Από μικρή θυμάμαι πόσο ευεπηρέαστη ήμουν στη διάχυτη αρνητικότητα γύρω μου. Υπήρχε παντού, στο σπίτι, στο σχολείο, στις παρέες. Συζητούσαμε για το μέλλον, για τα όνειρά μας, τόσο φοβισμένοι και ανασφαλείς, λες κι αναφέραμε κάτι παράνομο, κάτι κρυφό. Μας έλεγαν να μην κάνουμε μεγαλεπήβολα σχέδια, να μην πετάμε στα σύννεφα γιατί τα όνειρα δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Στην πιο τρυφερή μας ηλικία νιώσαμε ευνουχισμένοι κι ανήμποροι να πλάσουμε το μέλλον μας. Κρυφτήκαμε πίσω από ένα «πρέπει να είσαι ρεαλιστής» και τσαλαπατήσαμε την αισιοδοξία μας. Και πριν το καταλάβουμε γίναμε φορείς και διαμοιραστές αρνητικής διάθεσης και πεσιμισμού.

Μεγαλώνοντας καταλάβαμε ότι ίσως είχαν δίκιο που μας προειδοποιούσαν. Η καθημερινότητα είναι πλέον τόσο πολυεπίπεδα έντονη που πολλοί από εμάς νιώθουμε τυχεροί που απλώς καταφέρνουμε κι επιβιώνουμε. Οι υποχρεώσεις τρέχουν, οι ρυθμοί ανεβαίνουν και τα ωράρια πιέζουν. Πού χρόνος για εμάς. Ακούγεται σχεδόν τρελό να μιλάς για αισιοδοξία και θετικότητα μέσα σε ένα περιβάλλον που έχει βαλθεί να σε φτάσει στα όριά σου. Αν όμως μπορούσαμε να πατήσουμε ξαφνικά ένα pause; Αν μπορούσαμε να γίνουμε παρατηρητές του εαυτού μας και της καθημερινότητάς μας; Θα μας άρεσε αυτό που θα βλέπαμε; Θα ήμασταν ικανοποιημένοι με την πραγματικότητά μας;

Βάζω στοίχημα πως οι περισσότεροι από εμάς θα μέναμε έκπληκτοι κοιτάζοντας τη ζωή μας από μακριά. Θα διαπιστώναμε πως έχουμε σταματήσει να ονειρευόμαστε, να προσδοκούμε, να οραματιζόμαστε. Δεχόμαστε τις προκλήσεις της καθημερινότητας με παράπονα και γκρίνια. Δε μας αρέσει η πραγματικότητα που έχουμε κατασκευάσει, αλλά δεν κάνουμε τίποτα για να την αλλάξουμε. Βλασφημούμε, βρίζουμε και καταριόμαστε για να σκύψουμε για ακόμα μια φορά το κεφάλι και να δεχθούμε το πακέτο που μας έλαχε. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα εάν αντιμετωπίζαμε την κάθε ημέρα σαν μια μικρή αλλαγή με σκοπό να φέρει μια μεγαλύτερη;

Κάνε μόνο πράγματα που σε εξελίσσουν και σε προάγουν, είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο. Πόσο αληθές, αναγκαίο και ταυτόχρονα απαιτητικό είναι αυτό! Ξέρω, είναι δύσκολο να ανακαλύπτουμε την ουσία των πραγμάτων που μας περιβάλλουν και το νόημα των δραστηριοτήτων με τις οποίες καταπιανόμαστε. Είναι δύσκολο να μην αφήσουμε την καθημερινότητα να μας παρασύρει στον τρελό μαραθώνιό της. Τίποτα όμως δεν είναι ακατόρθωτο, τίποτα! Υπάρχουν τρόποι, μικρές αλλαγές που μπορούν να συντελούνται καθημερινά, με λίγη προσπάθεια από μέρους μας. Και για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, θα παραθέσω κάποιες από αυτές, λόγω των οποίων έχω δει διαφορά στη δική μου καθημερινότητα:

 

1. Βάλε ένα στόχο κάθε ημέρα. Οργάνωσε την ημέρα σου γύρω από ένα μικρό, προσωπικό σκοπό, καταγράφοντας τα βήματα που θα σε βοηθήσουν στην υλοποίησή του.

2. Αναλογίσου τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν, σε βοηθούν να έλθεις πιο κοντά με τον επιθυμητό εαυτό σου; Με αυτό που θέλεις να είσαι;

3. Μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με κανέναν ώστε να μη δημιουργείς επίπλαστες ανάγκες. Είσαι αυτός που είσαι. Δεν μπορείς ούτε πρέπει να γίνεις κάποιος άλλος.

4. Γράψε σε μία λίστα τις επιθυμίες σου μαζί με την αιτία ύπαρξής τους. Ποιες από αυτές είναι πραγματικές και ποιες υπάρχουν ως απόρροια ψευδών αναγκών;

5. Αξιολόγησε το άγχος σου. Σκέψου κάποιο γεγονός το οποίο ενεργοποιεί στο ζενίθ τον άγχος σου και αντιπαράβαλε τα διάφορα άγχη που βιώνεις καθημερινά. Έτσι θα δεις τις πραγματικές διαστάσεις αυτών και θα καταλάβεις εάν αξίζει να υπάρχουν και να τρέφονται σε σύγκριση με μία κατάσταση πραγματικά αγχωτική.

6. Μην εστιάζεις την προσοχή σου στους άλλους. Δώσε χρόνο σε εσένα. Όσο περισσότερη φαιά ουσία καταναλώνεις με το να κρίνεις, κουτσομπολεύεις και σχολιάζεις κάποιον άλλον, τόσο λιγότερο ασχολείσαι με εσένα.

7. Μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου. Κατάγραψε -αν είναι δυνατόν σε καθημερινή βάση- τα επιτεύγματα που καταφέρνεις, μικρά ή μεγάλα, προσωπικά ή επαγγελματικά.

8. Σκέψου κάποιον στον οποίο μπορείς να προσφέρεις κάτι, υλικό αγαθό ή υπηρεσία. Θα νιώσεις πολύ καλύτερα και κυρίως θα βοηθήσεις κάποιον που έχει ανάγκη. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η προσφορά προάγει τη νοητική και σωματική μας υγεία.

 

Ίσως με την πρώτη ανάγνωση κάποια βήματα να φαίνονται ανυπόστατα ή και αστεία. Ξέρω επίσης ότι δε γίνονται όλα κάθε μέρα. Αυτό που θέλω να κάνεις είναι τα προσαρμόσεις -όλα ή κάποια από αυτά- στη δική σου πραγματικότητα. Επίλεξε σε τι από αυτά θα αναλωθείς και φυσικά μπορείς να κάνεις και δικές σου προσωπικές προσθήκες. Βάλε τον εαυτό σου σε προτεραιότητα για μικρότερα ή μεγαλύτερα διαστήματα μέσα στην ημέρα σου.

Καν ’το και θυμήσου, κάποιες φορές ένα μικρό βήμα αρκεί για να επιφέρει τις σπουδαιότερες αλλαγές!

Συντάκτης: Άννα Τσάβου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου