Άνθρωπος. Ένας άνθρωπος ανάλογα με τα γενετήσια χαρακτηριστικά του ανήκει σε ένα από δυο φύλα που υπάρχουν παγκοσμίως αναγνωρισμένα ανά τους αιώνες. Θηλυκό και αρσενικό. Το σε ποια κατηγορία ανήκεις είναι καθαρά θέμα χρωμοσωμάτων και τύχης, ανάλογα με το αρσενικό και το θηλυκό άτομο που θα έρθει σε ένωση.

Τα φύλα δε δημιουργήθηκαν ως έννοιες για να κατατάξουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες του τύπου, δυνατός κι αδύναμος, ανώτερος και κατώτερος. Ο κάθε άνθρωπος διαμορφώνει όσο μεγαλώνει μια στάση ζωής, διάφορες προτιμήσεις κι έναν χαρακτήρα. Ο τρόπος που μεγαλώνει ένας άνθρωπος, η παιδεία και η κουλτούρα που προσλαμβάνει από την κοινωνία που ζει και το περιβάλλον που τον περικλείει, γονείς, φίλοι, καθώς και η ενημέρωση και τα πρότυπα της εποχής που λαμβάνει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το διαδίκτυο, αποτελούν πολύ βασικές πηγές για να θέσει τις βάσεις των επιλογών του. Τι του ταιριάζει και τι όχι, τι πρεσβεύει και τι απορρίπτει ως απόψεις, τι θέλει και τι δε θέλει να είναι, να κάνει, να υποστηρίζει.

Η δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου επιτρέπει στον καθένα να λέει ό, τι θέλει, να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει και να συμπεριφέρεται όπως επιθυμεί. Η έλλειψη του σεβασμού στις επιλογές του άλλου ανθρώπου, στις προτιμήσεις του και στη ζωή που θα επιλέξει να ζήσει δημιουργούν τα άκρα. Ο σεξισμός που για αιώνες βίωναν και βιώνουν άνθρωποι ανά τον κόσμο είναι ένα άκρο. Είναι μια μορφή ρατσισμού. Και δεν είναι συναίσθημα ο ρατσισμός, είναι μια κοινωνική κατάσταση. Δε νιώθεις ρατσισμό γιατί θίγεσαι προσωπικά κι ίσως και λιγάκι υπερβολικά, αλλά τον βιώνεις γιατί υπάρχει και είναι μια ντε φάκτο κατάσταση. Δεν αισθάνεσαι ρατσισμό, υπάρχει και τον αντιλαμβάνεσαι. Επομένως καμία υποκειμενικότητα δεν υφίσταται. Ρατσιστικό είναι αυτό που είναι ρατσιστικό και η βάση του είναι να απεχθάνεσαι κάτι που κατά τύχη δεν είσαι. Τελεία.

Ο ρατσισμός επίσης υπάρχει απέναντι σε ανθρώπους με διαφορετικές προτιμήσεις. Για αυτό το λόγο έχουν δημιουργηθεί διάφορες κοινότητες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους μέσα σε έναν κόσμο που δεν τους αποδέχεται. Έτσι και η κοινότητα των a-gender ή non-binary διεκδικούν με τη σειρά τους τον μη προσδιορισμό τους βάσει του φύλου τους. Δε θέλουν να αποκαλούνται με το άρθρο «η» ή «ο» αλλά με το ουδέτερο «το». Θέλουν να έχουν και τα δυο φύλα και τα δυο ονόματα κι απαιτούν την αποδοχή ζητώντας από τους άλλους ανθρώπους να ακολουθούν ορισμένα όρια και κανόνες  όταν αναφέρονται σε αυτούς.

Οι λέξεις έχουν δημιουργηθεί για να αναλύουν κάποιες έννοιες. Τα δικαιώματά του ο καθένας τα διεκδικεί ως άνθρωπος, όχι ως άντρας ή ως γυναίκα. Επίσης δυστυχώς ή ευτυχώς κι ο τόπος που γεννιέσαι είναι θέμα τύχης. Οι άνθρωποι που μεγαλώνουν σε μια κλειστή κοινωνία έχουν διαμορφώσει κάποιες απόψεις με τη σειρά τους. Άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που μεγάλωσαν με αυστηρά πρότυπα και αρχές είναι δύσκολο να αποδεχτούν το διαφορετικό. Το αν αυτό είναι σωστό ή λάθος είναι άλλη ιστορία από το να κατακρίνουν κάποιον άλλον άνθρωπο ή να φτάνουν σε ακραίες συμπεριφορές υποστηρίζοντας τις απόψεις τους. Τα δικαιώματα κάποιου, οποιουδήποτε, σταματούν εκεί που καταπατούνται τα δικαιώματα κάποιου άλλου.

Αυτός θα έπρεπε να είναι ο γενικός κανόνας για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, θρησκείας ή σεξουαλικών προτιμήσεων. Το να παρεμβαίνεις σε έννοιες και προσδιορισμούς αυθαιρέτως δεν είναι δικαίωμα του καθενός. Το να μη θες να ανήκεις σε κάποια ομάδα ή σε κάποια κατηγορία είναι, μέχρι το σημείο που δεν προσβάλλεις με τη σειρά σου τη νοημοσύνη ή την επιλογή κάποιου άλλου που προσδιορίζεται ή ανήκει σε κάποια από αυτές.

Δυστυχώς τα όρια στο να προσβάλλεις ή να μειώσεις ή να φέρεις σε δύσκολη θέση κάποιον είναι πολύ λεπτά. Και σε εκείνο το σημείο πρέπει να λαμβάνει χώρα η κριτική σκέψη και η λογική που ο καθένας μας πρέπει να αναπτύσσει και να εξελίσσει. Κανένας άνθρωπος δε χρειάζεται να καταπιέζεται, κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να μειώνει ή να εξευτελίζει κανέναν. Η ομαλή συμβίωση σε μια κοινωνία θα επιτευχθεί μόνο όταν συναντηθούν ανοιχτά μυαλά που θα θέσουν τα όρια που πρέπει να σέβονται οι άνθρωποι μεταξύ τους για να προοδεύουν. Χωρίς διάφορες και κατηγορίες που θα την αφήνουν στάσιμη αλλά με μοναδικό γνώμονα το κοινό καλό και την εξέλιξη πρώτα του κάθε ατόμου ξεχωριστά και της κοινωνίας και του κόσμου μετέπειτα.

Συντάκτης: Λίνα Καράτση
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου