Λένε πως οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε, ξέχασαν όμως να μας πουν πως οι φίλοι μπορεί να μας πληγώσουν, να μας γυρίσουν την πλάτη και να μας ξεγράψουν έτσι απλά. Ίσως ακούγεται σκληρό κι απόλυτο, αλλά στις μέρες μας η πραγματική φιλία σπανίζει.
Η προδοσία από φίλο πονάει διπλά, χάνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Είναι δύσκολο ν’ απογοητεύεσαι από ένα άτομο που βασιζόσουν σ’ αυτό, που είχες μοιραστεί μαζί του όμορφες και δύσκολες στιγμές, που του ανοίχθηκες, που του εμπιστεύτηκες τα πιο μεγάλα σου μυστικά.
Μετά από κάτι τέτοιο κλείνεσαι στον εαυτό σου, φοβάσαι να εκτεθείς ξανά, φοβάσαι να εμπιστευτείς ξανά, φοβάσαι ν’ ανοίξεις την καρδιά σου σε κάποιον, φοβάσαι πως θα είναι σαν να του δίνεις το εισιτήριο για να σε πληγώσει κι αυτός.
Η ερωτική απογοήτευση δε φαντάζει τίποτα μπροστά στην προδοσία από φίλο. Ο φίλος σου στέκεται σ’ ένα χωρισμό από κάποιο σύντροφο, στο χωρισμό όμως από έναν κολλητό ποιος θα σου σταθεί; Χάνεις το φιλαράκι σου, χάνεις τη δεύτερη οικογένειά σου κι αυτός ο πόνος είναι απερίγραπτος, γιατί προέρχεται από ένα άτομο που πίστευες ότι θα σου σταθεί σε οτιδήποτε και θα είναι δίπλα σου ό,τι κι αν συμβεί.
Χάνεις αυτό το ένα άτομο που είχες ξεχωρίσει ανάμεσα σε τόσα πολλά, που είχατε αναπτύξει έναν άλλο τρόπο επικοινωνίας, έναν δικό σας, που είχατε τα δικά σας στέκια, τα δικά σας αστεία που κανένας άλλος δεν καταλάβαινε, που μαζί κάνατε τις πιο χαζές συζητήσεις του κόσμου, τα πιο χαζά πράγματα, και που μόνο μαζί του μπορούσες να είσαι ο εαυτός σου.
Και μετά από μια προδοσία όλα φαντάζουν πιο σκοτεινά, οι στιγμές, οι μέρες και τα χρόνια που περάσατε μαζί καλύπτονται από ένα μαύρο σύννεφο και είναι μια οδυνηρή υπενθύμιση πως αυτό το άτομο που είχες πάνω απ’ όλα και που θα έμπαινες στη φωτιά γι’ αυτό, στην τελική δε σε υπολόγιζε και δε θα έκανε ούτε τα μισά από αυτά που θα έκανες εσύ γι’ αυτό.
Πόσες φορές πληγώθηκες από ένα φίλο σου; Ε, λοιπόν, ρίξε μία μούντζα σ’ όλους αυτούς τους δήθεν φίλους που ξαφνικά αποφάσισαν πως δεν τους κάνεις πλέον ή σ’ όλους αυτούς που προσπάθησαν να σε βάλουν σε καλούπι για να τους κάνεις. Μια μούντζα και σ’ αυτούς που σε μείωναν, γιατί είχαν ανασφάλειες, σ’ αυτούς που επειδή δεν ένιωθαν καλά έπρεπε να κάνουν κι εσένα δυστυχισμένο.
Μία μούντζα σ’ αυτούς που ζήλευαν, σ’ αυτούς που έκραζαν, σ’ αυτούς που έλεγαν ψέματα, σ’ αυτούς που υπονόμευαν. Και κυρίως μια μούντζα κι ένα μεγάλο «Χ» σ’ όσους υπήρξαν εμπόδιο στην ευτυχία σου, σε όσους δε χάρηκαν με τη χαρά σου και σ’ όσους δε σου στάθηκαν, όταν το είχες ανάγκη.
Να στέκεσαι στα πόδια σου και να μην αφήνεις κανέναν να σε ποδοπατά, ρίξε ένα δάκρυ φεύγοντας και μετά μια μαύρη πέτρα. Όσοι σε πλήγωσαν δεν έχουν καμία δουλειά στη ζωή σου και με τον χρόνο θα καταλάβεις πως κάποιοι άνθρωποι ανήκουν στο παρελθόν σου και μόνο εκεί.
Τέλος πες και μια συγγνώμη σ’ όλα τα άτομα που έχεις προδώσει εσύ κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Σίγουρα έχεις προδώσει κι εσύ κάποια άτομα, μπορεί κι άθελα σου, το έχω κάνει κι εγώ, το έχεις κάνει κι εσύ, το έχουμε κάνει όλοι μας. Να μάθεις να λες ένα «συγγνώμη» σ’ αυτούς που έχεις πληγώσει κι ένα «άντε γαμήσου» σ’ αυτούς που σε πλήγωσαν.
Επιμέλεια κειμένου Δέσποινας Τάμπου: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Δέσποινα Τάμπου
