Δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς. Ξέρουν όλα μας τα καλά και τα ανάποδα, τα καπρίτσια και τα πείσματα, συγχωρούν όταν ερωτεύεσαι και εξαφανίζεσαι και είναι πάντα εκεί να σου δώσουν μια αγκαλιά να κλάψεις και να ξεσπάσεις. Οι φίλοι σ’ αγαπούν όπως ακριβώς είσαι και είναι εκείνοι με τους οποίους μπορείς να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός. Οι καλοί φίλοι, λένε άλλωστε, παίρνουν προαγωγή σε οικογένεια και συνήθως αυτό το δέσιμο το φέρνει η κουμπαριά.
Ποιος από εμάς δε θα ήθελε τους κολλητούς να μας παντρέψουν και να μας βαφτίσουν τα παιδιά; Κι ακόμα κι αν κανένα απ’ τα δύο δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μας, κάτι βράδια μετά από μερικά ποτά καταλήγουμε να κάνουμε εικασίες για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα αν αυτό συμβεί. Λέει το κολλητάρι πώς θα στήσει το πιο τρελό bachelor, πώς θα ονομάσει το παιδί μας «Πολύκαρπο» χωρίς εμείς να έχουμε συμφωνήσει και καταλήγουμε τελικά να κάνουμε όνειρα για το πάρτι, τις πισίνες, τα ποτά και την υπέροχη θεωρητική κουμπαριά μας. Τι γίνεται όμως όταν αυτή έρχεται και δεν αποδεικνύεται όσο ονειρική την περίμενες;
Η μετάβαση ενός φίλου σε επίσημη οικογένεια είναι κάτι που σίγουρα το ήθελες καιρό. Ίσως μάλιστα να την έβλεπες κι ως μια επιβράβευση, ένα τελευταίο και πιο επίσημο παράσημο για τη φίλια των χρόνων που έχετε καταφέρει. Αυτό που πάντα όμως ξεχνάμε είναι πως ακόμα και στην πιο αγαπημένη οικογένεια υπάρχουν εντάσεις, διαφωνίες και μικρές παρεξηγήσεις που σίγουρα δεν υπάρχουν τόσο έντονα μέσα σε μια παρέα. Είναι σαν η σχέση σας να αλλάζει, να φεύγει από τις σταθερές της και την ευκολία της. Πολλές φορές οι συζητήσεις μοιάζουν πλέον σαν συμβουλή από τον μεγάλο αδερφό ή τη μαμά σου. Και κάπου εκεί συχνά αναρωτιέσαι αν πήρες τη σωστή απόφαση. Κι αυτό γιατί ξεκινάς να αποκρύπτεις πράγματα και καταστάσεις. Νιώθεις πως πρέπει να αποφύγεις τη μουρμούρα, με τους ίδιους ανθρώπους που παλιότερα δεν έβαζες ούτε τελεία όταν μίλαγες και τα έλεγες όλα χαρτί και καλαμάρι.
Σε αυτή λοιπόν την πορεία θα αρχίσεις και εσύ αλλά κι εκείνοι να βλέπετε πέρα από την αγάπη και τη στοργή που θα σας έχει προκαλέσει αυτός ο δεσμός. Θα εντοπίσετε τα αρνητικά. Κάτι που ίσως παλιά δε σας ενοχλούσε ή θα το παραβλέπατε, τώρα δεν αφήνεις με τίποτα να πέσει από το τραπέζι. Και μπορεί να μη φταίει μόνο που μεγαλώνουμε, όπως συχνά λέμε, άλλα που πλέον έχουμε από τους φίλους μας περισσότερες προσδοκίες. Θέλουμε να τους βλέπουμε καλά, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να γίνουμε πού και πού οι κουραστικοί. Να δώσουμε λάθος μηνύματα, να πιέσουμε, ή και να νιώσουν πως τους κριτικάρουμε.
Η χαλάστρα είναι διπλή, να ξέρεις. Απ’ τη μία εκείνοι, που κανονίζουν τα πάντα σε ό,τι ώρα και μέρα θέλουν γιατί έχουν παιδία, σκυλιά, γατιά, κι από την άλλη εσύ που λες κι επαναλαμβάνεις πως πρέπει να αλλάξεις το μισό σου πρόγραμμα για να μπορείς να ακολουθήσεις. Σαν να δίνουν τα πιτσιρίκια δικαιώματα και στη δική σου ζωή νιώθεις, ενώ ταυτόχρονα τα «νοικοκυρεμένα» φιλαράκια δε σταματάνε να ρωτάνε αν παίζει κάτι στη ζωή σου, αν θα αποκατασταθείς ποτέ εσύ, καθώς και πότε -κι αν- θα τους αξιώσεις να σου επιστρέψουν την κουμπαριά. Κι απομυθοποιούν με τον τρόπο τους τη ζωή του single, λες και είναι το χειρότερο έγκλημα στο κόσμο.
Μην το πολυσκέφτεσαι όμως, είναι ακόμα τα φιλαράκια σου. Απλά έχουν περάσει στο επόμενο στάδιο. Δημιούργησαν μια οικογένεια κι επέλεξαν συνειδητά να σε κάνουν επίσημα μέρος της. Κι αν σκέφτονται διαφορετικά απ’ ό,τι ήξερες, είναι γιατί πολύ απλά ξεκίνησαν να έχουν τις έννοιες και τους προβληματισμούς της, πράγμα που σ’ εσένα ίσως να φαντάζει ακόμα δύσκολο. Βάζουν σε όλα πρόγραμμα για να προλάβουν την καθημερινότητα, πράγμα που εσένα σε σκοτώνει, ναι, είναι όμως επειδή βρίσκεστε σε άλλες φάσεις. Το αίσθημα της παρόρμησης χάνεται όταν ζεις για δύο, ή και περισσότερους. Και παρ’ όλο που σε πειράζει, καθώς η ιδέα που είχες δημιουργήσει στο μυαλό σου για την ιδανική κουμπαριά είναι εξωπραγματική, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να το αποδεχτείς μέσα σου και να προχωρήσεις δίπλα τους, στη νέα αυτή σου θέση.
Ένας φίλος δεν είναι μόνο στις καλές στιγμές εκεί, στα γλέντια, στα ταξίδια. Είναι εκεί για να σε σηκώσει όταν πέσεις και σε αυτήν τη ζωή δε θα είναι μόνο μια φορά. Και πολλές φορές απλά και μόνο που υπάρχεις είναι δύναμη. Άλλωστε για να επιλέξατε και οι δύο να μπείτε σε αυτό το καλούπι της σχέσης δεν μπορεί να είναι τόσο λάθος όσο μερικές φορές -για μικρές μόνο στιγμές- μοιάζει να είναι.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Κύρκου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
