσουν κι άλλοι, μ’ όση υπομονή τους έχει απομείνει, θα το παλέψουν λίγο ακόμη για να εξηγήσουν τ’ αυτονόητα. Αποτέλεσμα δε θα δουν.
Με την υπομονή να εξαντλείται, θα ‘ρθουν σε ρήξη μεταξύ τους, αδίκως βέβαια, γιατί πλέον η κατάσταση βρίσκεται σε τέτοιο σημείο που τίποτα δεν αλλάζει. Με τον αέρα της επιτυχίας και τη γεύση της ικανοποίησης, μιας και τα πράγματα έγιναν όπως ακριβώς τα ήθελαν, τα άτομα με το θράσος τους παραμάσχαλα θ’ αποχωρίσουν με το ύφος κατακτητή, αφήνοντας πίσω τους ένα βομβαρδισμένο τοπίο.
Δεν έχουν πτοηθεί στο ελάχιστο. Το σκηνικό που προηγήθηκε το ‘χουν βιώσει αμέτρητες φορές κι έχουν σκοπό να συνεχίσουν να το απολαμβάνουν. Δεν τους ενδιαφέρει ποιον θα ‘χουν απέναντί τους. Ο εγωισμός τους τροφοδοτεί το θράσος τους και νιώθουν αρκετά ισχυροί για να πετύχουν όσα θέλουν. Είμαι πολύ περίεργη για το τι θα συμβεί όταν δυο άνθρωποι με το ίδιο θράσος έρθουν αντιμέτωποι. Καλά ξεμπερδέματα και μην ξεχνάτε ότι το θράσος δεν είναι πάντα εχέγγυο για την επιτυχία.
Επιμέλεια Κειμένου Ελεονόρας Κοκκίνη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Ελεονόρα Κοκκίνη
