Τα πάντα γύρω μας κινούνται με ταχύτητες που κρατάνε το κοντέρ με τους δείκτες μόνιμα στο κόκκινο. Γρήγορες γνωριμίες, γρήγορες σχέσεις, γρήγορες επαφές. Ο κόσμος περιστρέφεται σε μια ιλιγγιώδη και τρελή πορεία και εμείς καλούμαστε να ακολουθήσουμε. Τείνουμε να μετατραπούμε σε καλοκουρδισμένες μηχανές που ενεργούν πριν σκεφτούν. Κάνουμε κάτι γιατί «πρέπει» και γιατί είναι το «λογικό», δεν παίρνουμε όμως λίγο χρόνο να αναρωτηθούμε με βάση ποιανού τη λογική πράττουμε, ούτε να αναλογιστούμε το αντίκτυπο που δημιουργούμε. Κάπου μέσα στην ατέρμονη προσπάθειά μας να συμβιβαστούμε με το πρέπον και με αυτό που κάνουν όλοι, σταματάμε να σκεφτόμαστε αποτελέσματα και προσωπικές ανάγκες. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος άλλος φέρεται έτσι προς εμάς; Πώς επηρεαζόμαστε όταν αντί για πράττοντες γινόμαστε δέκτες;

Κάθε δράση έχει και μια αντίδραση έλεγε ο Νεύτωνας και όσοι δεν προσέχαμε ιδιαίτερα στη φυσική πρώτης λυκείου το ακούσαμε σίγουρα αργότερα μέσα από κάποια σειρά του Κοκκινόπουλου. Κάθε τι που κάνουμε ή δεν κάνουμε, κάθε τι που λέμε ή δε λέμε, οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα και εγείρει μια συγκεκριμένη πράξη. Πολλές φορές όμως κάνουμε την αρχική δράση κι ενώ μετά περιμένουμε εναγωνίως για την αντίδραση, αυτή μοιάζει να μην έρχεται! Αναμονή για απαντήσεις, πληροφορίες ή έστω ενδείξεις. Και όσο καθυστερούν προβληματισμός. Κι αν αυτές δεν έρθουν ποτέ; Αν η αντίδραση που περιμένουμε δε φανεί; Αν χάθηκε κάπου στην πορεία; Αν έκανε λάθος ο Νεύτωνας τελικά; Κάπου εκεί όμως που πάμε να χαθούμε μέσα σε σκέψεις και προβληματισμούς, έρχεται μια φράση από τα αγγλικά να μας δώσει πίσω κάποιες από τις ελπίδες. “No news is good news”.

Φράση σίγουρα διφορούμενη. Οι εκφάνσεις της είναι διαφορετικές βάσει του γεγονότος στο οποίο απευθύνεται. Για παράδειγμα στην Ιατρική -στην οποία συνηθίζεται να ακούγεται- αποτελεί θετική ένδειξη καθώς το να μην υπάρχει καμία εξέλιξη είναι κατά πολύ καλύτερο από μια αρνητική. Στον επαγγελματικό τομέα από την άλλη κάθε άλλο παρά θετικό είναι. Φανταστείτε να περιμένετε απάντηση από μια συνέντευξη, ή τα νέα από κάποια προαγωγή και αυτή να μην έρχεται. Σε αυτήν την περίπτωση η έλλειψη πληροφόρησης παραπέμπει κατά πάσα πιθανότητα σε απόρριψη, εξού και η μη ενημέρωση. Η εμπειρία έχει δείξει ότι το ίδιο μοτίβο διέπει και τον αισθηματικό τομέα. Ίσως ακουστεί κλισέ, αλλά όταν κάποιος ενδιαφέρεται το δείχνει. Η απουσία ενδιαφέροντος από την άλλη υποδηλώνεται με το “no news”. Αυτό ακριβώς το “no news” άλλωστε είναι συχνά και το καύσιμο που τροφοδοτεί το λεγόμενο ghosting και το κάνει να κινείται και να υπάρχει τόσο γύρω μας. Η απουσία έστω μιας αρνητικής απάντησης, μας κάνει να θεωρούμε ότι υπάρχει η πιθανότητας μιας θετικής άμεσα. Πέφτουμε σε μια λούπα απαθούς αναμονής και προσδοκίας έστω ενός σημαδιού, το οποίο όμως δεν έρχεται ποτέ. Αρνούμαστε με πείσμα σχεδόν παιδικό ότι σε αυτήν την περίπτωση το “no news” ίσως να είναι μόνιμο.

Πώς θωρακίζουμε λοιπόν τον εαυτό μας απέναντι στην εναγώνια αυτή αδρανοποίηση; Ίσως με το να βγάλουμε από την εξίσωση τον παράγοντα της αδράνειας και να συνοδέψουμε την αγωνία με μια επίμονη κι επιμελή διεκδίκηση των ενδείξεων που αναζητούμε. Όταν καθόμαστε στην καρεκλίτσα μας περιμένοντας κάποιον να μας δώσει αυτό που επιθυμούμε οι πιθανότητες είναι πως θα μείνουμε εκεί να περιμένουμε για ώρα. Αν τον ρωτήσουμε όμως αν μπορεί να μας το δώσει, ακόμη και αν λάβουμε αρνητική απάντηση, θα ξέρουμε πώς να πράξουμε. Θα ξέρουμε αν ήρθε η ώρα να σηκωθούμε και να προχωρήσουμε για αλλού ή αν πρέπει να χαρούμε που επισπεύσαμε μια διαδικασία που χωρίς ένα μικρό σπρώξιμο θα ήταν χρονοβόρα.

Η καθημερινότητα είναι αρκετά περίπλοκη από μόνη της. Μπορείς όμως να την κάνεις πιο απλή. Διεκδίκησε αυτό που θες, δείξε την επιθυμία σου για κάτι χωρίς αναμονές και αμφιβολίες. Οτιδήποτε θεωρείς σημαντικό, αξίζει. Απαίτησε ευθύτητα και ειλικρίνεια, ακόμη και όταν η απάντηση μάλλον θα σε δυσαρεστήσει. Δόμησε με τέτοιο τρόπο την καθημερινότητά σου, ώστε να μην υπάρχει περιθώριο για αδρανοποίηση και απάθεια. Βγάλε από τον τρόπο ζωής σου το “no news” για να αφήσεις χώρο στα “good news” να κάνουν την εμφάνισή τους.

Συντάκτης: Άννα Τσάβου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη